ramazan davulcusu

gereksiz ve zararlı bir canlı. yıl olmuş milenyum. davul mu kaldı ulan ayı.

artık tarih olmalıdır. tarih olalı çok oldu aslında ama fiilen de tarihin tozlu raflarına kaldırılmalıdır.

ayrıca geriye doğru 25-30 ramazan falan hatırlıyorum sanırım. bu ramazanlarda davul çalan insanların bir tanesinin yüzüne bakınca "düzgün insan" denecek biri olduğunu hatırlamıyorum. ramazan davulcusu deyince gözümün önüne at hırsızı diye tabir edilen bir tip ve kuvvetle muhtemel birçok sabıkası olan biri geliyor.

bu sene kapımı çalarsanız şu yoklukta 50 tl ateşleyeceğim söz. *

süregelen en ahmakça gelenek. yerel yönetimin izniyle hödüğün biri gecenin köründe bağırıp çağırıp davul çalıyor.

ben belki o saatte uyumaya çalışıyorum, belki senin kafa ütülediğin saatten daha geç kalkıyorum. daha bunun küçük bebeği olup zar zor uyutanı var, oruç tutmayanı var, farklı dine mensup olanı var. bırakın insanlar sessiz ve huzurlu bir şekilde sahurunu, ibadetini yapsın. uyumak isteyen de uyusun, gece bari rahat bırakın.

sadece ramazan davulcusunun davulunu avlamak için bir havalı tüfek alasım var, yılda bir lazım olacağından paraya kıyamıyorum.

bu zamanda saçmalık olsa da yaşadığım yerde ramazan davulculuğunu semtimizin gençleri yaptığından üç beş kazanmaları dolayısı ile desteklediğimiz durum.

oruç tutmasam da geleneksel bir figür olarak saygı duymak istediğim insandır.

ancak kendileri ile yaşadığım birkaç kötü anı yüzünden saygı duyamadığım meslek grubudur aynı zamanda.

bir akşam trt 2’de sinema edebiyat kuşağında dostoyevski’nin eseri kumarbazın sinema uyarlamasını izlerken kapıdan gümbür gümbür bir ses geldi. öğle vakti kitabı okumaya başlamış ve şans eseri akşam sekizde filminin televizyonda olacağını öğrenince de daha büyük bir keyifle kitabı bitirip filmi izlemek için oturmuştum. film başlayalı on dakika olmuştu ki ramazan davulcusu iki arkadaş kapıda gümbürdemeye başladı.

gitsinler diye bekledim bir süre ama gitmeye niyetleri yoktu. sonra dışarı çıktım. bahçede hala çalmaya devam ederlerken “ hayırdır?” diye sordum. bana bizim köyün davulcusu olduklarını ve bahşiş istediklerini söylediler. ben de tüm iyi niyetimle “ sahura daha sekiz saat var” dedim. beni bu saatte neden sahura kaldırmaya çalıştıklarını sordum ve şu tarifi cevabı aldım:

“ abi erkenden başlıyoruz çalmaya, burdan başka köylere de gideceğiz, anca yetişiyor.”

tutmadığım oruç için sahura erken kaldırılmaya çalışılma nedenim davulcuların mesai başlangıç mekanlarına en yakın köyde oturuyor oluşumdu.

ilginç bir durumla karşı karşıya olduğum için sadece kibarca kovmakla yetindim kendilerini zira dostoyevski içeride beni bekliyordu ve davulculara ne kadar yakınsam oruca o kadar uzaktım.

bana asıl rahatsız edici gelen nokta şuydu. saat sekizde davul çalarak insanları sahura çağırma konusunda kendilerinden çok emindi bu davulcular. görev tanımlarından çok alacakları bahşişi önemseyen ve oldukça başarısız davulcular olan bu arkadaşları şimdi burdan tekrar esefle kınıyorum.

en sevmediğim insan. kapıya dayanıp elli kere çalar, para vermezseniz tip tip bakar bir de üstüne trip falan atabilir. gereksiz.

ya çok erken uyandırırlar ya da çok geç. orta ayarları yoktur, belgede sahtecilik yaparlar ve en hakiki, öz, halis muhlis mahalle davulcusunun kendileri olduğunu iddia ederler.

sınırlı bölgelerde ve gereğince icra edilmesi gereken adettir. mümkünse bu işi diyanet üstlensin ve imamlara veya müezzinlere yaptırsın. ritmi, manisi vesari ile "keşke bizim sokaktan da geçse" diyebilelim ki nostaljik bir faliyet olarak zihinlerimizde yer bulsun. bu haliyle kuru gürültüden ve sallanan her bir tokmağın küfür olarak geri dönmesinden öte değil. böyle yaparak bu adet yaşatılmıyor, öldürülüyor. zamanında ramazan davuluyla halaya durmuşluğumuz varken şimdi duyunca bela okuyoruz.

