türkçe rap

kopmalık güzel müzikler var. evet.

türkçe rap eskiden güzeldi. ceza, sagopa, mode xl, hayki, sansar, fuat, fuchs gibi old school rapçiler kendilerini dinletiyordu. benim gibi çok az rap müzik dinleyenler bile elbet bu şarkıcıların en az bir parçasını biliyordur çünkü gerçekten iyidiler ve yaptıkları müziğin hakkını verirlerdi.

yeni nesil türkçe rap berbat ötesi. alınmaca gücenmece yok gençler. koy arkaya bir club beat'i, kısa kısa osuruktan kelimeleri kafiye ile sırala, şarkının ne anlattığı belli değil, lirikalite desen kendisinden eser yok. bu mu yani?

dün spor salonunda denk geldim. salon kapanmaya yakın üst üste 6-7 kere aynı parça çaldı. beat eh işte ama offf kelimeleri duymanız lazım. hemen shazam sağolsun baktım kim bu denyo diye. parçanın bir kısmını bırakıyorum buraya siz karar verin.

gucci, fendi, prada, valentino
kalbim soğuk, içim çok acıyo
kilo kilo baba, kilo kilo
sanki biziz juliet ve romeo

bu şarkı sözleri 20 milyon dinlenmiş arkadaşlar. bilemiyorum altan gerçekten bilemiyorum. dinlenilecek durumda değil. bunun gibi bir sürü parça var piyasada. rap müzik adı altında nereye kadar saçmalamaya devam ederler kestirmesi zor. rap değil bu yaa, trap bu babaaa diye ortalıkta geziniyorlar. hunharca üretiyorlar, durmadan usanmadan piyasaya parça sürüyorlar. rap müzik adına gerçekten yazık. bütün garezim yeni nesil rapçilere. pardon trapçiler mi demem lazımdı?

autotune bebeleri sizi.

zengin bebelerin parasıyla içini boşalttığı müzik.

bu yazı türkçe rap tarihinde kabaca bir gezinti yapmayı hedeflemektedir.

türkiye'de ilk olarak cartel ile geniş kitlelere ulaşan türkçe rap ilk olarak almanya'da icra edilmeye başlanmıştır. cartel de tıpkı king size terror gibi almanya'daki azınlık durumunda olan gruplara hitap etmekteydi. bu iki grubun yanına islamic force'u da ekleyebiliriz. ilk parçaları ingilizce olsa da sonradan türkçe rap yapmış ve rap kalitesi tartışılır olsa da içerik ve hikaye anlatıcılığı olarak çok iyi bir seviyededir. birçok türk rapçinin ilk 3 parçası içinde gösterdiği anaları ağlatan parçasıislamic force'a aittir.

bu üç grubu anlamak için 36 boys yapılanmasını anlamakta fayda var. ezilenlerin, azınlıkların, çetelerin kendini ifade etme biçimi olarak rap yapılan bu döneme türkiye'de ise kuvvetmira (ceza, sagopa kajmer, dr fuchs), nefret(ceza, dr fuchs) gibi yapılanmalar ortaya çıkmıştır. türkçe rapin gizli kahramanı turbo ise birçok şehirden rapçileri organize etmiş ve türkiye yapılanmasına ön ayak olmuştur.

bana göre ikinci dalga ise ceza'nın med-cezir ve rapstar, sagopa kajmer'in bir pesimistin gözyaşları ve romantizma adlı solo albümleri ile hem döneme göre geniş kitlelere ulaşmış hem de kaliteyi ve çıtayı yukarı taşımıştır. türkçe rapin daha çok talep edilir hale gelmesiyle beraber daha önce kurulmuş olan mode xl, cash flow, normlife gibi gruplar ve yener çevik, sansar salvo,fuat ergin gibi sanatçılar üretken dönemlerine başlamışlardır.

dönemin devamında ise türkçe rap tarihine damga vuracak ceza - sagopa kajmer dissleşme dönemi başlamış mürekkep doldurdum ve kır kalbini ver elime gibi diss nasıl atılır? sorusuna cevap olabilecek muhteşem eserler bırakmıştır.

türkçe rapin daha sakin geçen sonraki döneminden sonra günümüze ulaşan üçüncü dalga başlamıştır.

birçok insan ezhel'in müptezhel albümünü bu dalganın başlangıcı kabul etse de bana göre bu albümle beraber özellikle dizilerde, filmlerde kullanılan rap parçaları ve televizyon üzerinden daha fazla insana ulaşması da bu dalganın başlamasında etkili oldu. türkçe rap hiç hitap etmediği kadar geniş kitlelerle buluştu.

