pavyon

hoş görünen ama gerçekte leş olan yer. uzak durmak lazım.

tanıdık vs. yoksa orada kazıklarlar. pis kazıklarlar net.

eğer bir kadın size "pavyona götürsene beni yea merak ediyorum oradaki ortamı" diyorsa, bilin ki o kadın ankara'da yaşamıyordur, ankaralı değildir. ayrıca bildiğin gerizekalıdır ve akraba evliliğidir.

hic gitmemis olanlara dışarıdan gazel okutan, içine girdiğinizde 'simdi babayi buldum işte' dedirten leş mekandır.hangi memlekette olursa olsun berbattir.pavyon kültürü diye birsey var diyenler de pavyona bir kez olsun gitmemiş olanlardir.ılık ılık konusmak güzel de büzikon yiyosa icerden yayin yap da görelim degil mi ama?

konsomatrisleri, kapıda bekleyen şoförleri, patronları, oyuncuları, müdavimleri ile gözümüze fazla görünmeyen içkili eğlence mekanı. hem içkili bir mekan, ayrıca da parıltılı bir yeraltı ekonomisi. pavyon, daha çok taşradakilere hitap eden yozlaşmış ve düşük vizyonlu müzikhol türü. erkek alt sınıfının daha önce meyhaneler, sonra birahaneler ve şimdi de pavyonlar eğlenme ve alkol alma mekanları oldular. meyhane ortamının bu alt sınıfın mekanı olma hususunda mazisi çok eskidir. ama, meyhaneler kendine özgü davranış ve kurallar dahilinde işlemiştir. tabi, meyhaneler alt sınıf yanında üst sınıftan kişilerin de adabıyla, edebiyle meze eşliğinde içkilerini içip hoş sohbet eyledikleri mekanlardı. daha sonra birahane mekanları türedi. bu mekanların ortaya çıkışı da 70'li yılları buldu. masada oturulanlar dışında fıçıların başında ayaküstü bira şişesinin veya bardağının fondip yapılarak tüketildiği, fonda gürültülü arabesk müziğin çaldığı ve müziğe eşlik eden bağırtılı konuşmaların yaşandığı, kafayı güzel hale getirmenin en kolay yolunun arandığı fast food tipli birahaneler de yayılmıştı. daha sonra pavyon denilen loş ve pembe ışıklı içkili mekanlar türemeye başladı. 80'li yıllarda ortaya çıkan, 90'lı yıllarda gelişen ve 2000'lerden sonra zirve yapan bu pavyonlar, içkili taşra restoranları ile şehir birahanelerinin kırması bir eğlence mekanıydı. şehirdeki birahanelerde kadınlar garsonluk yaparlarken, taşra eğlencesi pavyonlarda kadınlar garsonluktan sıyrılarak ve dişiliklerini de işin içine katarak müşterilere daha fazla içki tükettirmek için fonksiyon edindiler. buranın müdavimi olan kasabalı veya köylü olan kırsal kökenli erkeklerdir. bu erkekler hayalindeki kadına kavuşamamış, karısını kendisi seçmemiş, karısından memnun olmayan ve iki çift kelam edip dertleşmeyen erkeklerdir, şehirli erkek ve kadın ilişkilerine öykünmüş ve çareyi pavyonda çalışan konsomatrislerde bulmuşlardır. hayalindeki güzel, bakımlı, ince belli, kadın gibi kadına kavuşmanın özlemiyle yanıp tutuşmuş ve hayal kırıklığını da bu izbe gibi mekanlarda gidermeye çalışmıştır. masasına çağırdığı, güzel ve cazibeli kadınlar tarafından reddedilmezler, su gibi içilen içkiler eşliğinde dereden tepeden sohbete başlarlar, bir anda adam yerine konulduklarını zannederler, tatlı sohbetler ilerleyen saatlerde yerini şakalara, gülüşmelere, kahkahalara bırakır ve bunun acı faturası da beraberinde gelir. işte mehmet ağaların, ali emmilerin, hasan efendilerin bir gecede tarla paralarını bitirmelerini sağlayan da, işte bu adam yerine konulmanın vermiş olduğu aldatmacalardır.

pavyon aslında , fuarlarda ki firmalara ayrılmış stant yada reyonlarına, portatif küçük dükkanlara denirdi.
savaş sonra(ıı. dünya savaşı) izmir ve istanbul'da ,gece kulüplerine (nigth kulüp) rakip olarak açılan küçük eğlence yerlerine pavyon denmeye başlandı.

ankara pavyonlarının atası aslında batı karadeniz ilerinde ki kasaba lokanta ve kahveleri akşam saat 8-9 sonrası dekor değişttirip içkili ve sazlı -dansözlü mekan mekan nolurdu . saz ekibi ve kadınlar 45-60 dakika kalır sonra başka mekana, ekmek parası. fakat şu var bazen tuvalette ,arjkada aşna fişna olurdu ayak üstü.
ankara'da da bent deresi semtinde ve semte giden caddede birahaneler zamanla pavyon oldu. ilk zamanlar ben giderdim ,3-4 masa birleştirilir, üstüne çuha , saz ekibi çalar -sanatçı çıkar şarkı söyler ,arada oynayanlar,kadınlarda vardı,o zaman bira ve rakı söylenirdi. şampanya ,yada ismi aklıma gelmedi, büyük tasta kokteyl falan yoktu. ankara gariban işi. (ankara'ya arada işim çıkar işi bitirir biralama .rakı içmezdim sakat olur diye)

ibrahim tatlıses , benim çok sevdiğim oğuz yılmaz'ı aşağılamaya çalışmıştı bent deresinde çalıştın diye,oğuz onurlu insanmış, ibo show'u ,anında terk etti.(nur içinde yatsın oğuz yılmaz)

net'te ankara'da elhamra barı(1925) gibi yerlere pavyon diyorlar ama bar yada gece kulübü idi ,kadınlar kons .yaparmıydı ,her yerde vardır kadınlar.
benim 16-17 senem istanbul'un en ünlü pavyonu anadolu saz pavyonunu olduğu sokakta geçti, orta 3'den sonra ekmeğimi kazanıp okudum. şimdi pavyonun yerinde cami var,marmaray-sirkeci ,hemen yanı. vezircami çıkmazı.
allah pavyonda çalışana yardım etsin ,bomboş bir hayat, çoğu kadın 40-45 'e gelmeden vefat eder, pezevenkler cabası. çoğu kadını akrabaları satar yada sevgilileri.
aklı olan pavyona gitmez.
birde elbistan'ın pavyonları meşhurdu zamanında ,şimdi bilmem, dinci yer olmuş elbistan.

pavyon deyince aklıma sarı tutku gelir. eskiler bilir...

ezhel şarkısı.

bizde gördük bir kaç mekan istanbul'da, ankara'da: yazılanlar aynı şeyler tekrarlamak istemiyorum farklı olarak benim dikkatimi çeken izbe mekanlar değiller bir çoğu oldukça şık, kadınlar! her türlüsü var. 3-5 dubleden sonra zaten hepsi güzel görünüyor.*
ama müzik iğrenç, inanılmaz gürültülü ben hoşlanmadım.
#2852430 o pavyonun olduğu yer zaten camiydi.
www.fatihhaber.com/bir-zama...

ankara'da bir sürü var, ne zaman önünden geçsem hep içindeki kötü hayatlar, kaybedilmiş paralar, dağılmış aileler gelir aklıma.

her cocugun omrunde 1 kez de olsa cocukken gittigi yer. evet.