regl anıları

lisede bir hobim vardı. sınıftaki kızların regl dönemlerini not ederdim. bunu da cebimde ekstradan bir çukulata taşıyarak yapardım.
kim çukulata istiyor diye ortaya atardım. en çok ihtiyacı olanı not ederdim.

erkek yazarların regl başlıklarına girip nefret kusmasını laf sokma çabalarını asla anlamıyorum. asıl amaçları farklı onların. manasız yani görmek istemiyorsan engelle geç ne bu tatava dikkat çekme çabaları.

ayt'den bir gün önce regl olmuştum. çok ağrım vardı ağrı kesici içmiştim sınavdan önce ama etkisini hemen göstermedi. sınavı nasıl yaptım hatırlamıyorum bile ama sonuç çok kötü gelmedi.
19,5 yıllık hayatım boyunca üç şey canımı çok yaktı.
1- regl sancısı
2- göz ameliyatı olacağım zaman göz kapağımı uyuşturacaklardı. işte vurdukları o iğnenin oluşturduğu sızı
3- kas ağrısı

komikli bir anım yok, genelde çok rahat geçiririm periyotlarımı. ancak hiç unutamayacağım tek bir anı var.

yeni bir eve taşınıyordu, ilk kez kendi evinde yaşayacaktı. tüm eşyalar kargoda olduğundan evde sadece iki battaniye var, bir de aile evinden getirdiği bir yastık. film izlerken sırtımıza koymak için. o gün hava nasıl yağmurlu, regl oldum. karnım ilk kez öylesine ağrıyor, yerde oturuyoruz bir de. battaniyeyi çekti üstümüze, başladı karnımı ovmaya. 15 dakika sonra uyuyakalmışım, uyandığımda ağrım falan da geçmişti. o ise hiç uyumamış, beni seyretmiş uyanana kadar. öyle bir anı.

ben de yine anı yok aga bi insanın her şeyi mi dümdüz olur?

havalı bir anım yok ancak ilk reglimi 14 şubatta olmuştum.

başlığa tepki verip, abartılacak ne var diyenler çok komik insanlarsınız sahiden, her ay sağlıklı olduğunun bildirisini ölesiye acı çekerek hatırlıyosun bi de bir gün doğuracağın çocuğun da bu döngü olmazsa olmayacağından haberdersin. sizin o eril dilinizle anlatmak gerekirse; o çok güzel soylarınız ilerleyebiliyor regl sayesinde yani.

t:anım olmadığını fark ettiğim başlıktır.

ilk olduğumda gün boyu ağlamıştım. boyum uzamayacak diye düşünüyordum. uzamadı. doğru düşünmüşüm.

abim 13 14 yaşlarındaynen sanayide çalışıyodu ankaradan teyzemler geldiydi o da ise gitmemek için izin almıştı 2 gün işe gitmedi işe gittiginde ustası sormus yemek sirasinda o da aybaşı oldum usta ondan gelemedim karnım çok agriyodu demiş annem aybaşı oldum karnım agriyo falan derken duymuş birkaç kez o da normal birsey sanmış iş yerinde dalga konusu olmuştu her ay aybasın yaklaştı mi diye dalga geciyolardı.

lisenin ilk haftası, beden dersi için spor salonuna geçtik. üst devreler voleybol maçı yapıyor ben de sessizce kum torbasının olduğu yere gittim antrenman yapıyorum ama hiçbir şeyin farkında değilim meğer adet olmuşum. top olduğum yere geldi sonra alayım derken yanlışlıkla üstüne düştüm neyse kalktım falan topa bir baktım kan. ordan bağırıyorlar topu yolla diye ama nasıl yollayayım ben utançtan ölüyorum tabi sonra topla beraber kaçtım

çooook seneler önce, merakıma her zamanki gibi yenik düştüğüm bir anda ''aaaa aybaşı o muymuş, ben o da maaş gibi ayın başında oluyor sanıyordum'' tepkisiyle anlatılanı kavradığımı belirtmiştim.
bu bir regl anısı sayılır mı emin değilim.

ilk üç ay kötü bir hastalığım olduğunu öleceğimi sandığım bir dönem olmuştu. sürekli ölüm korkusuyla ağlıyordum. annem bana karşı despot biri olduğu için ona da söyleyememiştim. neyse ki medresede arkadaşlarımdan bunun olağan bir durum olduğunu öğrenmiş rahata ermiştim.
...
ikinci anım ise; alt katımızda oturan komşumuzun üniversiteye giden yeğeni tuvalet penceresinden arka tarafa attığı pedler incir ağacına meyve gibi takılıp kalmış. sonunda komşu binadakiler o kızın misafirliğinden habersiz olduklarından binadaki tek kız çocuğu ben olduğum için bizim kapımıza dayanmışlar.
annemden acayip bir dayak yemiştim. akşama alt kattaki komşu bunu yeğeninin yaptığını itiraf etmişti. *

hiç yemek anısı paylaşılmamış mı, benim mi gözümden kaçtı?

