sen çok değiştin eşiği

erkeklerin garip bir huyudur, özellikle tanışma ve flört döneminde kendisini öyleyim böyleyim şöyleyim diye göstermesi.
haliyle karşındaki kadın seni öyle tanır, öyle çizer kafasında.
gün gelir, günler de geçer... özüne dönmeye başlar, salmaya... kendi gibi, orjinal haliyle davranmaya.
hah işte burada başlar... nerede biteceği de çiftlerin durumuna kalmıştır artık.

eğer bir kadınla gerçekten uzun soluklu bir ilişki veya evlilik düşünüyorsanız... kendinizi kendiniz olduğunuz gibi tanıtın! bırakın o sizi seçecekse de seçmeyecekse de, sevecekse de sevmeyecek de o halinizle seçsin ve sevsin... 6 ay veya 3 yıl veya 10 yıl sonraki halinizle yani.
yoksa kendi kendinizi de üzersiniz... bunun da türkçesi mallıktır... geri zekalılıktır.

karşındaki insanın farklı yönlerini görmeye başladığın zamandır. aslında öyledir hep karşındaki kişi ancak sen önce iyi yönlerini görmeye başlarsın sonraları sana hoş gelmeyen yönderi görmeye başladığında sen değiştin demeye başlarsın. o sebepledir birini tanıması o kadar kolay değildir. biraz izin verme biraz anlayış gerektirir.

“kişi, karşısındakinin değişmemesini isteyip yatırımını ona göre yaparsa sonrasında kafasını taşlara vurur. o değişecek, sen de değişiyorsun. hayatın kendisi değişiyor.”

(bkz: doğan cüceloğlu)

artık kendi isteklerine önem vermeye başlamıştır.

bana da dediler ama kaşındılar yani. çok saçmalamaya başladılar.

aşılması elzem olan eşiktir.

koca koca kayalıklar bile yıllar içinde dış etkenlere bağlı olarak şekil değiştirebiliyorsa insanın bunca hengame içinde aynı kalmasını beklemek biraz saçma geliyor.

eğer hiç değişmediyseniz mesafe de katedememişsiniz demektir, çünkü dış etkenler hepimizi bir şekilde etkiler ve zorluk yüküne göre yeniden şekillendirir.

belirli bir yaştan sonra bunu kendinizde çok daha net bir şekilde gözlemleyebilirsiniz, şöyle durup düşünüyorum da bazen neydi ne oldu şu hâlim ama şikayetçi değilim.

en muazzam heykeller bile fazlalıklarını kazıyarak ortaya çıkarılır, fazlalıklar eksildikçe değişim kaçınılmaz olur belki biraz can yakar ama canı yanmayınca da öğrenemiyor insan.

şunu da ekleyip öyle bitireyim;

öleceğimi mi hissettim bilmiyorum. uzun zamandır görüşmediklerime ulaşıyorum. ulaşamadıklarıma yardımcı tutuyorum. ulaşıyorum. güzel söz söylüyorum sadece. seni seviyorum diyorum. güzel insandın- diyorum.

çok manasız bu yaptığım ama yapıyorum.

-rıfat nerede ya, çağırsanıza.
+10 sene oldu ne rıfatı abi ne alaka?
-sibel ne yapıyor ya? sibel'i arayın.

yaşlandım galiba.

insanlar sizi eskiden olduğu gibi kullanamadıklarında değiştiğinizi söylerler.

unutma değişen sen değilsin, değişen onun seni artık manipüle edip kullanamıyor oluşudur.

aslında bu içsel bir devrim gibidir, herşey artık yeter demeyle başlar.

birilerinin işini onu yerine yapmayı bıraktığınızda basılan acil butonu.

(bkz: maymun gözünü açtı)

ben insanların değiştiğine veya değişebileceğine inanmıyorum. sadece tolere ettikleri şeyleri edebilememe durumu söz konusu. bunda biten sevgi, isteksizlik vs de etken olur. o zaman işte ya;” sen çok değiştin!” deriz ya da;” sen çok değiştin! derler. oysa herkes aynı değişen tek şey duygu ve hisler. tolere eşiği…

senden eskisi gibi çıkar sağlayamıyorum, faydalanmak istiyorum cümlesinin maskelenmişi.

insanın kendi gözünde dehşet devasa bir şey yaptığı eşiktir..

kabul etmesi zor, geçmesi zor, atlaması zor, sonrası zor..

olmaz bir tanem olmaz sevdiğim.. olmaz inan bana olmaz aşk böyle olmaz işte sonrası....

aslında değişim yaşamın akışında mevcuttur.