sözlük yazarlarının anne ve babalarının tanışma şekli

babam annemin memleketinde askerdi. annem de o dönem lise okuyordu. lise çıkışları askeriyenin önünden geçiyordu annemin eve gittiği yolu. bir oldu iki oldu babamla bakışmaya başladılar.

tabi ilk adımı annem atmış (bu huyumu sanırım ben de annemden aldım. ben de ilk adım atan olmuştum. neyse ex işlerine dönmeyelim şimdi.) babam ve annem aylardır konuşmuşlar telefondan. babamın çarşıya inme izni olduğu sıralar annemi 5-10 dklik görüyordu sadece.

yıllarca öyle uzaktan konuşmuşlar (yanlış hatırlamıyorsam 3-4 yıl). en sonunda işi resmiyete dökmek istediler tabi. babam yaşadığı şehirden kalkıp annemin memleketine geldi, dedem ve babamın halası ile. dedem (annemin babası) annemi babam ile evlendirmek istemedi, olmaz dedi. babamın maddi durumu iyi değildi ama anne tarafımın durumu çok iyiydi.

3 kez istediler annemi, en sonunda aile işleri zorlayinca annem babamla kaçtı.

babam teyzemin kocasının yanında çalışıyormuş. bir gün eniştem babama '' sen bu kızı al '' demiş. babam da almış işte. hikaye bu kadar.

tanışmamışlar. evlendikleri gece görmüş annem babamı, dört kardeş gönülsüz evliliğin meyvesi miyiz desem, ne desem, bilemedin. tek çirkin benim bu arada.

bilmiyom.

bir gün babam annemlerin bahçesinden meyve çalıyormuş.

annem ve babamın hikayesi çok da sıra dışı sayılmaz, babam eczanede çalışıyormuş annem de ruju bittikçe oradan alıyormuş, babam annemin kullandığı rujların numarasını ezberleyip oradan yürümüş kral.

ama izninizle ben canım anneannem ve dedemin hikayesini paylaşmak isterim. aslında onların hikayesi ilahi eller tarafından yazılmış, daha doğmadan tanışmışlar. ruhları eş olarak yaratılmış ve yekpare olarak gönderilmiş. bir mucizedir her şeyin yalan olduğu bu dünyada onların ilişkisi. dedem ve anneannem aslında dayı-hala çocukları. dedem anneannemden birkaç ay daha önce doğuyor ve anneannesi göbek kordonunu gelenekler üzere bir kuranın arasına atıyor. aylar sonra anneannem doğunca yine aynı nene onun göbek kordonunu da rastgele aynı kuran kitabının içine atıyor. işte mucize* bu ya ikisi de aynı sayfaya denk geliyor ve orada kaynıyorlar birbirlerine, sonuçta ikisi de daha taze sayılacak et parçaları. doğduklarından beri bir an olsun birbirlerinden hiç ayrılmamışlar dedemin askerliği ve üniversite yılları hariç. zaten askere gittiğinde de çoktan evlilermiş. asıl büyülü olan ayrılmamaları değil tabi bu arada. ben 26 yaşındayım ve beni bu yaşıma kadar onlar büyüttüler sayılır, hala daha bir elleri hep üzerimdedir saolsunlar. ben kendi ömrüm ile şahidim bugüne kadar birbirlerine bir kez olsun seslerini dahi yükseltmemişlerdir. birbirlerinden bağımsız aynı şeyi düşünürler, aynı şeyleri sever aynı şeylerden nefret ederler. dışarı çıktıklarında el ele tutuşmadan yürümezler. yetmiş yaşına girmelerine çok az kaldı ve neredeyse bu yetmiş yıllık kocaman ömrü hep birlikte inanılmaz bir uyum içinde yaşamışlar ve yaşamaya devam ediyorlar. daha nice güzel, birlikte ve sağlık mutluluk dolu yaşlarına olsun. canlarım benim

çarşıda pazarda karşılaşa karşılaşa tanışıp, kız babası vermeyince kaçarak evlenmişler

sonra ben kendimi bildiğimde birbirleriyle sürekli kavgalı atarlı geçimsiz bir çift olmuş idiler

başta böyle değillerdir elbet, sanırımsa

görücü usulü. babam annemi görüyor, aşık oluyor. türkan şoray gibi güzel o zamanlar tabi. annem istanbul'da yaşıyor o zaman, babam kocaeli'de. annemi görmek için gider gelirmiş. ama dedem ve babaannemin birbirini görüp beğenmesi daha enteresan. dedem kemençeci. düğünlerde kemençe çalarmış. babaannemi de bir düğünde görmüş. tabi hemen bir dörtlük söylemiş. haberler salınmış falan. istemeye gitmişler. babaannemin babası da eski kemençeci tabi. dedeme kemençe vermişler, çal bakalım demiş. güzel bir karadeniz havası patlatmış dedem. babaannemin babası da "kizi verdum, fena hayin kemençe çalayi" demiş.

babam eski tekvando antrenörü annem de onun öğrencisiymiş.