tanımadığınız bir şahsın aniden pardon bakar mısınız demesi

kadınsanız tehlikelidir. daha evvel iki kişi yol sorma bahanesiyle taciz girişiminde bulunup üstüme yürümüştü, koşarak kurtuldum. hala irkilirim o anı düşündükçe. gerçekten kadın olmak çok zor be. bir çok insana masal gibi geldiğini biliyorum ama bunların hepsi gerçek.

(bkz: hayvanları sever misiniz?)
kadıköy rıhtımda bu şekilde devam eden diyalog

lazer epilasyon tanitimi yapiyor olabilir

irkilme sebebim
ani korku

caddede yururken lazer epilasyon satmaya calisan genclerle goz temasi bile kursan 15 dakkan gider aman diyim.

biri elinde telefon olmasına rağmen saat sormuştu söyledim ve sonrasında bi süre beni takip etti (bulunduğum yerde kimse yoktu) 5 veya 7 dakika sonra bikaç insan çıkmasıyla önüme geçip gitmişti..

sizi kafanızdan milyon tane seneryo üretmeye başlatan cümle.

sadece adınızla seslenildiği o vakitte olan strestle eş değerdir. geriliyorsunuz ve bakmak,konuşmak zorunda da hissediyorsunuz.

genelde para isterler fakat bunu doğrulamak için bir müddet daha dinlerim ne zaman ki iban verdi olay yerinden hızla uzaklaşırım.

ben sizi bir yerden tanir gibiyim demiyorlar
para veya sigara istiyorlar

(bkz: anksiyete krizi)

adres sormuyorsa koşarak uzaklaşırım çünkü para isterler genelde.

bütün olasılıkları kafamda tartarak ve savunmaya geçmiş olarak ve karşımdaki bireyi baştan aşağı süzerek buyrun diye cevap veririm:
1: pazarlamacı olabilir.
2: banka kredi kartı satış elemanı olabilir.
3: yere bir şey düşürmüş olabilirim vs uyarmak isteyen biri olabilir.
4: dolandırıcı olabilir.
5: dilenci olabilir.
6: adres sorabilir.

kaygı seviyemi anında yükselten olaydır.

1 dklık falan sessizlikten sonra "tanışabilir miyiz?" demişti. gece 11 civarı ve kimsenin olmadığı 525 (bornova <3) otobüs durağının arkasında olduğumuz için bir an önce oradan gitmek istemiştim ve hayır demiştim. o sessizlik anında neler geçti aklımdan... dedim aha bir şey kullanmış herhalde konuşamıyor bile. sonra düşününce gayet eli yüzü düzgün bir tipti ve naif görünüyordu. 3 yıl olmuş. aklıma getirdi bu başlık. artık hayatımın aşkını mı kaçırmışımdır bilemem...

adam pardon bakar mısın diyor bakıyorsun ve hayırdır neye baktın diyip kavga çıkarıyor. ilginç bir ülkeyiz gerçekten. yaşadım hala gülerim

içimden "bakarım tabii neden bakmiyim ballı şekerim?" derken sözlü olarak "tabii buyrun.." der arzuhalini öğrenirim. genelde iyi izlenim bıraktı bende bu bakar mısınızlar, siz neden korkmuşsunuz ki?¿

buyur bebeğim bakıyorum diyorum ben genelde.

duymuyorum, bu yüzden bakamıyorum. bakıp bakmayacağımı bile bilmiyorum. çünkü hayatımın %99,9'unda kulaklık eşlik ediyor bana.

bazen tabii tuhaf şeyler de oluyor. geçen haftalarda akşamüstü evden çıktım. böyle mis gibi bir hava, şehir de sakinleşmiş. tatlı tatlı durağın yan tarafına geçtim bekliyorum. bir yandan müzik dinliyorum, bir yandan uzaklara dalmışım. bu sırada etrafta bir gariplik seziyorum. durağa sırtım dönük, karşımdan gelenler anlamsızca bana bakıyor. şaşkınlar. o sırada bir el omzuma dokunuyor. meğer durakta oturan abi onun yüzünden ayakta duruyorum sanıp bana yer vermek istemiş ama bir türlü tepki vermediğim için bağırmaya başlamış. ciddi ciddi birkaç dakika "hey bayan!" diye bağırmış. kulaklığımı çıkardığımda söyledi oradan biliyorum. ve bana "burada ölsem yardım etmeyeceksin" gibi bir çıkışta bulundu. lan ne alaka?

sonuç olarak teşekkür edip ayakta durmaya devam ettim ama kulaklığımın birini takmadım. çünkü abinin yardıma ihtiyacı olabil..ahahsh

olasıdır. düşündüm de bana hiç denilmedi bu ya. hatta iki kere yanlış para üstü aldım yani eksik o olaylarda dahi pardon bakar mısınız demedi kimse. yapım gereği biraz hızlı hareket eden ve fazla iletişimden sakınan bir insanım lakin durdur kardeş yani flash'da değilim.

ben genellikle bir mekana oturmuş ve masalar sıkışmış falansa bunu söylüyorum ya da yan masadaki kişi yere bir şeyini düşürmüş ve farkında değilse falan.