resim yapmak

beni çok rahatlatan,çevremdeki insanların yetenekli olduğumu söyledikleri alandır ama günümüz piyasası ile yağlı boyalara sadece bakıp geçmek durumunda kalıyorum

özellikle moralim bozuk olduğu zamanlarda, kendimle baş başa kalıp, arkaplanda çalan kısık şarkılar eşliğinde yaptığım aktivite. adeta insanın ruhunu dinlendiriyor..
tavsiyem iyi ya da kötü çizmek onemli değil sizi iyi hissettiriyorsa devam edin.

kendimi bildim bileli yatığım eylemdir. öyle çok iyi yaparım gibi bir iddiam yok ancak beni oldum olası mutlu etmiştir.

elimden geldiğince yapmaya çalıştığım aktivitedir. el yeteneği de önemli tabi ama eğitim alma fırsatım olsun isterdim.

sakinleştiren uğraşlardan birisi. kimisi kendini aşmış durumda kimisi daha kendi çapında ama her haliyle sakinleştirdiği kesin.

üzerinde durulmadıkça el yeteneğinin köreldigi bir eylem. ben ayda bir tane çizdiğim için hiç ilerleme kaydedemiyorum lqgxkwbdkeb

(bkz: resim çizmek)

müzikle birleşince dünya dan soyutlandığın her şeyi unutup sadece önündeki kağıda zihinindekileri ya da gördüklerini aktarma işlemidir.

kafayı boşaltmaktır. stres attırır.

sınav yüzünden çok aksattığım ama bu aralar yeniden başladığım aktivite. insanı rahatlatıyor güzel veya kötü bir şeyler karaladığımda ortaya çıkan çizimleri beynimin yansıması olarak düşünüyorum.

yunuslar
(resim bana aittir)

sanılanın aksine doğuştan yeteneğiniz olmasa bile zamanla öğrenip gerçekleştirebileceğiniz eylem. sadece gelişim sürecinde yeteneği olan birine göre daha yavaş ilerlersiniz. yani resim yapmayı öğrenebilirsiniz.

bu konuda tam bir beceriksizim maalesef. keşke kara kalem yeteneğim olsaydı da kendi çizimlerimi yapabilseydim.

şuan yaptığım aktivite.

küçüklüğümden beri hep özendiğim ama ne yazık ki bir türlü başarılı olamadığım hobi.

mazi kalbimde yaradır dediğim başlık. küçüklüğümde çok iyi bir ressam olacağımı hayal ederdim. sürekli resim çizer, tüm somutluktan resmin soyutluğuna kaçardım. kararımı vermiş ve eğitimini almak için adım atmaya yeltenmiştim, yetenek sınavlarına girecek ve güzel sanatlar lisesine gidecektim. uzun süreler çalıştım, sürekli yeni teknikler bana yararı olabilecek ne varsa öğrendim, öznel bir görüş olacak ama yeteneğim de vardı. sınav başvurumu yaptım ve heyecanla sınav tarihini beklemeye başladım. o inanılmaz gün gelip çattı, sabah neşeyle uyanıp sonunda hayalime çok az kaldığına inanarak hazırlanmaya başladım. annem odama gelip benim sınava girmemi istemediğini söyledi. başaramayacağımı, kazansam bile o okula gidemeyeceğimi, boşa hayal kurduğumu çok acı bir şekilde yüzüme vurdu. çıktım odamdan babama artık sınava gitmek istemediğimi, annemin başarısız olacağımdan o kadar çok emin olduğunu ve tüm hevesimi kırdığını söyledim ve tüm hazırlıklarımı gidip çöpe attım. o gün resime küstüm, halbuki küsmem gereken resim değil annemdi. anneme küsemediğim için resime küstüm, arada birşeyler karalarım sonra eski yeteneğim kalmamış diye hayıflanırım. anlarım ki tek küsen ben değilim.

imkansız*

bu konuda yetenekli olmayı çok isterdim. fakat allah bir yerden alıp bir yerden fazlasını veriyor. bizdeki terazi dengesiz.

hayata anlam katan aktivite, sanat icrası.

mükemmel bir aktivitedir. insanı rahatlatma özelliği vardır. stress azaltır. özellikle canvas üzerine yağlı boya öneririm. lovess.