toplu taşıma araçlarında gıcık olunan tipler

oturduğu koltuktan memnun kalmayıp koltuklar boşaldıkça yerini revize eden tipler. oturuyorsun lan işte, en fazla 1 saat duracaksın, ömür boyu o araçta kalmayacaksın.

bağırarak konuşan tipler.

geçenlerde kulaklık son sesle aynı şarkıyı en az beş kere dinleyen biri olarak muhtemelen ben de gıcık olunan tiplerdenimdir. yanlışlıkla arkadaşların yanında şarkı açınca kulaklıktan ne kadar ses çıktığını fark ettim, dışarıdakiler duyuyor mu denemesi yaptık, duyuyorlarmış. buradan marmaray'da yanımda oturan insanlardan özür dilerim.
gıcık olduğunuz o kız bendim.

çocuğu ağlarken onu susturmak yerine camdan dışarıyı izleyen anneler.

65 yaş üstü "kalk da ben oturayım" diye imalı imalı bakan amcalar.

son ses oyun oynayan,video izleyen ergen tipler.

bağıra bağıra telefonla konuşan insan evlatları.

yüksek sesle birbirleri ve telefonla konuşan kişilerdir.

yaşlıları görünce uyuyor numarası yapan pokemonları sevmiyorum.

kendim ve güzel kadınlar hariç hepsine gıcık oluyorum hatta sabah fck the system modunda olduğum için durakta sigara içenlere küfür ederim * bu arada bende içiciyim ama sabahın köründe içilir mi be sabah 200 metre ilerideki sigara kokusunu bile alırım ve küfür ederim ve içmeyenleri de iyi anlıyorum sabahları.

yaşlı insanlara yer vermemek için kulaklıkla müzik dinliyormuş gibi yapanlar.

şahsi temizliğine dikkat etmeyenler.
akşam, işten çıkmış yorgun argın, kan ter içinde evine gelmeye çalışana eyvallah.
ama sabah leş koku çekilmiyor arkadaş ya.

benimdir.

öncelikle ona taşıma aracı demeye dilim varmıyor çünkü burası kendi kuralları, kültürü ve dili olan bir mikro yaşam alanı.

neyse efendim girdisi çıktısı oturdusu kalktısı günde en iyi ihtimalle iki saatimi metrobüs ve duraklarında geçiriyorum. geçenlerde zaten şehircenek bir kriz yaşamışız, metrobüs kazası yüzünden avcılar mahşer yerine dönmüş, sinirler gergin. bu yüzden en çok oturma ihtimalim olan bölgeye konuşlanmışım başında dikildiğim amca her telefonu cebine attığında aha şimdi kesin kalkıyor diye bi heyecanlanıyorum bi çöküyorum; duygu durumumu uçlarda seyrettiriyor amca. kalktıydı kalkmadıydı, orta kısımda mı bekleseydim, cevizlibağ'da inip aktarma mı yapsam gibi deli sorular arasında amca sonunda kalktı.
mutlu minik bir tavşan gibi koltuğa zıpladım, bi güzel kuruldum, önümdeki yarım saati nasıl değerlendirsem diye düşünüyorum. sabah acele ile çıktığım için kulaklıklarımı ve kindle'mı unutmuşum. o zaman neden metrobüste oturuyor olmanın muhteşem nimetlerinden faydalanıp biraz şeker patlatmıyorum ki diyip cep telefonumda oyun oynamaya başladım. ancak bu saadetim başımda vicdan azabı gibi dikilen arkadaşla son buldu. kendisi çıkarttı çantasından açtı kitabını ayakta okumaya başladı. bir taraftan da beni sığ hissettiren bakışlar atıyor telefonumun ekranına. mahalle baskısına dayanamayıp oyunu kapattım.. yeaa aslında ben de kitap okuyorum ancak bugün yanıma almamışım havasıyla sözlüğü açtım. hani sözlükte uzun uzun girdiler okuyayım da sığır gibi görünmeyeyim bari diye. tabii sözlükte oradan oraya dolanırken hep goygoylu girdiler. başlamışım kikirdemeye. yemin ederim çölde susamış insanın önünde suyu yere döken adam gibi hissettim kendimi.

neyse efenim az ciddi girdiler, bilimsel araştırmalar falan paylaşalım yaa lütfen. bak rica ediyorum. sonra metrobüste sığır gibi gözüken biz oluyoruz ama. ayıp oluyor yani.

ayrıca ayakta kitap okumak ney ya. insan gibi oturarak okuyun. millete vicdan yaptırmayın.

boş olunca habire yer değiştiren insanlar. biri inmeyip kapıda bekleyenler yazmış, tutunacak yer kalmayınca yapacak bir şey yok vallahi. en azından kapıda iki direk var da.

sizinle birlikte mesajlarınızı okuyan tipler telefonu ona verseniz muhabbeti devam ettirecek derecede konuya hakimdir.

şoför.

olm bırak gıcık olmayı. insanların yüzündeki mutsuzluk ve umutsuzluktan dolayı gözlerim doluyor. neden gıcık oluyorsunuz.
t: biraz empatiyle gıcık olunmayacak tiplerdir.

acayip dolu olduğu günler sinir bozucu bir hal alıyor

kanayan yaram1) hani siz cam kenarında oturursunuz da yanınızdaki koltuğa oturan şahıs mabadıbın neredeyse yarısıyla sizin bacağınıza oturuyor ya hehh işte o.
2)bir de siz cama yanaştıkça o da size yanaşıyor,siz gidiyorsunuz o da geliyor böyleleri.
3) bir de ayaktayken oturan bir insana herhangi bir uzvuyla dayananlar. yani bunu kadınlar kadınlara yaptığında sorun yok gibi bir algı var herhalde. lütfen bu algıyı yıkalım ya ben omzumda göbek taşımak istemiyorum. hayır herkesin kilosu kendine asla bişi demem. herkes nasıl mutluysa öyle yaşasın ama herkes kendi göbeğini de taşısın. kimse kimsenin omzuna göbeğini koyup yanağına göbek değdirmesin rica ediyorum.

- yüksek sesle telefonla konuşan insanlar
- durduk yere gerilim yaratıp kavga eden insanlar
- bacaklarını yaya yaya oturmaları yetmiyormuş gibi bir de kolunu sizin yaslandığınız yere dayayan erkekler (özel alana saygı lütfen).

çocuğunu kucağına almayıp, ayakta durup çocuğu oturtan insanlar. yakın zamanda ego patlaması yaşayacak bir nesil gelecek.
biz eşek kadar olana kadar kucakta gittik ölmedik de.

yer vermem için başımda bekleyen ve yer vermediğim için laf sokunca utanacağımı sanan yaşlılar

en ufak bi şeyde hakkımızı da mı aramayalım kardeşim diyerek her şeye salça olanlar.