popüler olan her şey gibi türkçe rap de olumsuz anlamda bundan nasibini aldı. gangster olduğunu iddia eden balkon çocukları, alakasız kelimeleri ve markaları arka arkaya sıralayarak rap yapmaya çalışan gençler, içeriklerin para-kadın-uyuşturucu üçgenine sıkışması gibi şeyler türkçe rapi toplumun bir kesimi için oldukça itici hale getirdi.

yaşayan her şey gibi dönüşüm içinde olan türkçe rap umuyorum bundan sonraki dönemde her kesimden insan için bir şeyler üretir, anlatır ve ses olur.

autotune kullanana sövmek istiyorum yeter ya gına geldi. adamın sesi yok sesi acun abi bak ben rap yaptım modunda takılıyor, hele o cümleleri sırf kafiyeli olsun diye yaptığına yemin edebilirim ama kanıtlayamam. (bkz: saian),(bkz: pit10),(bkz: karaçalı) gibi protest underground rap dinlerken nasıl mutlu oluyorduk, cümleler kaliteli idi, bir olay anlatılıyordu gerçi hala kaliteli rap müzik yapan insanlar var ama o eski underground rapperlar rapper sayılmıyor. zamanında sagopayı dışladı bu adamlar onun yaptığı rap değil diyerek, evet o rap değildi ama şimdi bakınca sagopa büyük bir trollmüş. ne oldu ceza bey? bu ülke de ilk sen eleştirirdin popüler kültürü fuat gibi dik duramadın. (bkz: kadıköy acil) vardı selo ayrı takılıyor, rap müzik ile ilgilenmiş her genç bilir nerede o sahtiyan, emre baransel, narkoz, önder topluluğu temsil ediyorlardı.

daha kimse türkçe rap nedir bilmiyorken biz mic force,boe b (islamic force) dinliyorduk.
cartel'in ilk ankara konser organizasyonunu yapan insanların içindeydim.kimse break dance nedir bilmiyorken ankara sokaklarında break dans yapıyorduk,(bkz: kriss kross)gibi pantalonlarımızı ters giyip geziyorduk. bendeki arşiv kimse de yok.
saksı değilim ben.
dkxkksj

en şaşalı dönemini yaşamaktadır. ama bu en kaliteli dönemi olduğu anlamına gelmez.
lirik yerlerde, anlam yok.
trap modası geldi ve insanlar sadece eğlenmek için rap dinliyorlar.

taklitten ibarettir.

2000-2016 donemi guzel olan piyasa. daha sonrasinda da guzel isler ciksa da pop gibi yozlasmistir.

bana gore en iyi ilk 10 rapcisi sirasiyla soyledir,

1. sansar salvo (ama sadece 2006-2015 donemi)
2. ceza
3. sehinsah
4. hidra
5. allame
6. joker
7. patron
8. hayki
9. ceg(jagged gibi eski versiyonlari da dahil kisaca ceg dedim)
10. no.1

ustadlari da 3 kisma ayiriyorum,

1. buyuk ustadlar, yani klasik ustad,
1. sansar salvo
2. ceza
3. pit10/server uraz
4. sehinsah

2. orta ustadlar. yani bir ceza olmasa da yine de "ustad" denebilicek rapciler,
sansar, ceza ve sehinsah haric saydigim diger 7 mc bence bu kisimdan. hidra, allame, joker falan.

3. kucuk ustadlar.
yani ustad olup da, bir ceza, ya da bir allame olmayan mcler.
bunlar da, rahmetli beta berk bayindir, defkhan, anil piyanci gibi mcler bence.

ha kisaca benim en sevdigim rapcileri belirtmek gerekirse,

1. sansar salvo en sevdigim rapcidir,
2. no.1, en fazla dinlemis oldugum mcdir,
3. pit10/server uraz,
4. izah, no.1'in eski grubu streetmelodez'den ortagidir,
5. cagri sinci,
6. xir/xir gokdeniz,
7. ceg(tum versiyonlari dahil),
8. mafsal, sansar salvonun eski grubu alcatraz'dan bir mcdir,
9. orchi.

edit: ayrica turkce rap underground piyasasinin en iyisi de bence,
1. sansar salvo
2. pit10'dur.

