tuhaf takıntılar

yazarın kitaplarını aynı yayınevinden almak

uyurken odanın kapısının ve dolapların tüm çekmecelerinin kapalı olması,açık olunca tahammül edemiyorum uykularım kaçıyor.

yazin bile yatarken üstümü örtüyorum. bunu benim gibi manyaklar anlar.

biri takıntı mı dedi ? bir okb'li olarak aynanın önünde 1 saat boyunca dikilmişliğim vardır. sonrasında sırt ağrısından geberiyordum az daha.

oda içerisinde bende başka nefes alam canlı varsa asla uyuyamıyorum. kreme dokunamam vıcık vıcık şeylere dokunamam. biri omuzlarını kaldırdığında otomatik olarak ben de kaldırıyorum. her şeyi 4 defa yaparım. bu şekilde yaşayarak büyük bir mücadele veriyorum

okumaya başlamadığım kitaba asla başkası dokunamaz. kapağına bile, ve ödünç olarak bir kitabı başka birine verdiğimde kenarında küçük bir çizik bile görsem direk ağlamaya başlarım bu yüzden cimrilikle suçlandığım çok olmuştur. ama bunun nedeni kitaplara çok değer vermem aslında.

kendi evim hariç başka hiçbir evdeki havlulara elimi silemiyorum. bazı dokusunu beğenmediğim halılara basamıyorum.

birini öpüyorsam iki kere öpmem gerek, yanağından öpüyorsam da iki yanağını da öpmeliyim. sarılıyorsam başım iki omuzdan da nasibini almalı.

karşıdan karşıya geçerken beyaz çizgilere basmak. sürücüler ne diyor bana allah bilir

biri benden önce elini havluya silmişse silmem

terlikler her daim düz durmalıdır (yeni nesil grup ismi gibi oldu). ayaktan çıkan terliğin ters dönmesi benim için kriz sebebidir ve hemen düzeltilmelidir. aynı şekilde, üstten çıkan pijamalar sabah düzgünce katlanmalıdır çünkü düzgün bırakmazsak başımıza gün içinde kötü şeyler gelebilir. 20li yaşlarımın başında daha kötüydü, yüzümü sabahları çift sayı kadar yıkamam lazımdı, üç kere yüzüme su çarpmak o günün kötü geçmesi için yeterli bir sebepti. gece yatarken yastıklarımın hepsi aynı şekilde ve aynı konumlarında durmalıydı. yoksa ertesi gün başıma çok kötü bir şey gelecekti. sabah okula giderken yeni bir şarkı dinlediysem ve o günüm berbat geçtiyse o şarkıyı bir daha dinleyemiyordum. çünkü dinlersem günüm yine iğrenç geçecekti. uzun yıllar bu takıntılarımı azaltmak için uğraştım, geriye terlikler ve pijamalar kaldı.

bir kitaba ara vericeksem her zaman çift sayıda bırakırım ve o çift sayının kitabın sağ tarafına gelmesi gerekiyor yoksa o kitabı sonuna kadar okumam gerekir.

-uyku çoraplarım var, çorapsız uyuyamam.
-evden çıkmadan evvel en az üç kez ışıkları ve prizleri kontrol eder, evdeyken kontrol ede ede hazırladığım çantamı kapının önünde ayakkabılarımı giydikten sonra tekrar kontrol ederim. bunu yapmazsam bir şey unuttum düşüncesinden ötürü eve dönene dek diken üstünde gibi dururum.

tuvalet kapisı önünde biri beklerken tuvalet ihtiyacımi karşılayamam.
tuvalet ile kapı arasındaki mesafe çok kısa olursa yine negatif bir sonuç.

kızıl saçlı ve büyük memelilere karşı takıntılıyım.

evde fayansların üzerinden yürürken ayak parmaklarını derzlerin üzerinde gezdirmek.

ayaklarımı sallamadan uyuyamam.
yerimde sallanmadan kitap okuyamam.

gittiğim mağazaların, restoranların ya da sergilere ait bir eşya bulundurmak hiç yoktan fotoğraf çıkartırmak. anılara fazla değer veriyorum ama hoşuma gittiği sürece problem görmüyorum.

yarım bırakamamak bitirme duygusunu hissetmek. ne olursa olsun; kitap,dizi,film,konuşmalar,defterler,yemek, resim vb. yarım bırakmaktan nefret ediyorum ve suçlu hissediyorum.

yaşadığım her güne dair kanıt biriktirmek bunun için o güne dair bilet fiş vs biriktiriyorum, günlük tutuyorum, önemli bir gün ise video ve fotoğraf çekiyorum.