adettir. ama eskimiş bir adettir. mesela bazı tipler bunu dinin emri gibi görür. zira eleştirince delip, dine saldırma derler. ulan dinle ne alakası var.

kalkması gereken adettir. aslında yukarıda bazıları yazmış. çok ücra köylerde devam edebilir. ama oradalar da bile gereksiz.

neden mi ??.


bu olayın amacı insanları kaldırmak idi. saat yok. teknoloji yok. hali ile insanlar davul sesi ile kalkardı. peli şimdi ??. saatin var. kur ve kalk.

diğer nokta ve en çok eleştirdiğim ise davulcuların kuru gürültü yapması. bam bam öküz gibi vuruyorlar davula. hani mani okumalarını geçtim, ulan şu mereye bari ritimle vur. o da yok.

eskiden mani okurlarmış. ne de güzel. o olmasa büyük ihtimal ritim tutturup çalıyorlardı.

dediğim gibi artık eskimiş, geri kalmış, teknoloji ile inanılmaz gereksiz olan bir şey.

zira herkes oruç tutmuyor. hastası, çocuğu, yaşlısı, sabah işe gidecek olanı var. bir site önünde bir davulcu geçiyor ve belki de sitenin yarısını*uykusundan bam güm diyerek uyandırıyor. hiç hoş değil.

not: gece bu sesi duymak hoşuma gitmiyor değil. 1 ayda olsa güzel bir deneyim. ama dediğim gibi, duygusal yaklaşmak manasız. artık eskimiş bir olay.

oruç tutmuyorum yıllardır. en son oruç tuttuğumda - sanırım altı yıl önce falandı- evimde misafir olan ablam yalnız sahura kalkmasın, yalnız iftar açmasın diye bir gün ona eşlik etmiştim. ki bu gerçekten eşlikti çünkü bedenimi ve zihnimi ıslah etmek için bir dine inanmam gerektiği fikrini çoktan yitirmiştim o sıralar. ama dinin en sevdiğim kısmı ramazan ayı sanırım, aile telaşı ile sofraya oturmak, iftara gitmek-davet etmek,* şükür etmek*, uzun saatler aç kalmış bedenlerde oluşan mutluluk hissi... ama en çok herkesin suspus olduğu saatlerde sokakta davul çalan ve - hâlâ- maniler eşliğinde yürüyen ramazan davulcusunu pencereden izlemek-dinlemek bu nostaljiyi yaşayabilmek mutlu ediyor beni. gerçi bir süredir maniler düzenlerin yerini roman davulcular aldılar - ki onlar daha çok dokuz sekizlik bir modda dolanıyor sokakta- onlarla hissettiklerim bir tık daha farklı. oturmaya mı geldik diyen bir iç ses ortaya çıkıyor sayelerinde. *
bu yüzden sanırım ramazan davulcusunu tasavvur edişimden kaynaklı, eskinin ozanı bugünün müzisyeni şeklinde tanımlayacağım.

zorbalıkta üstlerine yoktur. yıl olmuş 2022. alarm var saat var şusu var busu var. kapıyı 20 defa çalar bu zorbalar.

ben seviyorum ramazan davulcularını. bence ölmesi gereken bir meslek.

artık buna bir inovasyon gelmeli.



dang dang davula vurmakla olmuyor.
mani işleri çoktan bitti.

bu beni sahura kaldırmaya gelse, ben oturur rakı içerim. kardeşim günaha sokma bizi...

kültürel miras kisvesi adı altında sömürü. bir kez olsun sesini duymadığım davul için adam geliyor para istiyor verilen bahşişi de beğenmiyor söyleniyor. sanki geçiş garantili köprü yaptırmış gibi doymuyor p*z*nk

para karşılığı ses yapan kimse. yakında bu saatlerde buralar entry dolacak.

çoğu insan oruç tutmuyor zaten. üstüne üstlük bir de oruç tutmayan insanlardan bahşiş topluyorlar. kapıyı açmazsanız eğer tahmini olarak 50 defa zil çalıp 80 defa kapı tıklatıyorlar.

gelenek adı altında yine kitlemezler inşallah.
tutan var tutmayan var.

yılın belirli dönemlerinde, belediyelerin ihale usulü ile seçtiği, belediyeden aldığı para ve bahşişler karşılığında, o belirli dönem içerisinde günün belirli saatleri arasında gürültü yapan kişidir....

evet gürültüdür, lüzumsuzdur.
ihtiyaç değildir.

artık hiç bir işlevi kalmamış gereksiz bir şeydir .

sokakta yolunuzu çeviren, dilenmek bize yakışmaz modunda para isteyen hergelelerden bir farkları yoktur. nerede böyle cemiyet mikrobu tip var ramazanda davulcu kesilir başımıza. sanki biz tuttuk .. zevengi, bir ay boyunca sokakta yaptığı hayvanlık yetmemiş gibi gelip bir de para isteyecek.