sevmek ama olmayacağını da bilmek

türkçe meali sevmek ama sevilmemektir.

iç çatışmadır, aman uzak olsun.

sevginin koşulsuz ve en saf hâli. istemiyorsun belki ama sevmeye devam ediyorsun. çıkarıp atmak istiyorsun ama elinin yetişeceği yerde değil.
acı verici olabilir ama gerçekçi geliyor. ve bu saçma sapan bir yerde bu artık lütuf sayılacak türden. çünkü çoğu sevginin gerçeklikle ilgisi yok.

bir nefret bir de sevgi var zaten. hayat boyunca bunları da baştan savma veya sahte yaşayacaksak niye yaşıyoruz ki?
ki sevmek her zaman karşılık bulması için mi? sevilmeden sevemiyor muyuz? bir şey vermek için illa almak mı gerekiyor?
sevildiğim için sevmekten çok, sevdiğim için sevmiştim. zaten karakter yapım da böyle. istenilirse değil ben istersem ancak, olması gerekiyor diye değil ben olmasını istiyorsam...
çevreme baktığımda çok kez sevebilenler vardı. yüzeysel ve sahte hislerinizle derin ve kalıcı bir hissi bağdaştırıyorlar. baktığında çok kere sevmiş, çok kere sevilmiş ama bunu bir kez bile ne gerçekten hissetmiş ne de hissettirebilmiş.
%99'um mantık %1'im his ve bunu sadece sevgiye ait kıldım. çünkü sevginin mantık dinlemeyeceğini biliyorum. beynin "a senin için daha iyi." dese de kalbin "sana o'ndan başka yar olmayacak. a'yı seç gör bak bakalım onunla yapabilmene izin veriyor muyum?" diyor. a benim tek veya son şansım olsa bile onu seçmeyeceğim. çünkü kandırma olayında kendimde bile hassasım. a falan istemiyorum. hislerim başkasına ait iken a'yı ne yapayım? kendimle birlikte başka insanı kandırmaya, böyle bir karaktersizlik yapmaya ne lüzum var? bu basit hayat için o kadar basitleşmeye gerek duymuyorum.
o yoksa bütün alfabe çöp. bir harf için hepsi mi evet hepsi. benim yüreğim nasıl tekse anca tek birinin olabilir. o yoksa ö'nün de canı cehenneme.
kazanmaya benzer bir şeyle kaybetmenin ucuzluğunu ben almayayım teşekkürler.
ben kendi sevmemden sorumluyum, karşımdakinin sevgisinden sorumlu değilim. dedim ya sevdiğim için sevdim. ben bundan sorumluyum sadece.
çıkar ilişkileri hiçbir şekilde tercihim olmadığı için o gidince bende bitmedi. ben de onda bitmemişim ama o hayatına başkalarını almasıyla benim gözümde bitti. "kimse sen gibi değildi, herkeste seni arayıp durdum ama olmadı."
şu cümlenin ağırlığından anlar mısınız bilmiyorum?
kimse diyecek kadar çok kimse olmuş? o demedi?
onun gözünde o kadar basitim ki beni herkeste aradı mı bulabileceğini sanmış. bu kadar değerliyim onun için.
ben ise onu aramadım birinde. başka birinde onu bulmaya da çalışmadım. ben onun yokluğunda bile onunlaydım. o yokken bile varmış gibi davrandım. ben onu yok etmek için sevmemiştim, o yokken başkalarında aramak için de.
ben onu severken ölümle bile ayrılmamak için sevmiştim. evet iyi bok yemişim ama en azından ben gerçeklik içinde iyi bok yedim ve bu sahtelikler içindeki en güzel tatlıdan bile daha lezzetli. anlamak için böyle sevmek gerekiyor...
ve ben değerli şeylerin basitlestirilmesinden asla haz etmeyen biriyim. buna en çok sevgi giriyor.
birkaç cümle ile bir insan ölebiliyor. o cümlelerin tüm harfleri vurdu, kesti yüreğimi...
tabi kendisi böyle sevildiğini bilmiyor yediği adilikten sonra farklı bir ben gördü. ve o ben ondan onu öldürmek istercesine nefret ediyor, süründürmek istiyor onu, can çekişmiş görmek vs. o onu bitirdiğimi ve ondan nefret ettiğimi sanıyor çünkü sevgime layık olma yerinden atladı düştü. ve ben oradan düşmüş bir insanı ezmekten hiç tereddüt etmem. özsaygı diyoruz ya hep ondan bunlar. özsaygıma küfür veya hakaret gibi gelecek hiçbir insanı istemiyorum. sevdiğim, arkasından yıllar boyunca ağladığım kişi olsa da silmekten tereddüt etmem. ve o geri dönüşü olmayacak bir şey yaptı. bu hayatta en sevdiğim olsa da geri dönüşü olmayan şeyler onda da olmaz. hem hiç hem de imkansıza dönüştürdü. bunlar için ayrıyetten kızgın ve kırgınım. paramparça etmeden de gidebilirdi ama onun tercihi paramparça etmekti. sevgi bu değil, böyle değil ya. böyle sevenlere lanet olsun. hep basitlikle sevilsin. hak ettiğiniz bu...
güzel sevilmek isteyip çirkin seven karakterinize soksunlar!

