özgürlük hissi

hafif esen bir rüzgar kafan biraz güzel caddede elele biriyle koşuyorsun ve aklında çalan şarkıya eşlik ediyorsun falan.

muhtemelen öldüğümde deneyimleyebileceğim his.

"kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. kimseden daha akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok.

kimse için en değilim. daha değilim . bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım."

sebahattin ali

terhis günü sivil olarak nizamiyeden çıkarak, içeride kalanlara el sallanan an.

pasaport kontrolden geçilen an.

bisiklet sürmek.
hele ellerinizi gidondan ayırıp sürüyorsanız üfff işte özgürlük hissi.

saçımdan tokayı çıkarıp, denizin önünde oturup, rüzgarın saçımla dans ettiği andır benim için. o an dünya'dan çook uzaklara gidiyorum. kulağımda da sevdiğim şarkı çalıyorsa değmeyin keyfime..

artık o kadar daraldı ki dünyam, akşam işten çıktıktan sonra evimim balkonunda çay, sigara benim en büyük özgürlüğüm oldu. en çok o anda kendimi özgür hissediyorum. sanki kimse kendimi esir ettiğim duvarlarımın içine gelip rahatsız edemez gibi geliyor. işte bu sebeple özgürlüğüm göğe doğru yükseliyor.

sahilde elinde bira, önünde kitap ve senden bağımsız kamp yapan birkaç insan ve huzurlu bir şekilde oturup kitabını okurken biranı yudumlamak gibi.

sahilde çimlerde oturmak... özgürlüğü kalabalıkta bulamıyorum, öyle çok kişi olmayacak ama etrafında!

özgürlük hissi bana göre kitap kokusunun yoğun olduğu yerde bulunmak.
ben kendimi en özgür hissettiğim an bu andır.
kitaplara göz gezdirirken diğer taraftan da o güzel kokuyu içine çekmektir.
bir de yanında sevdiğin bir insan varsa ohhh değme keyfime

türkiye'de pek (yoksa hiç mi?) yok.

mesaj kutumu kapattığımda bunu sözlükte de hissediyorum. sanki ne yazarsam yazayım, salça olacak olan güruh, doğal olarak uzak tutuluyor. miss.

malesef hep bir his olarak kalacaktır.

böyle hissettiğin zamanlar illaki olacak ama hiç bir zaman gerçek mânâda özgür olamayacaksın.

çünkü hayat sana gün geçtikçe yeni misyonlar yükleyecek ve sen bunlarla baş etmekle uğraşırken özgürlük hissi denilen şeyin bir zırvadan ibaret olduğunu biraz acı çekerek anlayacaksın.

sonra bir ferahlık gelecek bunu kabullendiğin zaman. işte bu biraz özgür hissettirebilir ama özgür hisseden bir köle olarak.

şehirlerarası otobüs ile yolculuk yaptığımda fark ettim bu hissi. gecenin üçünde mola verildiğinde dışarı çıkmıştım.
yanımda kimse yoktu. ne aile ne arkadaş ne bir tanıdık. kendimden ben sorumluydum, kimse bana göz kulak olamazdı. yolculuk için herhangi bir engelim de yoktu, reşittim. gecenin üçünde bir mola yerinde yetişkin olduğumu, özgür olduğumu o zaman anladım.

insan yapabildiklerinin özgürü yapamadıklarının tutsağıdır. bunun için bu his sınırlı bir histir. hepimiz özgür ruhlu mahkumlarız.

birilerine hesap vermek zorunda kalmadan yaşadığınız hayattır.. özgürlük birilerine hesap verdiğiniz noktada biter. başkalarının özgürlüğünü kısıtlamadan, yaptığınız hareketlerin veya seçimlerin, kazancınızın ya da düşüncelerinizin hesabını kimseye hesap vermeyen herkes özgürdür. ben özgürlüğün doğru kişiyle evlendiğiniz an başladığını düşünenlerdenim. eşinizle hayatınızı paylaşmak ya da hesap vermek özgürlüğü kısıtlayıcı bir eylem olarak görmemeliyiz. yaşamın sürdürülebilmesi için zaten maddi, manevi çoğu şeyin birbiriniz tarafından bilinmesi gerekir. bunun dışında dışarı çıkarken eşiniz size karışmıyorsa siz ona karışmıyorsanız maddi olarak ya da düşünce olarak, yaşantı olarak birbirinizin arkasındaysanız ve kimseye hesap vermiyorsanız en özgür sizsiniz demektir.