sorumluluk sahibi olmayan ebeveyn

aklıma bir anımı getirmiş ebeveyndir.
kendi halimde yolda yürürken bir annenin(!), tahminen 3-4 yaşlarındaki çocuğuna şu cümleleri söylediğine şahit oldum:
-bıktım senden bıktım! geber inşallah. nereden doğurdum seni, neden doğdun ki! çocuğu kolundan tutarak tartaklarken bunları yapması da ayrı bir sorumsuzluk. bunları söyleme sebebi, çocuğun ağlayarak, anne, beni kucağına al demesiydi.
o an içimden bir şey koptu, dayanamadım ve dedim ki; senin iki dakikalık zevkin için doğdu o çocuk, bakamayacaksan ve isyan edeceksen tutaydın bir tarafını da doğurmayaydın. hiç bir şey söylemedi. çocuğunu kucağına alıp gitti.

kimsenin etlisine sütlüsüne karışan biri değilimdir ama böyle insanlar gördükçe çıldırmamak elde değil. sevgilisine, keşke çocuklarım olmasaydı da senle saha çok vakit geçirseydim diyen kişiler bile gördü bu gözler maalesef. senelerce uğraşıp çocuk sahibi olamayan insanlar ve çocuğu olup sorumsuz olan ebeveynler.

ilber hocamızın da dediği gibi
başında dua edemeyecek
kitap okumaya bile zaman bulamayacaksa
lütfen çocuk dünyaya getirmeyelim

türkiye'de çokça bulunan, ne yazık ki daha kendi hayatını idame ettiremezken bu dünyaya bir çocuk götürüp bir de onun hayatını idame edemeyen kişilerdir.
bu dünyada herkes çocuk sahibi olmamalı. zaten çok fazla insan var, kaynaklar sınırlı. hal böyleyken inatla herkese çocuk yapması için baskı yapmak dünyanın en cahilce davranışlarından biri. ve bu davranışın bir sonucu da sorumluluk sahibi olmayan insanların çocuk yapması.
peki bu eylemin sonucu ne oluyor? sorumluluk sahibi olmayan kişi bir anda değişmiyor tabii ki, aynı şekilde hayatına devam ediyor ve kendinde asla ama asla suç bulmuyor. hatta yaşadığı zorluklar konusunda çocuğu suçlanmaktan da çekinmiyor. tüm sorumluluklar ve tüm suçlamalar çocuğa kalıyor. çocuk ebeveynlerinin yerine getirmesi gereken sorumluluklar üstüne kaldığı için yaşıtlarından hep çok daha fazla çalışmak zorunda kalıyor. ama sonuçta yine kendini beğendiremiyor, yine yaptıkları yetmiyor ve işin kötüsü yine sahip olması gereken en basit şeylere bile yetişemiyor.
sonra topluma bakıyoruz biz neden bu haldeyiz, neden düzelmiyoruz diye. bir türlü öğrenmiyoruz çocuk sahibi olmanın sadece belli kişilere özel olması gerektiğini.

3 dakikalık zevkleri için, bir canlının hayatını etkileyen kişilerdir,bunlar özelikle şimdiki zamanda daha çok çoğalmıştır, eskiden sadece babalar , sorumsuzken bu
zamanda ebeveynlerin ikisi de sorumsuz olan bencil aileler çoğalmıştır.
daha öncede çok defa yazdım, sınavsız anne baba olunmamalıdır, sınavı gecemeyenler hemen orda kısırlaştırılmalı.

küçük yaşta sizi büyümüş bir insan olmak zorunda bırakan ebeveyndir. böyle kişilerin çocukları yazık ki çabuk büyümek zorunda.

kendi yaş grubum olanların anne babalarında çok sık gördüğüm bir durumdur. ne köylü ne şehirli olan ana babaların çocukları olur bunlar. işin tuhafı sizi çocukken ihmal eden anne babanızı sizde büyüyünce ihmal edersiniz. yerli yersiz ve istemsiz şekilde kendimi onlara onların çocukken bana davrandığı gibi davranırken buluyorum. bu olayın farkına vardığımdan beri düzgün uyku uyuyamaz oldum.

