ruh halini anlatan alıntı

"bir köşeye atılmış bir şey, sokağa düşmüş bir bez parçası olan iğrenç varlığım, hayatı görünce kılık değiştiriyor.

yaptığım, düşündüğüm, olmuş olduğum her şey bir teslimiyetler toplamından başka birşey değilmiş;
ya ben olduğumu sandığım sahte varlığa teslim olmuşum, çünkü ondan başlayıp dışa doğru hareket etmişim; ya da soluduğum havayla bir tuttuğum koşulların ağırlığına.
gözümün önündeki perdenin kalktığı şu anda, ansızın yapayalnız kalmış, kendini her zaman
vatandaşı saydığı yerde sürgün olarak bulmuş bir varlığım. en içten düşüncelerimde bile, ben,
ben değilmişim. bu durumda, hayatın karşısında alaycı bir dehşete, bir birey olarak bilincimin sınırlarını aşan bir şaşkınlığa kapılıyorum. şimdiye kadar hatadan ve yanılgıdan başka bir şey olmadığımı, hiç yaşamadığımı, sadece zamanı bilinçle, düşünceyle doldurduğum ölçüde var olduğumu biliyorum. ve kendimi, gerçek düşlerle dolu bir uykudan uyanmış bir adam ya da bir deprem sayesinde, yaşadığı hücrenin aşina karanlığından kurtulmuş biri gibi hissediyorum.

insanın, gerçekten var olduğunu ve ruhumuzun gerçek bir kendilik olduğunu hissettiği zaman içinden geçenleri tarif etmesi çok zor – o kadar zor ki, bunu insanlara ait hangi sözcüklerle yapabilirim, bilemiyorum. hissettiğim gibi ateşim mi yükseldi, yoksa bir hayat uyuru olmaktan gelen ateşin etkisi birdenbire üzerimden mi kalktı, bilemiyorum."

fernando pessoa

ve sonunda, tek öğrendiğim şey
tek başına nasıl güçlü olunacağıydı

zaman değil insanı yaşlandıran.
geçen zamanı düşünün­ce birdenbire ihtiyarlıyor insan.


ece temelkuran/

bir kış sabretmişin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat.

durmadan avuçlarım terliyor,
inildiyor ardımdan
girdiğim çıktığım kapılar.
trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
ne zaman bir dosta gitsem,
evde yoklar.

"sen gözlerimin önünde içindeki beni harcarken, ben bir an bile seni unutmaya meyletmedim. sen bildiğim gibi kalmadın ama ben unuttuğun gibiyim hala. " - murathan mungan-

"sana duvar ördüysem, tuğlasını sen verdin. "

“herkes aynı anda geceyi yaşar ancak herkesin karanlığı farklıdır.”

"seni tüm dünyaya bağlayan insanı bulduğunda bambaşka biri olursun. daha iyi biri.

ya o kişi senden koparıldığı zaman, o zaman nasıl birine dönüşürsün?"

• person of interest -2011 | jonathan nolan

yine de yalnızım.
her zaman yalnız.
geyikler gibi. babam gibi

doppler

son sessssssssssss....

piyanoda yanlış nota diye bir şey olmadığına dair müzisyenlerin söyleyip durduğu eski klişe laf vardı. ama nora'nın hayatı anlamsız bir kakofoniden ibaretti. muhteşem yönlere doğru gidebilecek bir parça, artık hiç bir yere gitmiyordu.

kendimden kurtulmak için gölgemi koridorda astım.
atilla ilhan -kaptan 5

saatleri ayarlama enstitüsü-ahmet hamdi tanpınar

bir misafirliğe gitsem
bana temiz bir yatak yapsalar
herşeyi, adımı bile unutup
uyusam...

kalktığımda yatağım hala lavanta koksa
kekikli zeytinli bir kahvaltı hazırlasalar
nerde olduğumu hatırlamasam
hatta adımı bile unutsam...

-melih cevdet anday-