en acısı budur.
hadi bu sözün üstüne birer sütlaç yiyelim.

kalplere pranga mı var?
sevmek ama olmayacağını bilie bile sevmek.
ne var bunda?
kime zararı var?
kendi kendine az dozajda, içten içten sevmektir.

rauqkqkqjjqlwöw

platonik ve karşılığı olmayan bir aşkım,sevgim olmadı.
bunu yaşayanlarin ne kadar acı çektiğini tahmin edemiyorum.
gerçekçi bakarım ve hiçbir şeyin aşırısına da kaçmam.
siz de öyle yapın.

bu akşam da gönlümüzce bitmediyse gün;
suçun yarısı bizim yarısı günün.

gece gece filtreli dertlere gark ettiren hede. hadi yatın uyuyun. bitmez böyle şeyler.

ben anladım da karşı taraf anlamıyor. tutunacak bir dal arıyor belki de...
7-8 sene önce tanışsaydık... bambaşka olabilirdi.

(bkz: konuşmayıp onu özlemenin konuşunca da üzülmenin verdiği çaresizlik)

sezen aksu - biliyorsun

(bkz: hem ayranım dökülmesin hem mabadım hasar görmesin)

sevmiyorum da.
olmayacağını da biliyorum bu yüzden.
çok doğal değil mi?

olmayacağını bildiğin şeyi daha baştan sevmemeyi öğretir. bir gelişim fırsatı. duygular zaten bizim yönlendirmemizle oluşan şeyler. olmadık bir duygu içindeysen mimarı sensin yani. bunları anlaman için fırsat. işte bunlar hep farkındalık.

'cehennet' sandalyesi. gıcır gıcır gıcır.. bir ileri bir geri sallanır durur.
iyi bir şarap açıcan, bir de tatlı müzik.. ohh!

olmayacak duaya amin demektir. yok oluşunun başlangıcıdır. ama bu yok oluş, sana zevk verir garip bir şekilde. bağlanırsın bu sürece ve kopamazsın. bir umut olur, yaşatır seni. içinden bir ses oğlum saçmalama dese bile, o hisse körü körüne bağlanırsın. belki olur diye. olursa çünkü mükemmel olur, en küçük ihtimal gerçekleşmiş ve büyük bir mutluluk gelmiş olur. zaman gösterecektir, zaman...

oldururuz çok takmayalım bence.*(bkz: sonu depresyonla bitecek hareketler)

geçen yıllar değil de geçtiğimiz yollar kıymetliydi. yoksa geçer miydi onca yıl?

hayallerde yaşatarakta üstesinden gelinebilir diyorum.zaten bir simülasyonun parçası olma ihtimalimizde yüksek.