sınıf başkanlığı

şimdilerde var mıdır bilemiyorum ama sovyetler dağılmamış almanlar da birleşmemişken eğitim kurumlarında her bir sınıfın sorumlu öğrencisi. bu başkanlardaki yetki ve hava günümüz genel kurmayında yoktur.

sınıf başkanlığı sınıftan bir kişiye verilen ve sınıf için sorumluluk sahibi olan öğrencidir. eskiden bu başkanlık için çok yarışlar olurdu ancak ya sınıfın en çalışkanı ya da hocanın en sevdiği öğrenci başkan olurdu. başkan olan kişinin her dediği yapılırdı ve gerçekten sınıfta ayrı bir yeri olurdu. öğretmenlerin ona görev vermesi bile bir ayrıcalık sayılırdı diğer tüm öğrencilerin gözünde.

sınıftaki erkek-kız sayısına göre belirlenen başkandır ve genelde kızlar 2-3 aday çıkardıkları için hep kaybederler.

öğrencilerin özgüvenini yükseltmek ve sosyal etkileşimlerini arttırmak için her öğrenciye belli zaman dilimlerinde verilmesi gereken sorumluluktur. sınıf başkanı olan birey gerek arkadaşlarıyla gerek öğretmenleriyle normalden daha fazla iletişime geçmek zorunda kalır ki bu durumda da kendini ifade etmeyi, sorumluluklarını yerine getirmeyi öğrenen bireyler yetişir.

eğer öğretmen arkadaşlarım varsa aramızda lütfen sürekli aynı kişiye bu misyonu yüklemesinler. zaman zaman değişiklikler yapsınlar.

5 yıl boyunca sınıf başkanlığı yaptığımı söylemiş miydim? (göğüs kabartan hareketler)

öğretmeni beklerken sınıfı susturmaya çalışırlardı ahahahah.
(bkz: ilkokul)

sınıfın sessizliğini ve huzurunu idame ettirmesi için seçilmiş olan öğrencidir.

ilkokulda sınıftakileri susturamadığım için istifa ettiğim görev.

konuşanları tahtaya yazan öğrencidir, ilkokulda her seçimde aday olur ve sadece bir oy alırdım o zamanlardaki çekingenliğimle nasıl aday olmuşum diye düşündükçe hayret ediyorum.

lisede hiç istemediğim hâlde eğlence arayan arkadaşlarımın beni aday gösterdiği, seçim kampanyaları düzenlediği, rakibime karşı zaman zaman çirkinleştikleri ilginç bir angaryadır. hiçbir faydası olmadığı gibi çeşitli zorlukları vardır. sonraki yıllarda da peşimi bırakmamış, ismimden çok "başkanım" diye çağrılmama sebep olmuştur.

ilkokulda okuldan eve gidince büyük bir gururla bugün ben sınıf başkanı oldum dediğim durumdur.
sonrasında göründüğü kadar bir havası olmadığını anlamam uzun sürmemiştir.

kendine külfet, başka bir şey değil.

oylamada hep erkekleri sınıf başkanı yapan sınıfa isyan etmem sonucunda öğretmenimizin beni oylamasız başkan yardımcısı yapmasına sevinememiştim. güler misin ağlar mısın? ben bunu istememiştim ki. neyse hep erkekleri konuşanlar kısmına yazıp kendimce intikam almaya çalışmıştım. benden sonra da kızların oylamayı kazanması için çalışmalar yürütmüştüm hey gidi hey.

kılıçdaroğlunun hayatı boyunca başaramadığı bir diğer görev muhtemelen.

apartman yöneticiliği gibi gereksiz ve külfet bir iştir. o yaşta bir çocuğa, yaşıtlarının arasından seçerek bir sürü gereksiz sorumluluk yüklemek salakça değil mi?

bütün sınıf okuldan kaçardık, başkan sap gibi arkada kalırdı. ne o sınıf başkanı. *

ayrıca ismimizi tahtaya yazan sınıf başkanları adamdı. karaktersiz olanlar, kağıt parçasına yazıp hocaya uzatan sinsi başkanlardı.

soldan sağa yazmanın latin harfleri için pratikliğini ilk elden, çok çabuk kavrayan kişinin sahip olduğu sıfat.

hayattaki en büyük başarım. sonra işler istenildiği gibi gitmedi.

insanları kırmaktan çok çekinen ve hayır diyemeyen biri olduğumdan bahsetmiştim daha önce.
2. sınıfta bir heyecanla sınıf başkanlığına aday olmuştum ve seçilmiştim. tabi sınıf başkanı ne yapar, tahtaya konuşanların adını yazar dimi? ama ben konuşanların ismini yazdığımda sana küserim dedikleri için kimseyi yazamazdım. yazamayınca da bir otoriten olmuyor haliyle, herkesi tatlı dille susturmaya yerine geçirmeye çalışırdım. 36 kişilik sınıfın arkasından koşardım oturun lütfen diye, tabi beni dinleyen kim? en son bi köşeye geçip ağladığımı sonra öğretmene gidip hıçkıra hıçkıra başkanlıktan istifa ettiğimi söylemiştim. *
bu kadar üzülme nedenim hayır diyememe özelliğimin istismar edilmesi miydi, yoksa kendi salaklığıma mı yanmamdı orasını hatırlayamıyorum.
o gün bugündür her türlü başkanlık-liderlik içeren şeylere tövbeliyim. *

ilkokuldayken vali olmak kadar önemli bir şey gibi algıladığım, boyumun o zamanlar kısa olmasında dolayı hiç bir zaman olamadığım içime bir yara gibi dert olan, ukde kalan sınıf ağalığının adıdır.

orta okula gelindiğinde sınıf başkanı yoklama yapardı. sınıfın en karizmatik üyesi sınıf başkanı olurdu.