1.
senaryosu mustafa nebi filik tarafından yazılan ve tuğçe kayaarası tarafından yönetilen 19 dakikalık kısa film; bu sene yayınlanmıştır.
film bu sene yayınlanmış olsa da olaylar 2023 yılında geçmekte ve 6 şubat depreminde ailesini yitiren genç bir annenin son umudunu konu almaktadır.
genç kadının öğretmen eşi ve çocuğu depremde hayatını kaybeder, deprem olduğu zaman hâmiledir ve onu hayata bağlayan tek kişi ise doğmamış evlâdından başkası değildir.
genç kadın pansiyon işletmektedir ama işler hep böyle rast gitmeyecektir, işi kötüye gittiği için artık sadece ördüğü örgüleri satarak geçimini sağlayacaktır, kızı dünyaya gelmiş ve aradan yıllar geçmiştir.
kızı okullu olur, kendisinin tek ve son umudu odur, kalbindeki acılara dayanabilmesinin en büyük nedenidir, ondan başka kimsesi de yoktur.
kızının okullu olması ve annesini gururlandırmasıyla filmimizin sonlarına doğru yaklaşırız.
benim için duygusal sayılabilecek bir kısa filmdi, konusu ve oyunculuklar çok üst düzeyde değildi belki ama düşündürmeyen hiçbir yanı da yok değildi.
yaşanılan kayıplara rağmen kişinin umudunu muhafaza etmesi gerektiğini hatırlatan bir kısa filmdi.
bana düşündürdüğü en büyük şey şu oldu;
bazen artık yaşamak istemezsin, kaybetmişsindir, daha ne kadar acı çekebilirim ki dersin ama sevdiğin bir insandan geriye kalan tek şey senin yaşama sebebin olur...
film bu sene yayınlanmış olsa da olaylar 2023 yılında geçmekte ve 6 şubat depreminde ailesini yitiren genç bir annenin son umudunu konu almaktadır.
genç kadının öğretmen eşi ve çocuğu depremde hayatını kaybeder, deprem olduğu zaman hâmiledir ve onu hayata bağlayan tek kişi ise doğmamış evlâdından başkası değildir.
genç kadın pansiyon işletmektedir ama işler hep böyle rast gitmeyecektir, işi kötüye gittiği için artık sadece ördüğü örgüleri satarak geçimini sağlayacaktır, kızı dünyaya gelmiş ve aradan yıllar geçmiştir.
kızı okullu olur, kendisinin tek ve son umudu odur, kalbindeki acılara dayanabilmesinin en büyük nedenidir, ondan başka kimsesi de yoktur.
kızının okullu olması ve annesini gururlandırmasıyla filmimizin sonlarına doğru yaklaşırız.
benim için duygusal sayılabilecek bir kısa filmdi, konusu ve oyunculuklar çok üst düzeyde değildi belki ama düşündürmeyen hiçbir yanı da yok değildi.
yaşanılan kayıplara rağmen kişinin umudunu muhafaza etmesi gerektiğini hatırlatan bir kısa filmdi.
bana düşündürdüğü en büyük şey şu oldu;
bazen artık yaşamak istemezsin, kaybetmişsindir, daha ne kadar acı çekebilirim ki dersin ama sevdiğin bir insandan geriye kalan tek şey senin yaşama sebebin olur...
devamını gör...