ruhen yorgun olmak

konuşmak ister konuşamazsın az uyuyayım dersin uyku tutmaz beynin de binbir türlü şey vardır ama ne düşündüğünü kendin bile bilemezsin.

günümüz türkiye şartlarında, yediden yetmişe her insanın yaşadığı bir çeşit varoluşsal sancıdır. 12 yaşında çocuklar, sokak röportajlarına çıkıp ekonomi konuşuyorlar. biz o yaştayken, gazozuna mahalle maçları yaparken ekonominin varlığından bile haberdar değildik. erken yaşlanıyor bu çocuklar... yetişkinlerden farkları yok neredeyse. biz yetişkinlere gelecek olursak da hayatın zorluğu, ruhen yorar hocam. bu kadar basit.

yaşam enerjinizin düşmesi, takaatınız kalmamış gibi hissetmeniz, olaylara karşı tepkisiz olmanız, yapacak birçok şey olduğu halde hiçbir şey bulamayışınız, mutlu olacak gibiyken olamayışınız ve daha kötüsü buna hakkınız yokmuş gibi hissetmeniz, milletin gülmekten yarıldığı şeylere karşı sizin hiçbir tepki vermeyişiniz ve üstelik bunu gayet anlamsız bulmanız vb.... gibi tepkilere ve tepkisiz kalma durumlarına sebep olan kanser vakasıdır.
aslen ruh kanseri olur kendileri.
geçmiş olsun.

(bkz: baba yorgun)

gereksiz insanlardan ve gereksiz yere işini yapmak istemeyen insanlardan ruhen yoruldum.

geçmeyecek sanıyorsun ve geçiyor. tekrar yoruluyor, yine kaybettik diyorsun ancak azalıyor ve bitiyor. o atalet halinden kurtulunca ruhunun dinlenebilen bir şey olduğunu keşfediyorsun kısacası.

çok ağır şeyler tanımışsın da herkesin ağrıyor gibi ama ağrın yok, grip olmuşsunda nefes alamıyorsun gibi ama grip değilsin, ateşin var gibi ama hipotermi geçiriyorsun.
amaan ne bileyim işte halsiz tükenmiş isteksiz biri oluyorsun.hayalet gibi geziyorsun.

sonra geçiyor ama sevdiklerinle beraber.biri diyorki sana senin için 1 saat 5 saat 50 saat feda olsun. iyi ki varsın. geçiyor ılık bir düş gibi geliyor o anlar.

çoğunlukla benim bu.geçiyor gibi ölü ama gene oluyor.

her ne kadar yaşamak, yaşamsal fonksiyonlara bağlı desek de, içten,isteyerek yaşamak ruhta başlar. bu yüzden ağır kayıplar yaşayınca ölü gibiyim diye tanımlarız kendimizi. çünkü o enerji heves mutluluk yoktur artık.
bedensel yorgunluk dinlenince geçiyor ancak ruhsal yorgunluğun geçmesi epey zordur. ruhsal yorgunluğu atabilmek, sağlıklı beden ve ruh yapısıyla mümkündür. ruhunuz yorgunsa, beyniniz de sağlıklı kararlar alamaz. bir kısır döngü gibi.
somut birşey olan bedenimizin yorgunluğu bile zor geçerken, soyut olan ruh yorgunluğunu geçirmek hayli zaman, emek ister.

yorgunum be dostlar.. çok yorgunum inanın.. hayır hayır özel egzantirik bir şey yok. benimkisi yıllardan kaynaklanıyor... ee onca yorucu yıl yani.. olmasa şaşılasıydı... ya deniz, ya rakı da olmasaydı... şanslı yorgunlardan da olsanız geçmiyor meret...!

bence metabolik iyilik halini yakalayabilen hiç kimse ruhsal yorgunluk çekmez. bunun için hücrelerimizi mutlu edecek bir tarzda yaşamalıyız.

bunu çocuklarda gözleyebilirsiniz. hiç bir çocuk 'ruhsal yorgunluk' yaşamaz. çünkü hücreleri taptaze metabolik yollarda musmutlu çalışır. bir çocuğu beş dakikadan fazla mutsuz edemezsiniz. ilgisi beş dakikada başka konulara akar ve yine mutlu neşeli hale gelebilir.

metabolizmamızı alkol, şekerli gıdalar ve dumanla bozuk, kafam bozuk, ruhum çürük diyoruz. bu beyle biline...sözümü sevgiyle söyledim.

ruh diye bir şey yoktur.
mental yorgunluktur o
zamanla geçer.