sevgilin ya da eşin tarafından aldatılsan affeder misin sorunsalı

affetmem diye düşünüyorsun ama içindeki duygu ağır basınca hatayı görmüyorsun. he ama şu oluyor, güven kırılıyor ya her şeyden şüphe ediyorsun ama gidemiyorsun. sonra bu şüpheler yavaş yavaş sevgini sömürüyor. duygun bitince de gitmeye karar veriyorsun. yani sen affediyorsun ama kalbin affetmiyor, düşüne düşüne siliyor kişiyi.

bunun sorgulanması dahî hakarettir.

öz saygımı yitirmediğim sürece cevabı nettir.

affedilecek bir durum değil. insani bir tavır değil bir kere. karşıdakine dersin ki artık seninle yürütemiyoruz. karşındaki de çok kıt değilse, bu durumun artık düzeltilecek hali çoktan geçtiğini anlar. aldatma gibi durumlar, insanlara olan güveni sarsmaktan başka bir işe yaramaz.

sevmiyor ki aldatmış, sevmeyen insanla ne işim olur?

maalesef hayır. çok az insanın gerçekten affedebileceğine inananlardanım.

açık ilişki yaşamıyorsanız affedilmesi sıkıntı yaratacak durum. açık ilişki içindeyseniz sorun teşkil etmez.

bir çoklarımız buraya affetmem yazmış, düşününce affetmem. bunu yapabilmek için de özgürlüğümü elime alıyorum, gereksiz bağlılıklardan kaçınıyorum. ama istisnai durumlarda oluyor insanların hayatlarında, böyle bir durumu kabullenip ilişkiye devam eden insanlarda mevcut. baya fazla sayıdalar hatta. bağlılık, alışkanlık ya da aman çocuk büyüsün de, aman çocuklar ne olacak aile ayrılığı, emek çok verdim bla bla. bazen işler öz saygıdan çıkıyor maalesef. hiçbir geliri, ailesi olmayan, çocukları olan insanların aldatılınca terk etmesini beklemek bence çok ütopik. bu arada bu durum iki cinsiyet içinde geçerli, rolleri nasıl üstlendiklerine bağlı durum.

etmedim boşadım
x kişiyi arabayla ezme teşebbüsün oldu.
da kişisini yolda kıstırıp madabından tutup 2sokak bağırttırdım (polis geldi aldı)
et kişisinin yeni sevgilisine herşeyi anlatan mektup yazdım evlendiler bundan daha büyük kötülük olmaz zaten

bu konunun açıldığı ortamlarda "bilemiyorum affedebilirim" dediğim için şeytanın avukatlığını yapmakla suçlandığım, çarmıha gerildiğim çeşitli yuhalamalara, hakaretlere maruz kaldığım bir garip sorunsal.

haklısınız dostlarım aldatılmak sindirilmesi zor bir mevzu ama olaya bir de aldatanın bizler olduğu senaryosundan bakalım ister misiniz? oynat bakalım.

bir yaz akşamı, bütün gün maruz kaldığın deniz, kum, güneşten tatlı bir gevşeklik hakim bünyede. süslenip püslenip arkadaş grubunla eğlenmeye çıkmışsın. ortam şahane. o gevşekliğe karın tokluğu ve alkolü de ekleyince oluyosun pamuk. e zaten malumunuz, kişi "geh buraya öpüjjem kıvamına geldiğinde etraf gözüne daha güzel gelmeye başlıyor, herkes çok güzel, herkes çok yakışıklı, ay şu beni mi kesiyor falan derken hoop malum sona geliniyor.

şimdi bu bir kereliğe mahsus olmakla birlikte yaşanan bir durumsa, sanığın pişmanlığı, alkollü olması, etrafın "aman be nolcek ucunda ölüm yok ya" gazı, karşı cinsin ağır tahriği vs gibi etkenleri göz önünde bulundurularak cezasında iyileştirme yapılabilir gibime geliyor.
burada kilit nokta suçun organize hale gelip gelmediği. eğer bir süreklilik varsa bunun affedilecek bir tarafı yok elbette ama diğer türlü en azından bir şans daha verilebilir sözlük.

en nihayetinde kişinin kendi değerleri ve olaylara bakış açısıyla alakalı olan bi durumdur. affedene de affetmeyene de saygılar.

asla asla demeyin derim.

