parlak bir zekanın tevazusuna sahip insanlar

küstahlığın, cehaletin ve dayanıksız egonun kol gezdiği bu yüzyılda, aradan sıyrılarak hayranlık oluşmasını sağlayan şahsiyetlerdir. unutmamak lazım ki; gerçek zeka, kanıtlama ihtiyacı duymaz. tevazu, onun doğal sonucudur. tam da bu yüzden hayranlık uyandırırlar.

buna güzel bir örnek ömrü uzun olsun metin akpınar’dır.

zeka ve tevazunun doğru orantılı olduğunu düşünmüyorum. hatta zeki insanların asla tevazu sahibi olmaması gerektiğine inanıyorum.

yaşadığımız bazı zorluklar ve itiraz etmemize rağmen sesimizin cılız kalmasına sebep olan şeylerde zekasızların büyük payı var. zekiler bugün kafalarına vurmaya başlasa bir iki kuşağa bunların üstesinden gelinebilir.

mesela yıl sonu en çok dinlenen şarkıya bakıyorsun. emdim, gömdüm, yaladım, polis geldi ehehe. lan diyorsun kim bunu dinleyen gerizekalılar? ama dediğinle kalıyorsun işte. televizyonu açıyorsun dandiğin dandiği bir dizi ile karşılaşıyorsun. yine malum soru, malum sonuç. sokağa adım attığından itibaren bin tane mallık görüyorsun. normalleşme sürecinden geçmişler üstelik. zekiler köşede tevazu dansı yaparken bunlar başımıza çorap örmeye devam ediyor.

(bkz: parlak zekam ile gurur duyuyorum)
(bkz: tevazu sahibi olmamla gurur duyuyorum)

sözlükte olduğumuz için sözlük üzerinden örnekleyeyim bari...ya bu durum sıkıcı. sadettin teksoy gibi alakasız bir başlıkta, trolling bataklığında ve genel olarak mizahta kullanılan bir kavram olan self-mockery hadisesini, ekşi'de şurada açıkladım zamanında. şimdi bunu yeniden yazmaya üşendim. uzun uzun döşemişim, ilgilenen arkadaşlarımız okuyabilir.

bu self-mockery meselesini şöyle bağlayacağım burada. güzel sözlüklerimizde, bu durum insanlar üzerinde olumlu bir etki yapmakla beraber, okurun gözünde bir "üstünlük" hissi oluşuyor. bunu gözlemledim. habire "mizah" kelimesini kullanan kalas kafalı okur, bu durumun farkında bile değil. "ofansif mizah-sokansif mizah" gibi z ezberlerinden ibaret 25 kelime dağarcığı ile, bu işlerin kralı olduğu imasını yapmaya, jüriliğe soyunmaya, ahkam kesmeye devam ediyor. sen ne zaman ki okura gidip, "senden zekiyim" dersen, düşman kazanıyorsun. tıpkı, vıcık vıcık fakirlik edebiyatının çok sevilmesi gibi. sanırsın herkes ince memed hğğğmna.

velhasıl arada insan patlıyor.

çünkü tevazu, normal şartlar altında bir yaşamdan kopuş hali. gerçek tevazu bu. yunus emre olmak, çöllere düşmek tevazu. dünyadan ve dünyevi değerlerden vazgeçme noktasına kadar götürebilir insanı. farklı boyutlarda tartışılması gereken bir mevzu. "ilkçağ insanı tevazudan haberdar mıydı" şeklinde bir makale bile okumuştum. konunun dalları derin, elimiz üşengeç şu an. yoksa insanın bunu keşfine kadar gideriz.

modern dünyadaki tevazu, sinsilik içeren bir gösteriş haline evrilmiş. bir tiyatrodan ibaret tevazu. sosyal statü kazanmak veya artırmak için, "tevazu edebiyatı" yapan narsistlerden ibaret. kısaca, kötü olan şey bu.(harbi kısa özetledim, helal be)

bu konuda sağım solum belli olmasa da, gerizekalıların içinde (ekşi) bir şeyler yazmaya çalışırken, ciddi bir şey yazdığımda, onun da altına adam gelip gibi dizisindeki tonlama ile "zaman nedir" dediğinde, "ebenin damıdır" diyesim geliyor. o kadar da tevazu olmamalı be. "harika bir soru buyurdunuz güzel kardeşim" dememeliyim orada. bazen de insan, "ne uğraşcam" deyip öyle diyor. yoksa şeyim gibi soru bence. konu da dağıldı. kadınlar harici konuşmak yasaklansa süper olur mesela. kafamız zaten karışık.

genel olarak belirli bir ölçüde bir çok konu hakkında fikri olan veya fikir üretebilen. ancak bunları ulu orta konuşmayan, iletişim kurarken ilk olarak senli benli değil sizli bizli dili kullanan. bağırmadan iletişim kurabilen varlıktır.

hem turk olacak.... ustune ustluk parlak zekali olacak.... hemde birde tevazu sahibi olacak!!!! ba ba ba ba!!!!! baska ?!?!? turkun genetigine aykiri oyle birsey.

tevazumu parlak zekama borçluyum ve bunu kanıtlayacağım. baş ağrısı yapıyor çok düşünmek ama beyin olsa duramazdım diyerek kanıtı bırakıyom buraya.

kulağım çınladı. dedim buralarda bir yerde beni arıyorlar. merak etmeyin çok uzaklaşmadım. buradayım be buradayım. ne kadar tevazu sahibi bir insanım ya hu.

beni bilen biliyor ben de kendimi biliyorum. teşekkürler.