özür dilemek

deniz seki nin bir parcası var:
sahici her seyin asıl rengi, kalbime kac kere sorduysam, seni kırdıysam, ozurun efendisi olur, diler yoluma devam ederim..

ben genelde ozur dilenecek bir sey yapmıyorum.
cogunlukla insanlar beni kırarlar. ozur de dilemezler. ben bir kosede zamanla onları affederim.

bazen hepimiz birbirimizi kırabiliyoruz, onemli olan bunu telafi edip etmedigin.
ozur dilemek de buyuluk bence, incelik.

-seni kırdıysam ozrun efendisi olur, diler yoluma devam ederim.

erdemdir. sizi alcaltmaz. beni alcaltir, o yuzden dileyemem. evet.

ahhh ahh.
ben hep pozitif davranıp karşılığında itilip katılıyorum ya.

yok özür de dileme.

erdemliliktir, herkes yapmaz.

yama gibi oluyor. yamalar pek hoş durmuyor.

ulusça zorlandığımız bir konu.. çünkü bize birey olmak değil ümmet olmak öğretiliyor. sadece yaradanına yakarıp bağışlanma dilernir sanıyoruz. kusursuzluğa tek layık o ve geri kalan herkes nasılsa bir şekilde kusurlu bize göre.. kusurlu olandan bağışlanma dilenmek yok bizim kültür kodlarımızda.. bizden dilenen özürleri de kavrayıp ciddiye aldığımız kuşkulu. onda bile karşı taraf aleyhine bir neden düşünürüz çoğunlukla..
verili sosyal gerçeklik bu maalesef.. bizde özür dilemek çok azınlık bir kesim için anlam ifade eder ve karşılık bulur..

ya kardeşim. biz, dürüzd-lük esas almış adamız. bi' daha olur. ben şimdi sana yok yapmicam diyeceğim ama yapacağım. bari yapacağım diyeyim, öyle yapayım.

verilen tepki icin ozur dilemektir bazen.

zaten seni zar zor hayatta tutuyoruz, cok yanlıs bir tepki verdim.
ozur dilerim.
bi an asırı yorgun hissettim sadece.
sen gitme, hep kal, olur mu?
bu dunyadaki varlıgını seviyorum. cok.

fazilettir

artık aptallığın neresinden dönsem kardır. içten geliyorsa dilenebilmeli gerçekten.
konuşabilsem özür dileyebilmek istediğim bir kişi var sonra bir daha konuşmasam da olur zaten.

haksız olduğum bir konu söz konusu ise özür dilerim fakat anlayıp dinlemeden kafasında saçma şeyler kurup , kendince yargılayan kimseden özür falan dileyemem. o kişi benden özür dilesin.

bir erdemdir. hak edenden özür dilemek güzel bir eylemdir. hatanız varsa, kırdıysanız eğer muhatabınızdan özür dilemek kadar güzeli yoktur. lakin niyeti kötü olan, insanları kullanmaya meyilli, işi düşünce size dönen insanlar sizi kırdığında şayet gerçekten pişman iseler diledikleri özür kabul edilebilir. ama bu niyette olan birisinden özür dilenmez.

eylemlerimiz, niyetlerimize göredir. kalbinizi her daim temiz tutunuz. aksi halde "sadece işiniz düştüğünde" dönüş yaptığınız insanların kalbini kırdığınızda, özür bazen gereksizdir.

bir erdemdir lakin değerini kaybettirmemek gerek. sık sık ve önemsiz şeyler için özür dileyerek manasını düşürmeyin derim.

guzel 1 sey, sahsen gocunmam

bugün sizlerle çok derin ve önemli bir konu hakkında konuşmak istiyorum. bazen hayat bizi o kadar zorluyor ki, hatalar yapıyoruz kimi zaman istemeden kimi zaman ise farkında bile olmadan birine kırıcı olabiliyoruz. ama şu bir gerçek ki, hepimiz insanız ve hata yapmaya meyilli varlıklarız.
evet hepimiz.

ama işte asıl mesele burada başlıyo hatalarımızı kabul etmek o yanlışın farkına varmanın ve bununla yüzleşmenin ne kadar zor bir şey olduğunu biliyorum. çünkü insanın egosu ve gururu kendini haklı görme arzusu buna engel oluyor. kendini savunmak, suçu başkasına atmak çok daha kolay. ama şunu kabul etmek gerekiyor ki, özür dilemek sadece bir kelime söylemekten çok daha fazlasıdır.

