sürekli isyan eden çilekeş tip

(bkz: hakan günday) bir romanında şu şekilde tasvir etmiş;

doğru bir yaklaşım olduğunu düşünmüyorum. felsefi açıdan bakıldığında bir qual olduğunu söylebilirim ama tabi ki bunu yapan kişilerin qual yapma yetisi var mı yok. çilekeş kelimesi yeteri kadar içinde acındırma barındırdığı için değil ama. bunu kendine huy edinip çevrenin dikkatini çekmeye başarabilmek yoğun bir çaba gerektirir. insan etkilemek her zaman kolay yoldan gerçekleşmez ve hep aynı kişilere bunu yapıyorsan kendini geliştirmek zorundasındır. acılara göğüs germekten ziyade bu acılar içinde kıvranmak ve bunu şovun vazgeçilmez bir parçası yapmak fazlaca gayret ister.

anlamaya çalışmak yalanına en çok bu insanlar inanmış gibi görünür. beni anlayın, bana hak verin, bana acıyın ve çilelerimi bitirin demek derdindedir. öyle midir? yoksa sahnedeki tek yıldız olmanın dayanılmaz hafifliğini mi yaşamaktadır?

kendiniz dahil hiç bir insandan emin olmamanız gerektiğini öğrendiğiniz zaman hayat daha eğlenceli olabilir. bu öğrenme sonsuz güven yalanının ortadan kalması ile son bulacaktır. hala güvendiğiniz sonsuz güvendiğiniz insanlar varsa bu aşamaya geçmemişsiniz demektir. o gün gelince tekrar gözden geçirir ve adam haklıymış yaa dersiniz. ben duymam siz unutmazsınız.

insanın bütün enerjisini yok eder. allah düşman başına vermesin böyle birini.

bu benim ama abarttığımda kendimi (bkz: army of me) dinleyerek sakinleştiriyorum.

tamam björk abla şikayet etmicem söz

çekim yasası gereğince bu durumdan bakış açısını değiştirmediği sürece kurtulamayacaktır.

eğer ki teslimiyet boyutunda bir ağlaklık içinde değilse, çilekeşlik gibi bir hobisi yoksa gayet ideal bir tiptir. şu an böyle bir dünyada, üstelik böyle ülke koşullarında yaşayıp sadece bir defa yaşayacağı hayatı sistem denen sömürü düzeniyle gün be gün heba edilirken, on sene sonra ne halde olacağı muallakken, ölmeden 1 gün önce emekli olup öleceği son gününde ise ek iş arayacakken isyan etmeyenin aklına şaşar, memnun olanın da aklına sokarım. tuzu kurular isyan misyan anlamaz, arabesklik zannederler. onlar memnun olanlar.

dünyanın bütün çilekeşleri, toplanın! gitmiyoruz.

kendimi buraya bırakmış gibi hissettim. sürekli isyan eden bir isyankoliğim. çilekeşlik seviyesine henüz erişmedim ama çalışırsam o da olur.

agladigi konular hep ayni konular olunca, bunlar duzeltmek icin bir sey yapmadan her zaman ayni konudan agliyorsa cekilmez tiptir.
gerci simdi dusundum de her gun konular degisse bile cekilmez tiptir.

ergendir.

bu tiplerden olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum. çünkü hayatımın karanlık yönlerini bana gösterdiklerinde hayattan yaşama sevincim alınıyor gibi hissediyorum. resmen enerjimi sömürüyorlar. koş dolly kooşşş.

çarşı ruhlu bi anarşik olabilir. zamanında bir arkadaşım bana da öyle demişti ordan biliyorum :')

sadece isyan diyemem ama nasilsin dedigine pisman eden insanlar var, surekli mutsuzluktan, zorluklardan, acilardan veya problemlerinden bahsederler. surekli bir sikayetleri var ama bu durumu degistirmek icin bir aksiyon almiyorlar.
ben sahsen dayanamiyorum, dinleyemiyorum.

ezik, melankolik 1 tip. lakin isyanlari bizi guldurur.

ay bu fakirler olmasa nesem yerine gelmez ayooool. iyi ki fakirsiniz bee ahahahahahaaaayt.

ustume iyilik saaglik a dostlaar ceza rap yapar cok kotu tostlaaar. evet.