tuhaf takıntılar

çift sayılar, garip bi şekilde her yerde çift sayı olacak. ve bu takıntı bazen öyle bir hal alıyor ki.

üzeri desenli bardak kullanamama..

bir lokantada bir mağazada bir kuaförde vb. yerlerde hep kameraları tespit ederim. hırsızlık yapacağımdan da değil yani dhdhdgdhdh
tuhaf bir alışkanlık işte

zaman zaman insan hayatını zorlaştırmaktadırlar. misal; bozuk bir yatağa girip uyuyamam asla. o çarşaflar jilet gibi olacak. gece yatarken, bozuldu diye kalkıp düzeltirim. sırf bu yüzden yorgana nevresim geçirmem genellikle.

gece yatmadan önce kendimi öpmek... omzumu, kolumu, elimi ,herhangi bir yerimi. kendimi öpmeden uyuyamam. saçmalık

sabah kahvaltısında haşlanmış yumurta varsa en son onu yerim mesela.

açık dolap kapaklarına katlanamam asla. işin bittikten sonra kapat onu bi zahmet. he bide merdiven sayıyorum. bütün sülalenin merdiven sayıları ezberimde

yorganın bozulmasına takıntılıyım. yatarken bozulursa kalkar düzeltir geri yatarım.

ara ara kendi takıntılarımı yazıp okudukça güldüğüm başlık,açanın ellerine sağlık.

bir otel de kalıyorsam muhakkak kapının arkasına kapı kolunu oynatmayacak şekilde sandalye sıkıştırırım.
eğer sandalye yoksa ki denk gelmedim henüz o zaman da kapı kolunun üzerine boş bir kola kutusu ya da cam şişe koyarım ki olurda kapı kolu kurcalanırsa alarm olarak kullanayım.

telefon cüzdan saat pasaport gibi şeyleri de yastığın içine sıkıştırırım.

içini görmediğim odayı tutmam illa camdan bakarım olası giriş çıkışlar için.

var bi kaç tane daha başlık önüme çıktıkça yazacağım.

şampuan, krem gibi ürünlerin kapağının açık kalmasına katlanamam, misafirliğe gittiğim evdekilere bile dayanamayıp kapatmışlığım var...
ayakkabılıkta durmayan ayakkabı gördüm mü sinirlerim tepeme çıkar. aynı şekilde kirli sepetine atılmamış kıyafet, çorap vs. de sinirlendirir.
kalemlerime aşırı özen gösteririm. maddi değeri hiç önemli değil 1 liralık kalem bile olsa, bitene ya da bozulana kadar kullanırım. orta okulda 2 liraya aldığım uçlu kalemi hala kullanıyorum mesela. 11 - 12 sene oldu sanırım alalı. yukarıda biri daha yazmış kalemlerin arkasındaki silgiyi de asla kullanmam.

o kadar çok obsesyonum var ki ve çoğu o kadar tuhaf takıntılar ki hepsini tek tek yazamam ve şu an birçoğu aklıma gelmiyor bile.

sayma ve örüntü üzerinden bir sürü takıntım var diyebilirim. örüntüyü bozan her durum sinirimi bozmaya yetiyor. eğer spor yapıyorsam tek taraflı hareketleri mutlaka diğer tarafı da çalıştıracak şekilde yaparım. ya da birine sarılmışsam tek yönlü sarılamam illa çift olmalı. bulaşık yıkıyorsam tabakları, bardakları boy sırasına göre dizerim. temizlik yapıyorsam en ufak köşeyi atlamamam gerekir. kitap okuyorsam bölüm sonuna kadar okumalıyım vesaire vesaire bu liste uzar gider.

kısacası düzensiz biri olmama rağmen davranışlarım, hareketlerim her zaman düzen içerisindedir. meali şu; detaycı biriyim ve yaptığım her işin kusursuz olması gerekir, bu yaptığım işi uzatır ama bunun yanında da erteleme hastalığım olunca kaos. ya hep ya hiç kısacası...

düşününce tüm bu davranışlarım birbirinin hem nedeni hem de sonucu. keşke takıntılı olmak yerine gamsız pzvngg olsaymışım...

kitap okurken -okumayı bırakacaksam eğer- sonu 0 veya 5 rakamlarıyla biten sayfalarda okumayı bırakmak

tv kumandasında ses ayarını çift sayılarda bırakmamaktan tut herhangi bir işlemde ne yapıp edip tek sayı bulmadan işlemi bitirmemek
evet var bir obsesyon durumu, kabul..

surekli dudak ici, yanak ici kemirmek. milletin icinde agzini gozunu yamulta yamulta bunu yapmaktan sapikca bir haz aliyorum.

çift rakamlara takılıyorum. bir şey yaptığımda saymam gerekiyorsa aile üyelerim kadar sayıp alıyorum(sanki biri için saymasam dünyanın sonu gelecekmiş gibi), kitap okurken 50-100-150 ... ile devam eden sayfalarda ara veriyorum. yazımın düzgün ve nizami olması gerekiyor falan filan.

çok klişe gelecek belki ama diş macunu ortasından sıkılması ayar oluyorum. diş fırçalarken aynaya sıçratılmasına sinir oluyorum. küsurat sevmiyorum. tek sayıları sevmem bana illa çift sayı gelmeli. çamaşır asarken mandalın aynı renk denk getirmeye özen gösteririm. vs çoklar daha ama neyse.

kış yaklasirken hasta olurum diye mont ile yatmak. garipsedim doğrusu.

tuvalette iken kapı önünde biri varsa işimi yapamıyorum. gitmesi gerek.
saati sürekli aynı koluma takamiyorum afakanlar basıyor.
birisiyle muhabbet halinde değilsem izlenmekten çok rahatsız oluyorum. kadın erkek farketmez.
sessizce bir işle uğraşırken yanımdakinden çıkan sesler beni illet ediyor. kısık kısık nefes alıp vermesi gibi.
yumurtami her zaman yarı çiğ yerim.
ben insanlara dokunmayı çok severim ama bana dokunulmasina uyuz olurum hele ki yine bir isle uğraşiyorsam çok sert tepki veririm.
biri sana yarın bir şey diyeceğim deyip o an demiyorsa öfke ve gerginlik basıyor o an öğrenmem gerekiyor.
bu ve bunun gibi niceleri. hayatım çok zor.

düşününce hiçbir takıntım yok.

yani şükrediyorum cidden. yaşamım çile olurdu.

eskiden sayı sayma takıntım vardı. çift rakamları sevmezdim, kendileri ile aram yoktu. bir entryde bahsetmiştim tek sayıya olan düşkünlüğümü ama şimdi yeniden anlatmaya da o entryi bulmaya da üşendim.

geçenlerde fark ettim bu alışkanlığım da kaybolmuş artık. okuduğum kitabı çift haneli bir sayfada bırakmışım çünküm.

şu an düşündüğüme gelecek olursak, hiçbir şeyi takmamakta galiba bir rahatsızlık biçimi. bilemedim. çok karışık işler.

insan ömrünün yetmeyeceği bir zaman dilimi lazım, çözmek için. bunun bilincinde olup kafa patlatmak bile çok saçma.

uzamalı.

tuhaf takıntılar basitçe ama yorumları okuyunca bir delinin not defterini görüyorum sjshshhs rondom yasakmıydı bilemedim.