ne hayatlar var.
çoğunuzun etrafında gördüğü, duyduğu ya da istemese de başına geldiği insan onurunu ayaklar altına alan bir durum.
biz kadınlar böyle bir durumla karşı karşıya geldiğimizde yakıp yıkmadığımız bişey kalmıyor kimi zaman, bir de bu kadar yaygaranın üzerine o ilişkide kırık dökük bir halde, çoğu zaman partnerinden hiç bir çaba görmeden kalmakta devam edilir.
bu erkeklerin de başına geldiğinde ütopik devesa tepkiler vurdular, kırdılar vs.oluyor çoğu zaman malesef.
ama bir de bu durumu
çok iyi yönetenler var. gerçekten hiç ilkel tepkiler göstermeden hemde. büyük bir olgunlukla, sakinliklikle
bu süreci atlatanlar var.
sonucu bir veda da olabilir kimi zaman gayet tabi hakkıdır. kırılma noktasını onarmaya, ilişkiyi kurtarmak yönelik
çaba göstermek de.her insan, her ilişki bu çabayı haketmez sizin ne yaşadığınızı kimseler bilemez.
vakti zamanında böyle bir hikayeye şahit olmuşluğum oldu.
'karı koca ikisi de arkadaşımızdı. henüz 20li yaşlarının başlarındaydılar. kız çok güzel,naif hanımefendi bir arkadaşımız, oğlan yaşına göre çok olgun efendi,
eli yüzü düzgün karısına çokça
aşık bir çocuktu.
evliliklerinin 2. yılı olmuş yada olmak üzereydi. kız iş yeri değişikliği yaptı gitti. aylar sonra çalıştığı departmanda sorumluluğunu yapan kendin yaşça büyük iki çocuk babası ipe sapa gelmez,
pek düzgün bir profili olmayan
adama kapılmış.
bir dukduk bunlar kaçıp gitmişler. bir hafta on gün ortalıktan kayboldular. neyse ki aileler el attı bu işe kızın babası çekti aldı kızını hem damattan hem o karaktersizden korumak adına. ( kız babadan da şanslı yalnız helâl olsun böyle adamlara)
aile evine getirildiğini öğrenen koca doğal olarak kapıya dayandı.ama hiç öyle
tahmin ettiğimiz gibi değil,
yalvar yakar.
kayınbabaya çok dil döktü çok göz yaşı döktü. 'yalvarırım karımı bana verin. ben onu çok seviyorum biz herşeyi düzelticez, ben onun saçının teline zarar vermem' die.
sıcağı sıcağına böyle bir şey müsade etmedi tabi baba ama bir süre sonra damattaki kararlılığı görünce ve kızının istek ve rızasıyla birleşmelerine ikna oldu adamcağız.
ve şimdi yıllar geçti bu olay üzerinden, eminim yüreklerde derinlerde bir yerde yara olmuştur, kalmıştır. fakat bu çift şuanda gerçekten mutlu mesut bir evlilik yaşıyorlar ve bir kızları oldu sevgiyle onu büyütüyorlar. '
şimdi bu hikayeyi okuyunca pek çoğunuz eminim yuhlayacak vs. ama bizim ülkemiz o kadar çok şiddetle ve ölümlü sonuçlanan kadın hikayeleri var ki. o kadar çok yüreğimizi dağlayan kadın cinayetleri var ki. böyle örnekler gerçekten su serpiyor insanın yüreğine. bir kız çocuğu ziyan olmadı bu hikaye de.kesinlikle insanlık örneği benim gözümde. ben o babaya da, kocaya da kocaman kalp bırakıyorum buraya hep sevgiyle kalın.

affederim ama onu hayatımdan çıkarıp bir daha da hayatıma almam. affetmemek çok güçlü bir duygu bence. nefret gibi. o kişiyi her affetmediğinde ondan nefret ediyor gibisin. sürekli onu düşünürsün. bir paranoyaklık olur adeta. hatta içindeki büyük bir yük. affetmek demek illa hayatında kalacak demek değildir. affetmek artık onun ruhunun senin ruhundan ayrılması ve onun yüklerini bırakman demektir.

3 4 yıl önce aldatıldım. affetmedim şimdi olsa şimdi de affetmem saygısızlık bence aldatmak.

etmem.
ederim diyenin de cinsiyeti ekseriyetle kadındır.

aldatmak bence seni istemiyorum demenin farklı bir yoludur ki beni istemeyen bir insanın pişman olması diye bir şey yok gözümde. beni istemeyeni ben de istemem aldatmanın dönüşü veya affı olmaz.

böyle bir sorunsal yoktur. aldatanlar tarafından yedikleri nane yüzünden eldekinden olmamak için yaratılmaya çalışılmaktadır. oysa cevap nettir. hayır.

aynı romanı insan bir daha neden okumak ister ki? sonunu da, başını da biliyorsun, niye aynı hataya bir daha düşesin?

asla affetmem.

ama belki eşi çocukları için geri dönsün ister ve affeder ?

ya çok derin konular bence. aldatmak ihtiyacı belli sartlarda duyulan bisi. demek ki o sartlar yetersizmis. tabiki ayrılsın sonra naparsa yapsın. ama bunları da düsünmek gerek bence. affetmekten ziyade daha bizden olmaz diyip bırakmak gerekir bence.

tek kelime: a-s-l-a

büyük konuşmak istemem ama karşımdaki beni aldatırsa bunun olacağını zaten bilir diye düşünüyorum. beni kaybetmeyi göze alabiliyorsa zaten o ilişki bitmiştir. ayrıca bunu bir kere yapanın tekrar etme olasılığı çok yüksektir.