şıpsevdi

çocukluğumun muhteşem sakızı.

sürekli olarak farklı kişilere aşık olma durumudur. küçükken ben de her teneffüs başkasını şıplıyordum. şimdilerde kimseye tahammülüm yok şıplayacak ve iyi ki yok.

masumlar apartmanı yöneticinin kızı gülşen.
ha abisi tehlikeli fazla şey etmemek lazım.

çilek-muz ve portakal-ananas olarak iki çeşidini bildiğim şekerli sakız. kokusu bile insanı çiğnemeye teşvik ediyordu, sonuç olarak da çeneyi fena yoruyordu.

ihtiyaçlarımı almak için market yerine bakkalı tercih ettiren sakızdır. mahalle bakkallarının vazgeçilmez parçasıdır. tadı çok çok şekerli olduğu için sakızını tüketemiyorum ama içinden çıkan aşk bazen çizimlerine bayılıyorum.
mesela güzel bir örnek:

şeker tadı 1 dakika sonra biten için renkli karikatürlerin olduğu mazideki sakızdır.

(bkz: hamama gider kurnaya düğüne gider zurnaya aşık olur) sözünün modern sistemdeki karşılığıdır.

aynı isimle bir de sakız vardı, çok şekerliydi. içinden ilişki tavsiyeleri tarzı karikatürler çıkardı.

hemen herşeye aşık olan anlamına gelen sözdür.

ayran gönüllü.
ayrıca müthiş bir sakız. içinden çıkan minik çizimleri biriktirirdim. ilk aşkım için fal niteliğinde kullandığım da olmuştu*

eskiden çok daha güzel olan şimdi glukozu bastıklarını ( ya da ne yaptılarsa daha kalitesiz) düşündüğüm sakızdır.

sosyal medya kullanan flörtöz bireyler.

sevmek bedava.
bedava ya.
ama insana uzun vadede zarar veriyor.
sigara gibi.

ayran gönüllü insanlar da denebilir. saniye de insan sevebilen kişilerdir.

içinden cartoon sayfa çıkan sakız.

yeni zelanda'lı kim casali adında bir karikatürist tarafından 1960'larda yaratılmışlardır. karikatürler kim'in ileride eşi olacak kişi için çizdiği aşk notlarından çıktı. önce kitapçıklar halinde basıldı, 70'lerde ise gazete ve çeşitli hediyelik kartların üzerinde yer aldı. sakızı ise 1970'lerde kent gıda tarafından ilk olarak türkiye'de satışa sunuldu. sonrasında rusya ve avrupa'ya pazarlandı.


kim casali ve eşi roberto casali

kısa zaman aralıklarıyla farklı insanlara aşık olma durumudur.
örneğin biriyle uzun uzun sohbet ettiniz diyelim, hoşlanacak bir nokta yakalayıp oradan sevmeye başlıyorsunuz. a ha! işte bu adam yahu istediğim kafasına giriyorsunuz. konuştukça artıyor da duygular. her hareketini sevip anlam yüklüyorsunuz.
maalesef kısa bir zaman geçince sönüveriyor o duygular. soğuyacak bir nokta yakalıyor ve hemencecik atıyorsunuz kafadan.
bunu merak duygusuyla bağdaştırıyorum biraz. sonuç olarak merak duygusu o insana daha çok çekiyor bizi. merakı giderdikçe aslında sevgi artar sanıyoruz ama maalesef sürükleyici bir kitabı hızlı okumaktan bir farkı yok bu durumun.
tükeniyor işte merak duygusu da sevgi de.
sonra a ha! başka biri. hemen onu merak edip hoşlanmya başlıyorsunuz. yine aynı kısır döngü. acaba aradığını bulamamak mı? bilemiyorum.
kısa zamanda bir çok tükenmiş tatlı öykü ve elde avuçta birikmiş eski insan.
karşıdakilere zarar veriyor elbtte. neden bu kadar çabuk soğudu, bende mi sorun vardı diye düşündürtüyordur.
ancak işler çok da sarpa sarmadan duygular sönüp başkasına yöneldiği için bunun çok da kırıcı birşey olduğunu düşünmüyorum.
bu hafta sana aşığım. gelecek hafta kim bilir kime. yorucu evet. belki insan tanıma konusunda gereksiz efor. yapacak birşey yok.

gönül rospuluğu derler.

evlerden ırak.

zor efendim, siz çabucak duygu değiştirir iken çayırlarda, yeşilliklerle koşar, yuvarlanır, güzel güzel gülerken mesela, karşıdaki uzun vadede düşünceye girer.
ee sonra..?
ne oluyor yahu? ne oluyor!?? (bkz: hadi ben kaçtım)

benden uzak allaha yakın olsun diyeceğim tiptir.

çok sever. kim olduğu ne zaman olduğu fark etmez. yoğun duyguların insanı. ama kısa süreli işte.