kızkardeşlerim beyaz peynirin üzerine fıstık ezmesi sürdüğümüzü, patates kızartmasını profiterol çikolatasına buladığımızı falan neden anlatmıyorsunuz? tüm "midesiz" eleştirilerini tek başıma mı göğüsleyeyim? peki ne diyeyim... canınız sağ olsun.

ama neyse madem vibe bu değil ben de bir duygusal anı paylaşayım. üniversitenin ilk senesi. sınav haftası. gerginim, o dönem önemsiyorum okulu, tüm dersleri vereyim diye kasıyorum. mesaj attı arkadaşım; "mikooo niyazi hoca not vermiş, 10 sayfa bir şey hem de, tüm sorular buradan demiş. haberin olsun, gel al mutlaka." peki. keşke okula daha çok gitseydim; "ya aldığın notu tarat da bana mail at yaa" diyebileceğim samimiyette arkadaş edinseydim diye söyleniyorum. hayatta gidemem. reglim. hava çok sıcak. sınav günü erken giderim desem mümkün değil adam 8:30'da yapıyor sınavı. zaten yarın gittim gittim, öbür gün sınav. yoksa kaldık. hayat çok zor yaa...

ertesi gün oluyor. tüm lanetliğim üzerimde. gitmeyeceğim not almaya falan. 2 saat otobüsle yol mol çekemem. beylikdüzü'nden laleli'ye mi gidilir zaten ya her gün? böyle saçmalık olamaz. vur kafayı yat diyorum. kalırsan kalırsın. ama önce bi' sevgilimi arayayım. açmıyor telefonu, gıcık oluyorum. yatmaya devam ediyorum. annem geliyor bir ara.

-kalk bir şeyler ye de ilaç iç.
-yok anne ya, bırak yatayım ben.

çıkıyor. bir süre sonra bir daha geliyor;

-mikoo mikoo, uyan kızım.
-ya anne bir sal beni yaa...
-kızım kalk. arkadaşın geldi, kapıda.
-ya tamam söyle gelsin, kim geldi. kalkmıcam ben.
-yavrum şeyma değil, o çocuk geldi, adı neydi?
-hangi çocuk ya? anne ne diyosun ya?
-ya kızım yok mu o çocuk. ya of neydi adı?

sessizlik... bilinçsizlik. kısa bir an sonra gelen oha anı! ya deli mi bu adam? niye geldi kapıya! kalkıyorum hemen. nabzım 130 falan. annem gülerek çıkıyor odadan. ben de peşinden. ay sonra hemen geri dönüyorum. üstüme başıma bir çeki düzen vereyim. saçlarım cadı gibi. annemin beni kaldırma çabası, benim bütün gün uyumuş halimle şişmiş yüzümü haline yoluna koyma çabam, tüm bunların aldığı zaman, temizinden bir 15 dakika beklemiş garibim kapıda. teşrif ediyorum sonunda. gitmiş notu almış. onu verip gidecekmiş. rahatsızlık verdiği için çok üzgünmüş. annem kabardıkça kabarıyor.

-ay oğlum ne rahatsızlığı, hava çok sıcak, geç serinle biraz içerde.
-yok efendim, hiç tutmayayım, benim de işlerim var biraz, onları hallederim, miko da yorulmasın.
-peki nasıl istersen evladım.

baş başa kalıyoruz kısa bir an. uzanıp öpüyor. göz kırpıp açıyor asansörün kapısını. bakakalıyorum arkasından.

geçemedim o sınavdan ertesi gün. çalışmadım nota daha doğrusu. nota hiç bakamayacak kadar mutluydum. pişman da olmadım.

