türkiye'de çocuk olmak

tacize, tecavüze, cinayete kurban gitmektir. türkiye'de hiç mutlu çocuk yok! hiç mutlu genç yok! mutlu insan yok!

ali babacan zorunlu eğitimi 3 yaşından başlatıcaz demiş ulan şakası yapılmaz bunun ya allah belanızı versin..

ensest aile ilişkilerine kurban gidip 7 yaşında öldürülüp kuyuya atılan çocuk olmaktır.

artık.

iğrenç ötesi bir durumdur. düşman götünedir. tc de yetişkin olmaktan bile daha kötüdür.

ensest ilişkiye kurban gidip kuyuya atılıp gündüz kuşağı programına çıkmaktır türkiye' de çocuk olmak.
5 yaşındaki çocuğa tecavüz eden bir milletiz ama müslümanız elhamdülillah !

dinim var deyip bu kadar cani olan biri dini olmasa ne yapar kim bilir ?

evimin hemen aşağısında bir ilkokul var. her sabah dışarı çıktığımda ve onları gördüğümde içimi bir hüzün kaplıyor. henüz bu dünya için çok masumlar ve türkiye'de neler olduğunu pek anlamıyorlar. benim küçüklüğümde ekonomi bu kadar vasat değildi o yüzden istediğim oyuncakları alabiliyor, istediğim parklara gidebiliyordum. günümüz çocuklarında bu mümkün değil. çocukluğunu yaşayamıyorlar ve buna üzülüyorum.

2000 li yılların başında çok güzeldi. kızlar bile sokakta büyüyordu. sabah çıkar akşam eve gelirdik. şimdi gelinen noktada sosyal medya denen illet çıktığından beri 6 yaşındaki bebelerin elinde telefonu veriyorlar asosyal çocuklar türemeye başladı. bizim jenerasyon çok iyiydi öyle internet falan da yoktu deli gibi koşardık.

onu bunu bırakın siz içinizdeki çocuğa üzülün.

en şanslı halinizle bile ihmal ve istismarın kıyısından geçmiş olmaktır.

ihmal istismar falan derken taciz tecavüz dayak gibi şeyleri kast etmiyorum onlar çok uç nokta. bu iki kavramın binlerce farklı boyutu var.

tek kelimeyle zulümdür. her açıdan.

türkiye'de çocuk olmak demek ailesinden başka kimseye ihtiyacı olmayan bir çocuk demek. başka düşmana gerek yok, hayatınızın belli bir süresinin içinden geçiyorlar. sonra size kocaman travmalar, yıkımlar bırakıp tek tek gidecekler. ileride atlacak kadar güçlü iseniz yine iyi, yok atlatamazsanız siz de kendi çocuğunuzun imtihanı olacaksınız, bir döngüdür gidecek.

bağırma komşu duyacak, zıplama alt komşu şimdi gelecek, televizyonun sesini kıs elalem sizi mi dinleyecek diye diye bastırılan çocuklardır.

susturulurlar. konuşamazlar. çünkü konuşurlarsa birilerinin rahatsız olacağını kanıksamışlardır. ya da kanıksatılmışlardır.

ödül olarak ellerine verilen telefonlar ile de tamamen körelirler.

işte tam olarak budur türkiye'de çocuk olmak.

ailenden biri tarafından öldürülüp cesedinin müge anlı gibi sabah kuşağı programlarında aranmasıdır burada çocuk olmak.

burada her şey olun, kadın, çocuk, hayvan ve ağaç olmayın.

öldürürler...

hangi yıllar arası olduğu ciddi derece önemli bir durumdur. 90lardaysa sokakta oynamış ve mutlu olmuştur, sonrası ise tablete bakmaktan bir koltuk kenarında çürümüştür.

4 yaşında öldürülüp, cesedinin gündüz kuşağı programlarında aranmasıdır.

eskiden bir hayli güzeldi. oturduğumuz mahallede herkes birbirini tanır herhangi bir apartmanda bir dairenin ziline basıp top oynamaktan kurumuş dilimiz damağımız için su isteyebiliyorduk.

arkadaşlarımızın anneleri kendi çocuklarıymışız gibi bizi evlerine alır yedirir içirirdi hiç çekinmeden. çamurla, tahtayla, ağaçların üstünde geçti bizim çocukluğumuz.

şimdiki çocuklara bakıyorum akvaryum balığı gibi eve tıkılmış eline verilmiş bir tablet ayda yılda ana babasıyla bir avm ye gidebilse eğlendiğini zannediyor.

çok üzülüyorum bu çocuklara sözlük halbuki bu çocuklarda güzel bir çocukluk geçirmeyi en az bizim kadar hakediyorlar. biz gece yarısına kadar sokakta oynayabiliyorduk mesela kimse başına bir şey gelmiştir diye panik bile yapmıyordu şimdi gündüz saati bile dışarı çıkamıyorlar. herkes birbirinden şüphe ediyor tacizci mi organ mafyası mı ne bok olduğu belirsiz bir sürü insan.

düzelir mi ? artık pek imkanı yok gibi. yani lafı çok uzattım aslında ama ne diyim bu kardeşlerimize allah sizi hep iyi insanlarla karşılaştırsın.

olamazsın... (bkz: çocuk istismarı)(bkz: şiddet)

bence iyidir ya. annen, baban, deden, ninen üstüne titriyor. daha ne olsun.