özür dilemek, insanın kendi içindeki gururu bir kenara bırakıp, karşındaki kişinin acısını, kırgınlığını anlamak demektir. o an, senin için ne kadar zor olursa olsun, karşındaki insanın kalbini anlamak ve ona, senin hatan yüzünden ne kadar üzüldüğünü hissettirmek demektir. bunu başarmak, sadece kelimeleri telaffuz etmek değil, gerçekten yüreğinden gelerek ve samimi bir şekilde yapmaktır.

bunu başarmak, gerçekten bir erdemdir. çünkü özür dilemek, bir insanın kendini küçültmesi değil, aksine büyümesidir. kendini, egosunu ve gururunu aşabilmektir. her insanın özür dileme kapasitesi farklıdır ve çoğu insan bu adımı atamaz. çoğu insan hatalarını kabul etmek yerine, bunu bir zaaf olarak görür. ama ben size şunu söylüyorum: gerçek güç, hatalarından ders çıkarmak ve onlardan dolayı gerçekten üzülüp, karşındaki insana bunu samimiyetle ifade edebilmekte yatıyor.

bu hayatta öyle anlar gelir ki, belki de tek ihtiyacımız olan şey, karşımızdaki insana bir özürdür. bazen sadece bir kelime, bir bakış, bir davranış karşımızdaki kalbi onarabilir. ama bunu görmek, bunu anlamak ve bunu yapabilmek için insanın çokça içsel bir cesarete ihtiyacı vardır. bu cesaret, bazen insanın en büyük sınavıdır.

evet abi biz de hatalar yapıyoruz ama en büyük hatayı, bu hataları kabul etmeyip, o insanın gönlünü almadan, o ilişkide bir yara bırakmakta yapıyoruz. bu yüzden, özür dilemek, bir erdemdir. çünkü bu, hem kendini tanımaktır, hem de başkasının duygularına saygı duymaktır.

bunu unutmayın, özür dilemek basit bir kelime değildir. o kelimeyi söylemek, bir insanın içindeki büyüklüğü ve olgunluğu gösterir. gerçek anlamda özür dilemek, sadece kendinle değil, başkalarıyla da barışmanızı sağlar. gerçekten özür dileyebilen insanlar, bu dünyada en değerli insanlardır. çünkü onlar, hatalarından ders alabilen, kalbini açık tutabilen, her gün bir adım daha olgunlaşan insanlardır.

"insanı küçültmez" bir yalandır.
özür dilemek insanı küçültür, özür dilemenin olayı budur.

ama güzelliği de buradadır.

"senin karşında küçülmekten bir rahatsızlık duymuyorum" mesajı veren gerçek bir özür, en güzelidir.

en son birine motosikletle vurdugumda özür dilemiştim. 5 6 sene olmuştur. ben özür dilemem lan edebiyatı yapmıyorum. hem dilim gitmiyor hem de zaten düşünerek hareket ettiğim için özür dileme ihtimalim olan şeyler yapmam.

topluluğun çok büyük bir kısmının yapamadığıdır, yapsa bile beceremediğidir. insanlar elbette hata yapar ama özür dileyebilmeli en kötü, hatayı telafi etmek erdemdir asıl.

hakkıyla özür dileyebilmek bir erdemdir. hatalı olduğunuzu kabul etmek, aynı hatayı tekrarlamamak ve hatanın yarattığı zararı telafi etmek için gösterilen çaba bir özrün gerçek olduğunu belirtir.

ancak manipülatif ve artniyetli insanların da başvurduğu bir yoldur özür dilemek ne yazık ki. hata sonrası bir tepki ile karşılaşınca hatanın yapıldığı insana yeniden yanaşmak amacıyla dilenen ve bol "ama" içeren bir özür ile karşılaştıysanız orada bir düşünmek gerekir. buna literatürde faux apology de deniyormuş hatta. kötü niyetli ve dışlanmayı kabul edemeyen kişiler yaptıklarından sonra kendilerine tepki koyanlara özür dileyerek yanaşmak amaçlı özür diliyorlar ve bu başka bir planın bir parçası oluyor, o kişiyi manipüle edebilmeye devam etmek ve o kişinin zihninde yapılan hatanın niteliğini değiştirmek hatta o hatayı yapmaya kendisini o kişinin yönelttiğine ya da o hataya o kadar tepki vermenin yanlış olduğuna o kişiyi inandırmak...

her özrü siz yine de gerçek sanmayın, her özür erdem değildir ve affetmek de bir zorunluluk değildir.

bazı şeylerin özrü olmuyor.