şen şakrak sohbet edip gülüp eğlenen aileler görünce için eziliyor. yukarda bir yazar yazmış erkek çocuklarını sevmeye eşinden başlamalı diye. son zamanlarda duyduğum en güzel tespit bu olabilir.

aileyi kutsallaştıran birisi değilim hatta evilik olayını üremeyi çocuk yapmayı komple gereksiz bulan birisiyim amma velakin eğer bir kadınla hayatınızı birleştirecekseniz bu sorumluluğu alabilecekseniz bunu yapın. kimsenin hayatını mahvetme hakkına sahip değilsiniz.

günah dolu gecelerde çocuk yapmak nedir kuzum. siz beni güldürdünüz allah da sizi güldürsün.

doğurup doğurup sokağa fırlatan ebeveynlerdir.

daha sonra neymiş efendim bn anneyim de bn babayım . bir kere yetiştiremeyecek ,eğitimini sağlayamayacak, yediremeyecek ve giydiremeyeceksen niye doğuruyon onca çocuk. resmen bildiğin eziyet. çocuk psikolojisi diye bişey var ayrıca her şeyi kaldıramayabiliyor ve ilerde bunlar belli hasarlara yol açıyor...

oğlunun bahçede dövüş turnuvalarına katılmaya müsaade eden ebeveyndir.

genelleme yapmak istemem ama türkiye’de baba faktörünün bu başlığa çok uyuyor olması üzücü.

ebeveyn olmayı sadece maddi ihtiyaçlarını karşılamak sanan, çocuğuyla bir kez bile güzel anı paylaşmamış ebeveyn çeşidi. çocuğu bazı problemleri çözücü olacağını sanıp dünyaya getirenler de var. çocuğuna adam gibi bakmayacaksan yapma kardeşim, sen o çocuğun psikolojisini berbat edip büyüyünce geri döndürülemez yanlışlar yapmasına olanak tanıyorsun.

sorumluluk sahibi olamamış çocukların yetişkin olayazdığı; yetişkinliklerin de çoğunlukla sahiden yetişemediği düzende kendini üremek zorunda hisseden birey.

kendi başınalığının ziyanı yetmezmiş gibi nesilden nesle aktarım yapma hevesi de vardır, hoş değildir.

insanda yaşama hevesi bırakmaz. yaşarsın ama hayattan hiçbir beklentin olmadan öylesine yaşarsın. bir şeyler başarır, bir yerlere gelirsin ama yine de insan yerine koyulmazsın.

asgari ücret ve 18 çocuk gibi kampanyaları da yanlarında getirirler.

en kötüsü de barınma, yedirme, giydirme gibi temel maddi ihtiyaçları karşıladığı için kendini sorumluluk sahibi sanan ebeveynler... önemli olan çocuğun karnını doyurmak olmadığını, ruhunu da doyurmak bir o kadar önemli olduğunu, her koşulda sevgiyi, şefkati, ilgiyi eksik etmemeyi öğrenemeyen ebeveynler... çocuğun ruhsal olarak yalnız bırakan ve anne babası olmasına rağmen çocuğun öksüz yetim hissetmesine neden olan ebeveynler... ne diyebilirim ki böyle insanlar bırakın bir çocuğu bir bitkiyi bile hak etmiyorlar. nesillerinin bir an önce tükenmesi dileğiyle!

müstakbel ben.

var ne yazikki böyle insanlar.gorunce içimin parçalandığı bir durum o çocuğa yazık.
durum sadece annenin sorumsuz olması değil bazen baba olacak insanda bütün yükü size yükleyip sorumluluktan kacabiliyo yüz üstü bırakıp malesef.

sırf toplum dayatıyor diye evli olmak için evlenenler ve yetmiyormuş gibi çocuk sahibi olanlar, bu konuda hep inandığım bir düşünce var herkes bu dünyada üremek zorunda değil kişi bu dünyaya bilinçli bir şekilde gelip bilinçli bir şekilde ölmesi, kendini keşfetmesi ve yetiştirmesi üremekten daha değerli , kişi bu yüzden önce kendi sorumluluklarını bilmeli ki sorumluluk sahibi bir ebeveyn olabilsin.

"kefernahum" diye bir film vardı. öyle güzel işlemiş ki bu konuyu.

sevişirken prezervatif kullanması gereken ebeveyndir.

kimse kimsenin keyfi için doğmak zorunda değil.

sorumluluk alamıyorsan çocuk yapma. bu kadar basit.