pavyon

aklima burhan altıntop'un "burası bir pevyon" repliği geliyor*.

kadını dışarıdan biz getiriyorsak taverna,
içeride hali hazırda varsa pavyondur.

kadınların da eğlenmek için gittiği danslı müzikli içkili mekan. * *. *. *

türk dil kurumunun sözlüğünde, herkesçe bilinen anlamının üçüncü sırada kendine yer bulabildiği kelime. buranın çağrışımları çoğunlukla yanına oturacak bir kadın, kendine ısmarlatılacak suyla karışık şampanya ve hesabın ödenmeyecek miktarlarda olmasıdır. bu mekanlar aynı zamanda "tarlayı satıp parasını yemek" gibi bir kavramın oluşmasına da hizmet etmiş yerlerdir. pavyon tipi eğlence mekanları karşı cins tarafından saygı ya da ilgi görme açlığı olan erkeklere yönelik mekanlar olarak da biliniyor.

gecelere akmak için ideal ama haram kokam mekanlar.

din ve milliyetçiliğin ahlakıyla kuşatılmış bir toplumunun yaptığı iki yüzlülüğün hayata yansıması.

ankara pavyonları ile ilgili harika bir makale dergipark.org.tr/tr/pub/ken...

iç anadolu bölgesi yöresel halk oyunlarının günümüz müzik anlayışının yansıdığı içlerinde koparma timi lakaplı kadınların bulunduğu yüksek meblalar ile masa kalktığınız fuhuş sektörünün kurumsallaşmış içkili mekanına verilen isimdir diğer bölgelerde ise bu durum biraz daha farklıdır kadınlar kapalı servis çalışır pavyon ve otel etraflarında birçok taksici ve pezevenk lakaplı fuhuş sektörünün girişimci kişilikleri kucak açar. aslında herşey iyi niyetle başlar fakat cehenneme götüren şey iyi niyet taşları ile döşenmiş yoldan ibarettir.

daha çok anadolu'da yaygın olan kültürdür. buraya gidenler genelde yaşlı başlı bunak tayfa oluyor. çoğunun da evli olması ayrı bir ironidir.

bas bas paraları leyla'ya bir daha mı geleceğiz dünyaya dedirten mekan.

parası olan için iyi ortamdır. anadolu'nun bir çok yerinde tarla satılır ve parası burada yenir.

kafamda kentsel dönüşümlerde, dünyanın hali.

böyle dans eden şişman bacaklı çakma sarışın teyzeleri düşününce çok komiğime geliyor. bunlar için binlerce tl harcayan, anadolu irfanını içselleştirmiş dayıları görünce de algının her şey olduğunu bir kez daha anlıyorum. çirkin kadın yoktur onu güzel algılamayan erkek vardır.

hayata dair gerçek bilgileri öğrenmek isteyenlerin mutlaka uğraması gereken nezih mekan.

ankarada doğan, büyüyen ve hiç pavyona gitmemiş biri olarak gururla aktarıyorum; ortaçağda çalgı çengi ve kadın oynatma (iğrenç oluyor dimi böyle deyince) kültürünün şu çağa uyarlanmış halidir.

genellikle kimsenin yüzüne bakmadığı, önümüzdeki yıllarda erkekliğini kaybetme tehlikesi altında olan dayıların gittiği yerdir. dayılar orada dans eden ve gerçek hayatta ona hiç yüz vermeyecek kadınların bir yerini elleyeceğim diye paralar saçarlar. sırf bu yüzden bile gidilmez bence. her şey gereksiz pahalıdır, çünkü bir nevi eskortluk hizmeti de yürütülmektedir.

merak ettiğim bir ortam neler oluyor oralarda

blu tv'de yayınlanan bir belgesel.

eğlenceli mekan, tam para ezmelik.

şunu anladım ki kim olursan ol burda eğlendiğin kadar hiç bir yerde eğlenemiyorsun.

gitmedim hiç denemek için gitmek isterdim.

değişik bir ekosistem. ben gittim ve sevdim. hemen varoş zevklerimle dalga geçecek olan elitist entelektüelller için kültürel geçmişimi özetliyorum. arkadaşlar ben bir lisans, iki master bitirmis, evropalarda okumuş, dört dil bilen bir insanım. ailem türk aile yapısına çatalla dalan progresif bir ailedir. avrupa'da berlin'den paris'e, nantes'tan ibiza'ya her yerde cluba gitmiş yetinmemiş illegal free partylere katılmış bir genç dimağ olarak aranızdayım. yani sizin entelektüel seviyenizi kulağıma damlatmam bile. öyle düşünün. fakat pavyon tecrübemi unutamıyorum ulan. unutamıyorum. arka fonda emrah'tan unutabilsem çalıyor, motorlu çocuklar etrafımızda dönüyor fakat unutamıyorum bu anıyı. unutsam tekrar ilk heyecanla yaşamak isterim...

lisanstayken yerel balçova halkıyla ilişkim çok iyiydi. yerel torbacı abilerim vardı. agalar diyelim. adamlar hasta olsam bakıyordu bana. öyle seviyorlardı beni ve bipolar, deneysel, ılık, rastalı ev arkadaşımı. bir gün birinin elindeki torbayı emanet edeceği bir yer lazım oldu. acil durumda geçerken ben aliverdim. ne bileyim içinde ne var. fakat o hareket adamı üstü aranırken kurtarmış. dayı çok minnettar olunca çağırın bana bu gençleri tanışalım eğlenelim, teşekkür edelim demiş. türkçesi şiveli diyarbakırlı torbacı kankam mizgin bize bu haberle geldiğinde nereye gideceğimizi bilmiyorduk. varınca anladık. pavyonmuş. balçova'da teleferik yolundaki meşhur pavyon.

ortam çok alengirliydi. elektro saz sesiyle kavrulmuş bir dans pisti etrafında masalar ve bizler mezeye boğulmuş bir şekilde bira içiyorduk. rakı içsene salak, di mi? ne bilelim yav zaten 22 yaşında çocuğuyuz daha. ne oldu demeden 35-45 yaş arası iki hanım geldi masaya tanışalım diye. hayatımda ilk kez konsomatris gördüm. bildiğin sen daha çok iç diye seni motive eden, senle flört eden fakat katı kurallarına sıkıca bağlı bir emekçi ile karşı karşıyaydık. temiz de çocuklarız, bilmiyoruz racon falan. abla dedik kadınlara. flört falan da etmedik tabi ama onlar bizi motive etmeye ve mıncırmaya devam ettiler.

alkol su olup akıyor, fıstıklı tabaklar tavana yarışıyordu. ışıl ışıl her yer, yer her sanki pavyon der ya ezhel. harbiden öyleydi. ve biz çok eğlendik lan. bir sinema öğrencisi, bir mühendis bambaşka bir ekosistem içindeydik. avam kültür denen ortamlardan birinde yeni insanlar tanıyorduk. ıki taraf da birbirine yabancı ve nazikti. keşif hissini yaşıyorduk. çok iyiydi kuran çarpsın. hayatımda o güne kadar angara havasına ritm tutmamış, mentalcore, techno tutkunu ben kalktım kaşıkla oynamayı öğrendim o gün.

pavyon hayattır, herkese tavsiye ediyorum bu çılgın atmosferi. fransa'ya da açın pavyon. gelmezsem kaşığım kırılsın.