türkiye'de yaşamak

(bkz: şans eseri yaşamak)

her ülkenin sahip olduğu standartlara göre zorlukları yahut kolaylıkları vardır fakat yaşamak zaten başlı başına zor bir eylemdir hele ki bu çağda

kocaeli - tütünçiftlik (3 sene) , aydın - merkez (6 sene), aydın - söke (9 sene), ankara (11 sene civarı), aydın/kuşadası/davutlar (1997'den beri yazları hep buradayım, çok kışı da burada geçirdim ama.), izmir (4 sene ve hala kışları buradayım.) ve mardin - midyat'ta (birkaç ay. aslında normalde ayrılmazdım ama yüksek lisansı kazandığım geç açıklandı, ayrılıp izmir'de öğrenim görmeye karar verdim.) yaşadım şimdiye kadar. söke biraz sıkıntılıydı, gerisinde hep mutluydum. söke de aslında bi bakıma iyi oldu. ergenler ve gençler için yapılacak hiçbir eğlenceli şeyin olmadığı bir yer olmasından mütevellit, üniversiteyi sınava ilk girişimde kazanmamı sağladı. teşekkürler söke. *

not: hiç yurt dışına çıkmadım, turist olarak bile. ne "fırsatlar" geldi ama hiç ilgilenmedim cidden.

ülkemi seviyorum ve umarım günün birinde çok daha iyi bir ülke oluruz. mücadeleye devam.

(bkz: sıkıntı) yobaz ve akapelilerle birlikte yaşamak büyük sıkıntı.

sürünmenin arı ne zaman yaşamak zorunda oldu ?

afrika da yaşamaktan zordur. orada yine ormandan falan karnını doyurursun yakında t.c halkı bir ekmeğe muhtaç hâle gelecek ilaç fiyatları da mâlum. insanlar ucuza maal olsun diye aktarlardan doğal karışımlara başvurmaya başladı.

"aslında hiçbir şey yasa dışı değildi. çünkü, artık yasa diye bir şey yoktu; diye yazmış george orwell...

hak, hukuk, adalete, insan haklarına, vatandaşlık haklarına inanmamaktır.
şükrederek yaşamaya, sesizliğe, tepkisizliğe ikna edilmek, çaresizliğe rıza göstermektir.

herkes kendi kafasında herkesin davası haklı dava.

evim evim canım evim hesabı memleket başkadır.

şu durumda bile halinden memnun olanı da yani. bilemiyorum altan bilemiyorum...

berbat bişey.

survivor gibi bir şey.

yaşayamamak *

yaşadığını zannetmek, yaşamaya çalışmak,hayatta kalmaya çalışmak.

artık çok zor. elimizi taşın altına koyup düzeltelim deyince taşın üstüne oturan çok ama. toplumca öğrenilmiş çaresizlik halindeyiz. "coğrafya kaderdir" deyip oturup vahlanmak kolayımıza geliyor öyle yapıyoruz.

yaşamak değil.
halkın %80i ölmemeyi yaşamak sanıyor.

bir çok yazar gibi bende yazmak istediklerimin çoğunu yutuyorum.. sorun silivri değil.. beyinsiz ordusuna laf anlatmak.. 2003 sonrası her anlamda zorlaşan bir durum.. durum rahat yaşamaktan, sigaraya para buluyorsan zenginsine dönmüştür.. buna böyle bakan geri zekalı tayfası çok olduğu için türkiye'de yaşamak beş vakit cehalet ile savaşmak gibi.. tez zaman da kara sineklerden kurtulmak dileği ile...

hayatta kalmak başarı sayılır.

x:hiç stresli değil
türk genci: suyumu kahvemi yemeğimi evden götüreyim zaten tüm paramı toplu taşımaya vereceğim