pişi

tatarca ''kıygaşa'' denilen, mayalı hamur.

tuzlanmış sarımsak eşliğinde çok güzel olur.

yapan olsada yesek.

yanında bal ve kaymak + çay var ise, 1500 çeşit serpme kahvaltıya tercih edeceğim aşktır.

patatesli, peynirli ya da sade çeşitleri olan hamur kızartması. mayasız olanına da kayseride petla diyorlarmış.

kadıovacık köyde çalışırken bize ikram etmişlerdi. sıcak sıcak peynirle birlikte. yanında da çay, baya yemistik.

bizim yörede adı çığırtma olan yiyecektir.

pişinin benim hayatımda farklı bir yeri var. annem bunun ülkedeki ordinaryüsleri arasında diyebilirim rahatlıkla. tam tadın damakta kalacağı ve bir daha istediğinizde sonraki haftayı iple çekeceğiniz kıvamda ve ölçüde yapar. öyle ki kafamda tabak çanak kırmış exlerim bile sırf bu pişinin tarifi yüzünden annemle tüm diyalog yollarını halen açık bırakmış vaziyetteler.

üşenmezsem eğer kalkıp yapacağım yemek. işte yemesi güzel olup yapması zor olan yemeklerden..

tamam da ne pişii? pişi deyip gitmek ne lan.

küçükken çok severdim ama annem hiç yapmazdı beni büyüten bir bakıcım yapardı. yıllardır onun gibisini yemedim. böyle şekilsiz puf puf bol yağlı. ben de yıllardır cocuklarıma internetten buldugum bır kolay tarıfle yaparım ama onun ki gibi olmuyor . tarafıma pişi tarifi vermek isteyenler olursa lütfen çekinmeden yazsın eski usul pişi nasıl olur

pazar günlerinin koştur koştur fırından ekmek hamuru alınmak suretiyle gerçekleştirilen hamur işi lezzeti. bir de bunun içlisi var işte maydanoz peynir doldurup kızgın yağa salıyorsun bambaşka bir şey oluyor. sade yapıyorsun yine lezzet bombası.

fındık ezmeli, çikolatalı bir suru çeşidini yapan işletmeler de var tabi. hepsi birbirinden güzel pofuduk pofuduk. tabi mayalı pişiler uzun yoğuruluyor, kabartma tozlu pişiler kısa.