çamurdaydı; üşenemezdim, eğilip aldım, ah
borcunuz yok, üstü kalsın, ah, zehiri saldım, ah
nehiri geçtim ellerimde cümlelerle
şimdi doğru olan doğru dursun, eğri olan eğri kalsın, ah
senin terazin bozuk, bizde merasim müzik

eski rapçilerin para kazanmalarıyla birlikte ve yeni elemanların da zengin bebeleri olması hasebiyle artık anlatacak bi şeyi olan rebci kalmadı

fanboylarinin fena fena fanboy oldugu bi reb kulturu. cagri sinci'ye dinozor diyecek kadar fenasal bi yere evriliyor. bikac seneye bitmesi yakindir.

beyinsiz kitleler ve beyinsiz repciler yuzunden. instagram'da her gun 'reb yapiyorum gun 1' diye sacma sapan sozler karalayan wack veletler turedi. 13 yasinda cocuu tabiri caizse ilah edincekler 2 cumle kurabiliyor diye instagram'da orda burda.

azinligin elitizm olarak goruldugu ortadogu cografyasinda bi kesimin turkce rebi cogunluk olmasindan mutevellit varos muzigi olarak damgalamasindan sonra isler iyice sarpa sardi. 10 yil once aynisini popa da yapiyolardi.

emolar tekrar dirilsin, turkce rak mainstrim olsun, ona da varos muzigi dememiz yakindir. bekle bizi duman manga her ne zimbirtiysa.

millet muzigi icsellestirmeyip akisina birakmayi, 2 dakkalik kiyritirik melodiler ugruna birbirinin etini kesmemeyi ogrenemedi.

alt tarafi muzik lan muzik! ne sezen aksu bi baltaya sap, ne sagopa kajmer. birinde allah vergisi ses var, digeri de 2 kelimeyi 1 araya getirebiliyor.

muzisyen adamlar, dunyaya herhangi bi katkilari yok. dunyadan muzisyenleri sil, gene bise degismicek. yarin bigun dunyaya goktasi carpsa bu adamlar da olcek.

savas var, sarkicilarin katkisi ne, savasa dur bile diyebilen var mi yok. dunyanin en gereksiz seyi muziktir sarkidir, milletin beynini yikayan bi vasita olmaktan oteye gecemedi.

reb fanboylari neyi bu kadar icsellestirip birbirlerini mahvedip koca 1 kulturun icine kustular anlamis degilim.

beat de dinleyerek doyariz biz, sarkicilari neden bu kadar icsellestirdiler anlamasi guc, bogulun lan zimbirtilarinizin batakliginda
evet.

dinleyerek büyüdüğüm müzik türü.

benim dinlediğim zamanlarda anlamsız şarkı sözü yazanlar aforoz ediliyordu tabi, her şarkının her cümlesi ayrı derindi.

son 10 yılda o kadar saçma sapan bir yere evrildi ki aptal türkçe pop şarkılarından hiçbir farkı kalmadı. tas kafa saç tıraşlı sinyalcilerle kulağa hoş gelen bir beat, ve beatle uyumlu akılda kalıcı birkaç kelime şarkı yapıp milyonlarca dinlenmek için yeterli. bi "justin bize bi hi bile demiyo ühü ühü" diyen ergenus fanlar eksikti geçenlerde havlayan elemanın gözlüğünü kapamadığı için başına silah dayayan aptal ergenus ile o da tamamlanmış.

tarikatçı olduğu zamanlarda kendisinden soğumuştum ama sagopa kajmer bu ülkenin hala gelmiş geçmiş en iyi müzisyenlerinden ve söz yazarlarındandır. rap müziği bırakalı yıllar olmasına rağmen raffine, mozole mirach vb bile güncel sinyalcilerden daha iyidir. açın onları dinleyin.

cartel döneminden beri rap dinleyicisiyim, diyemesem de, türkçe rap’e aşinayım, diyebilirim.

nefret-istanbul’u kasetten dinlediğim zamanları hatırlıyorum.

sagopa-ceza gerilimine kadar da az-çok iyi giden bir süreçti. o dönem sagopa’yı tutardım. karikatür komedya ve disstortion ep nostaljiktir benim için.

zaten o zamanlar sagopa ve ceza dışında elle tutulur rap yapan pek kimse de yoktu. killa hakan’ın ufak ufak parçası da bir ara (2005) gündem olmuştu. (fuat, ne o zamanlar ne sonrasında adam yerine koyulacak biri değildi) tabi bir de internetin yayıldığı dönemler, isimsiz bazı rapçilerin güzel parçaları olurdu tek tük. ama çoğu tutunamadı.

ceza’yı diğerlerinden ayıran flowlarıydı. sagopa’yı piyasadan ayıran en belirgin özelliği ise lirikleriydi. mesela “bağdat” parçası gibi bir şey bir daha hiç yazılmadı. ne de olsa rap dediğin sözdür daha çok. pop karşıtlığı bile doğrudan buna dayanır. sagopa da diğerlerine kıyasla çok daha derinlikli yazan biriydi.

