pavyon

harika bir ortam

ankara tavsiye edilmez.

pavyon denince akla ilk gelen 1. şey ankara , 2. şey ise sari tutkudur.

ankara'da kerizlerin gittiği mekanlardır.

2009'dan 2015'e kadar ankara'da okul okudum, bu süreçte bir kere bile merak edip gitmedim.
bursa'ya döndükten sonra kendimden yaşça çok büyük adamlarla dört beş defa gittim. yeri geldi bir iki saat oturduk yeri geldi sabah altıya kadar oturduk. fakat diyebileceğim şu ki rezil bir ortam. sırf parası var diye padişah takılan dallamalar, onların yanına oturan 22 - 23 yaşlarında körpecik kızlar. siz konsları belki otuz kırk yaşında sanıyorsunuz hiç de öyle değil. yani demem o ki hiç kimsenin aslında mutlu olmadığı ama herkesin eğlenmeye çalıştığı yerdir pavyon. bana göre tek faydalı yanı psikologlar ve sosyologlar için muazzam bir araştırma sahasıdır.

ankara'nın bitki örtüsüdür.

bir gecede tarlaların,katların birikmiş altınların yendiği,şarkılara türkülere konu olmuş sözde eğlence mekanları.ha bide pavyon hesabı vardır oda şöyle bişey; (bkz: kol böreği)

neye derman olduğunu hiç anlamadığım yer. amaç eğlenmekse öyle eğlence mi olur? içmekse öyle içme mi olur? sohbet etmek desek öyle sohbet mi olur? neresinden tutarsan tut elinde kalan ezik mekanı. bir insan pavyona gidiyorsa eziktir gözümde. striptiz club'ı tercih ederim. en azından görsel bir zevki var. (bkz: swh)

daha çok anadolunun bakir coğrafyasında eğlence kültürünün gelişmemesinden kaynaklı olarak er kişilerin eğlendiği kapalı mekanlardır.
düşünüldüğü kadar arabesk olmayan son dönemim en hit parçalarının da güncel dans hareketleri ile icra edildiği sahneleri de mevcuttur.

özellikle ankara'da yaygın bir eğlence şekli.

eski patronum sağolsun "pavyon" denilen mekanlara 3-4 kere girmişliğim var.

hayatımda gördüğüm en garip ortam olabilir, ki her türlü ortamda bulunmuşumdur.

"çoluğunun çocuğunun rızkını yemek" denilen olayın gerçek olduğunu burda gördüm.

60 yaşında orta halli dayılar gidip tüm maaşlarını bir gecede orada ezebiliyorlar.

ankara havası çalmaya başlıyor mesela, adamlar çıkıyorlar sahneye, çalışan kadınlarla dayamalı mayamalı oynuyorlar. buna da hayvan gibi para veriyorlar. ismi dans parasıymış. taaa 6-7 sene önce 250-300 liraydı. tek şarkılık bu.

rakımı içip patronla kaynatırken bir yandan da hayretlerle etrafı izliyordum. her taraf karanlık, yüzlerce renkli hareketli ışık, etrafta 3 santim etekli, elinde içki olan konslar geziyor. ama bakışlarından anlıyorsunuz ki o işin piçi olmuş, yemiş bitirmişler. köpekbalığı gibiler.

bu arada ev araba tarla sattıran pavyon hatunları da gerçektir.

garip bir bağımlılık sanırsam.

ve "varoş" denilen kavramın para ile alakası olmadığını da anlıyorsunuz.

adam ferrari ile geliyor, zaten locası hazır. bir gecede 10k harcıyor belki. garsonlara da 5k dağıtıyor.

ama kıro her yerde kıro.

keriz silkeleme mekanı.

bir başkent eğlencesi.
iyi para ödeniyormuş.

sabahlara kadar süren huşu kokan sohbetlere, huzur verici hasbihallere ev sahipliği yapan; anadolu irfanının gönüllere sığmadığı, insanı kendinden geçirerek ruhunu arşa taşıyan ilim irfan yuvası.

türkiye'deki kokuşmuş cinsellik ve karşı cinse duyulan dayanılamaz özlemin ve erkeklerin cebinin patladığı yerler. görücü usulü saçma ve sevgisiz evlilikler berbat sadece üremeye ve erkek orgazmına bağlı cinsel hayatlar sonucu toplumun kendiliğinden oluşturduğu yerler. türkiye'deki ahlak ve namus tabularının can çekiştiğinin apaçık örneği. hala sözlükte feminist iticiliği diye başlık açanların layık olduğu mekanlar.

sosyoloji ve psikoloji dalları için muazzam malzeme sunabilecek mekanlardır. yani ben bu alanlardan birinde okumuş olsam ve bir araştırma yapmam gerekse bir yerden ödenek bulup kesin takılırdım. işin sonunda ya akademi dünyasına çok değişik bir çalışma kazandırmış olurdum ya da pavyoncu olup çıkardım. her halükarda kâr.

neyse pavyon özelinde benim de bir maceram var. bir yaz akşamı arabada bira içiyoruz. malûm tekeller belli saatte kapanıyor ve biz saat biri etmiştik. ben yanımdaki agaya bira kaldı mı dedim, meğerse adamın kırmızı çizgisi imiş, "bana bira sormaya aksın." sonuçta adam transit şekilde gazladı ve kendimizi fors gazinosunda bulduk. sabah altıya doğru çıktık. bir bira o zaman on iki lira, bizim ödediğimiz hesap 600 lira.

yoldaş bizi pavyona götür.*

fahişelerin sık bulunduğu yer.

dayıların tarla parasını bir gecede yediği yer.

ankara'nın bitki örtüsüdür.

şehirde büyüyüp buraya giden erkeğin kendine saygısı yoktur. bu pavyonlarda takılanlar daha çok kırsal da yetişmiş ve genelde de muhafazakar, ülkücü tipler oluyor. çok enteresan gerçekten.