toplu taşıma araçlarında kitap okumak

sevdiğim fakat çok nadir imkân bulabildiğim bir aktivite. oturabilsek neyse de oturmak bile lüks oldu, zira dolmuş/otobüs başta olmak üzere bu şehrin toplu taşıma araçlarında iğne atsak yere düşmez.

metro gibi uygar ulaşım araçlarında pek bir keyifli eylemdir. yüzlerce kitabımı öyle bitirmişimdir. mümkünse, şiir, öykü, roman olması tercih edilmeli. belki deneme de tercih edilebilir. ancak ağır felsefi, bilimsel yapıtlar için çok verim alınamaz kanımca.

araçlarda kitap okuyanlara hep hayran olmuşumdur. çünkü ben telefona bile 2 dakika bakayım midem tutuyor. bence araç hareket halindeyken kitap okuyabilenler bide ters istikamete bakan koltuklarda oturabilenler seçilmiş insanlar.

enfes bir şeydir. bunca zaman neden ertelediğimi sorgulamıyor değilim. sabah 1 saat akşam 1 saat yolda geçen o süreyi de verimli kullanmış oluyorum..

liseye başladım başlayalı serviste, otobüste çok okumuşluğum vardır. hatta şoför abilerle bu şekilde tanışmışlığım bile var. güzel anlardı doğrusu. yaşlıların bana bakıp gülümsediğini bile tanıklık ettim. bazen son derste okumaya başlayıp kitabın sonunu merak edip durakta bile okuyup da otobüs kaçırdığım oldu. kitap aşığı olanlardandım. güzel zamanlardı...

aracı siz kullanmıyorsanız okuyabilirsiniz.

insanın insanda fenası, aynileşmesi ancak bu kadar güzel anlatilabilirdi...
yüreğine sağlık çamlıbel...

bir sarı yaprak gibi düştü gönlüm yoluna,
buğulu gözlerimden geçmediğin gün olmaz:
benim kadar titremez hiç bir yiğit oğluna,
hiç bir ana kızına bu kadar düşkün olmaz.

bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü,
alnından öz kardeşim öpse ben irkilirim.
değil yalnız ardına kimlerin düştüğünü,
kimlerin rüyasına girdiğini bilirim.

gözlerimi gün gibi kamaştıran yüzünü
daha candan görürüm senden uzaklaşınca.
sararırsın dönüşte görünce öksüzünü:
bir gelinlik kız olur aşkım senin yaşınca.

elimi beş yerinden dağladı beş parmağın,
bağrımda da yanmadık bir yer bırakmadan git.
bir yarın göçtüğünü,çöktüğünü bir dağın
görmemek istiyorsan ardına bakmadan git!

benim kitap okuyabilmem için bir masa, bir sandalye ve sessizlik gereklidir. otobüste, dolmuşta, metroda vb. okuyamam. dikkat dağıtacak çok şey var. ayrıca ‘‘toplu taşımada kitap okumak’’ adeta bir basmakalıp haline geldi. bir şeylerin ölçütü gibi algılanıyor. toplu taşımada bana denk gelirseniz bilin ki ben kitabımı evde okumuş yola öyle çıkmışımdır. kim bilir belki de kitap almaya gidiyorumdur. :) :)

toplu taşıma araçlarında nefes alamıyoruz, oramızı buramızı kollayıp, çantaya sahip çıkıp, bir de dengeyi kaybetmemek için uğraşırken kitap okumak epey romantik olmuş.

psikolojik olarak hayatta kalabilmenin tek yolu.

uzun yolda en keyif verici aktivite.

karayolunda hele de büyük bir şehirde, herkesin gittiği mesai saatinde işe gidip gelen bizler için imkansız olan durum. malum karada sörf yaparken, tutunacak bir yer arayışı içinde pole dance performansına dönüşen haller arasında, ağız ağıza, göz göze, diz dize işe giderken tutup bir de kendini vererek kitap okuyabilen varsa burdan helal olsun diyorum. zira ben kulaklığı takıp, müzik veya podcast dinlemeyi kar sayıyorum. sabit ve sessizliğe yakın olmayan bir yerde dikkatimi vererek bir şey okumam imkansıza çok yakın. yapabilenlere hayatta başarılar diliyorum, istikrarınızdan da öpüyorum.

gösteriştir. yolda sallanan otobüsün dolmuşun içinde nasıl kitap okuyacaksın? hadi kitap okumayı geç, oturacak yer bulabilecek misin bakalım.

eğer ayakta gitmiyorsam okumaya gayret ediyorum.
insanlar ufo görmüş gibi şaşırıyor nedense. anlamak zor.

t/ toplu taşıma aracında kitap okuma eylemi.

ter kokusundan okuyamıyorum. okuyan arkadaşları tebrik ediyorum.

ben beceremiyorum. beceren arkadaşları tebrik ediyorum.

kitap okumayı geçtim telefona biraz baksam benim midem mahvoluyor. takdir ediyorum yapabilenleri.

üniversite yıllarının özlediğim bir eylemi. zira artık evden çalışıyorum ve şehrin sosyalleşme merkezinde yaşıyorum dolayısıyla eskisinden çok çok daha nadir toplu taşıma kullanıyorum ve kafam hiçbir şeyi kaldırmıyor. toplu taşımada da sadece müzik dinleyebiliyorum. meğer en çok otobüste ve izbanda okumuşum ben.

bırakın kitap okumayı, otobüs yolculuğunda midesi bulanmayan insanlara saygım sonsuzdur…

okuyarak değil de dinleyerek katıldığım eylemdir. büyük şehirlerde trafik malum, vakit boşa gitmesin.