gel gelelim biz yaş aldık ama ilginç şekilde onların sanatı bi türlü yaş almadı, olgunlaşamadı. sagopa da, ceza da hala 20 yıl önceki irtifada seyrediyorlar. ne daha derin, ne daha manalı bir şey koydular ortaya. sagopa hepten nağmecilğe sardı, ceza ise işte klasik mamımımamımı çevresinde dönendi durdu, ara sıra lirik kassa da pek dişe dokunur bir şey yok.

bilmem, belki şu zamanın gençlerine çok manalı geliyordur sözleri. ama 50 küsur yaşında insanların parçaları sanki daha sofistike olmalı. ya da belki ben soğudum. zaten amerikan rap’inin en babaları da tupac’tan sonra pek bir halt yapmadı. silahlar, dolarlar, karılar, kızlar falan feşmekana boğuldu her şey. (eminem’i istisna sayalım hadi) taa 90’ların başında ortalığı ayağa kaldırmış bir akımın böylesi içeriksiz bir yere varması bana akıl almaz geliyor.

türkiye’deki yeni nesil rap’in hali ise hepten rezillik.

1960-70’li yıllara konu olması doğal karşılanabilecek ancak 2000 sonrası için hepten içeriksizleşen köyden-kente göç krizlerinin ve yabancılaşmanın suyunun suyunu, 3 nesil öncesi istanbul’da doğmuş veletlerden duyuyoruz. neyin krizini yaşıyorlarsa, neye isyankarlarsa artık! en asisi, yanında pitbull, eşofmanla klip çekiyor işte.

sosyal bir bunalıma, bir daralmaya, taşmaya, öfkeye, itiraza yönelik en ufak bir yekûn yok. çok da umurumdaydı senin kıytırık güncel dertlerin, diyesi geliyor insanın.

öyle işte, 20 sene önce salası verilmiş bir şeyi çok yıkarsan olacağı bu.

aa yerden yere çarpılan müzik türü.

niye böyle yaptınız ya?
biraz bu sagopa & ceza adamdı olayını nostaljik bi saplantı gibi görüyorum. iyi işler yaptılar herhalde, ama değişim ve dönüşüm esastır. bu tür de bir şekilde dönüşüyor ve evriliyor.

yaaani şunu kabul etmek gerekir, tabii ki 70lerin derinliğini bulamazsın çünkü vietnam savaşı bitti. yok şu an öyle bişi. amerika-ırak-suriye-afganistan-rusya-ukrayna meseleleri tabii ki var, hiç derdimiz yok demiyorum. ama jenerasyonlar değişti be hocam. artık daha global bir yerdeyiz ve kötüsü daha kendine dönük nesiller yetiştirdik. bizzat parçasıyız işte. fayt klab da mı izleyen olmadı? biz artık başkası adına üzülme ve kolektif acılar duyma aşamasını geçtik. kolektif bir anlam yitimi bile kalmadı ortada, bireysel feryatlar var. oralarda debelenip duruyoruz. bunun faturasını türkçe rap'e kesmek manasız.

ben çok takip etmiyorum ama güncel metal'de veya rock'ta farklı bir şey görüyor muyuz ki, emin değilim. bir çok alternatif/ rock / indie * gruba göre rap'i daha protest bile buluyorum. allah razı olsun duman kufi'yi yaptı da...

ben çok derinlemesine takipçisi değilim türkçe rap'in ama ezhel'in müptezhel albümü iyiydi bence. sonrasında çok tahammül edemedim pek çok üretimine. hidra'yı fazla arabesk/depresif buluyorum ama neden mi illegal 3 eleştirmiyo mu düzeni şimdi? sehabe şule çet için nefis bi şarkı yaptı mesela. saian'ı daha naif ve yaratıcı buluyorum. bir de tahribad-ı isyan meselesi var, benden başka kimse sevmiyor bunları. pisliğiz buram buram kenar mahalle, soba dumanı, asfaltsız yol ve sıkışmışlık kokuyo, göremiyorsanız siz körsünüz valla, baştan uca varoşluk ve kekoluk. bunlar bir araya gelip susamam gibi bi parça saldılar ortalığa, civcivli de bi zamandı.

yav hatalar eksikler vardır. ama şunun yarısı kadar protest bir tavrı çok da göremedik sanki başka türlerde son zamanlarda. eh, kişisel buhranlarımızı dışavurma konusunda hepimiz allah olduk zaten, dönemin olayı o ya, malum :d.

valla ilgilileri daha iyi örnekler bulurlar diye düşünüyorum. ben çok uzaktan bu kadar takip edebildim. koca piyasayı alizade, uzi ve mary jane oğlana indirgemek (adını da bilmiyom dksbfj) ne kadar doğru bilemedim.

şu o kadar keyifli bir şey ki 1 koca gün bunu dinledim