sultan papağanı

saçları punkci gibi olan papagandir.

benim sahip olduğum papağandır. tam bir ruh hastası ayni benim gibi. canım kuşum

eşimin ben evde yokken fırsat bilip alıp getirdiği yılışık mı yılışık bir kuş. henüz yavru ama bik bik sürekli bir şeyler anlatmaya çalışıyor. kuş dili bilsem, o da yok. bir de kafamdan ya da omzundan inmediği için kulaklarım zor durumda. bari şarkı söylemeyi öğrense, en azından güzel bir şeyler dinlerdik.

tam bi gerizekalı kadın gördü mü omzundan inmiyo erkek görünce bütün gün gaaak gaak kafa dikiyo cibiliyetsiz köpek sanki çok sevimli bi şeymiş gibi bi afralar mangal olacak bu gidişle.

iki sevdiriyor sonra hemen gaaklayıp tıslıyor birde çoraplara ilgisi var yakaladı mı yolmaya çalışıyor.

yine bi sultan papağanım öldü. önceki 4 yıl bizimleydi. bu 5 yıl

bedeni donuk, gagası soğuk. uçup, ses vermelerinin yanında bu görüntü, ölüm... başıma gelecek olsa bile. yaşamı kabulleniyorum her şeyiyle. ama ölüm... bir gün bu karanlık kuyuya en sert ve yalnız düşüşümle vuracağım.

her evcil kuş gibi, tüy dökme dönemlerinde halsiz, durgun, hasta gibi olabilirler. hemen endişelenmeyin, vitaminini verin kendi haline bırakın. onların da dinlenmeye ihtiyacı var. normalde çığırtkan hayvanlar oldukları için durgun halleri pek sarmıyor. ha bir de küstürürseniz durgunlaşıyorlar. bizimki mesela, evden çıkarken hoşçakal demezsek eve geldiğimizde trip atıyor, yüzümüze bakmıyor oynamıyor da. garip hayvanlar.

insanların yanlışlıkla alıp beslediği kuş türüdür. yok yani böyle bir şey isteyerek beslenmez.