otelde komi olarak çalışmaya başlamıştım. belirli aralıklarla tuvaletlere girip çöp kutusunu boşaltmam gerekiyor. kadınlar tuvaletinde karşılaştığım pisliği yıllar geçmesine rağmen hâlâ dün gibi hatırlarım. etrafta kullanılmış ped olur mu yahu? oluyormuş. kullanıp tuvaletin sağına soluna ve hattâ tuvaletin içine atmışlar. sifonu çekiyorsunuz ama gitmiyor boktan şey. mecburen almak zorunda kalıyorsunuz. eldiven var ama ne çare o tiksintiden kurtulmak mümkün mü? benim açımdan pek çok algının değişmesine sebep olmuştur bu tuvalet ziyaretleri. öncelikle otel antalya'nın beş yıldızlı otellerinden biriydi. dolayısıyla büyük çoğunluğu turistlerden oluşuyordu. kirli olmanın bizimkilere vergi bir şey olmadığını anlamıştım. belki de kendi ülkelerinde yapmadıkları şeyleri burada yapıyorlar bilemiyorum. ikinci olarak kadınlara dair büyü bozulmuştu benim için. toz pembe hayallerden uyanmıştım. kadınların da en az erkekler kadar pis ve kirli olabileceklerini anlamıştım. ikinci günün sonuna kadar dayanabildim işe. bıraktım, bir daha gitmedim.

15 yaşına kadar regl olmayınca doktora gitmem ve müllerian agenezim* olduğunu öğrenmem.

o zamanki erkek arkadaşımla istinparkta buluştuk tabi ben anadolu yakasında ve istanbul bile sayılmayan bir yerde oturduğum için dönüşte caaaaanım 500t ye bindik . akşam saati trafik berbat daha köprüyü bile geçmeden başladı benim karın ağrım başlarda idare ettim ama dayanılacak gibi değil bende bulantı kusma terleme de oluyor ağrıya ek .tüm otobüs benim acıma ortak . inip hastaneye gitmek niye aklıma gelmediyse neyse eve kadar o yolu nasıl geldim bilmiyorum arada şöföre daha hızlı sürer misin nidalarını hatırlıyorum . eve yaklaştığımızda ağzıma kusmuğum geldi geri yuttum otobüsten indiğimde hepsini çıkardım acım da azaldı

teyzem ve ben oturuyoruz gece. yeni doğum yapmış, yardım edeyim diye gitmişim yanına. yaşım 13. mutfakta sandalyenin birinde ben birinde teyzem, oturmuş kahve içiyoruz. teyzem soruyor.
-merdum sen daha regl olmadın dimi?
-yok teyze ya olmadım daha.
- yakında olursun ben de o zamanlarda olmuştum.
-amaan olurum herhalde yakında, sen şu işi naptın?
diye konuşuyoruz. o gece yatıyorum. sabah kalkınca bir ıslaklık hissediyorum. önce "altıma mı kaçırdım bu yaşta? "diye düşünüyorum. sonra "saçmalama merdum" diyerek bir cesaretle kalkıyorum ki her yer kan. bi şaşırıyorum, teyzemin yanına gidiyorum.
-teyze pedin var mi?
- hayırdır?
-regl olmuşum
- yakında olursun demiştim de bu kadar çabuk olacağını tahmin etmemistim, diyerek kahkaha atıyor. durumun şokundan çıkamayan ben teyzeme dik dik bakıyorum. teyzem buna daha çok gülüyor. sonra da 1 saat boyunca koltuktaki kanı temizliyorum. mutlu son.

regl olan ben değildim ama anlatayım.
lise birde veya ikideyiz. beden dersine gireceğiz o yüzden teneffüste soyunma odasına gidip üstümüzü değiştirdik, birkaç arkadaşımızı bekliyoruz. bir arkadaşım da regl olduğu için üstünü değiştirmedi. herkes hazır olduğunda spor salonuna gitmek için ayağa kalkar kalkmaz oturduğu yerdeki kanı görmemle görmezlikten gelip çantamın içine bakarmış gibi yapmam bir oldu. dünyada en çok korktuğum şeylerden biri regl döneminde pedin sızıntı yapıp kıyafetlere, oturulan yerlere bulaşmasıdır. haliyle bu anıyı asla unutamıyorum.

engellenecek başlıklar da bugün.

sözlükte regl ile ilgili o kadar çok başlık var ki. engelle engelle bitmiyor.

üniversitede o sıralar asistanlığını yaptığım hocanın son gün yetiştirmesi gereken bir başvuru var, evrakları hazırlama işi bana kalmış. canını sevdiğimin ankarasında ayaz bastırmış, neden bilinmez etek ve incecik çorap ile çıkmışım. o süreçte regl sancıları sebebiyle acilde ağrı kesici yaptırırken buluyorum genelde kendimi, yataklara düşüren cinsten. çalışıyorum ama ağrıdan öleceğimi sandım. yurtta kalan bir arkadaşımı beni üniversitenin içindeki hastaneye götürmesi için arıyorum. fakülte binasından çıktığım an yığılıyorum. arkadaşım da sırtında beni düşe kalka acile götürüyor. gözümü acilde yatakta açıyorum, tamponum taşmış altıma örtü koymuşlar. en rezil günlerim listesine girer.