türkiyeli değil türküm

haykırmaktan bıkmadığım, bıkmayacağım söz. sözlük kapak fotoğrafım. ibrahim tatlıses dinleyen bir türküm, böyle de kalacağım. bitti. nokta. türkiyeliyim diyenler siz iğrenç bir bok parçasınız kusura bakmayın.

zaten kendini türk milletinden kabul etmeyenin, türk üst kimliğini benimsemeyenin, türkiye cumhuriyeti devletine gönül, talih, tarih, gaye bağı olmayanın zaten türkiye'de yaşamaya hakkı yoktur.

daha önce de şahsen defaatle belirttiğim gibi ben türk değilim diyene bir itirazım yok. ama bana sen de türk değilsin ırkçısın faşistsin, kafa tasçısın cart curt gibi saçma salak şeyleri dayatmaya kalkarsan yolun sonunda kolumu gırtlağına kadar sokup dilini koparacağım.

herkes aklını başına alsın, düşman istemiyoruz zarar vermek veya görmekte istemiyoruz tercihimiz bu yönde değil ama, bu ülke bana cehennem olacaksa diğer köşesinde sen mutlu mesut yaşayabilir misin zannediyorsun? 7/24 abd ve israil sizi koruyamaz, her sokakta arkanıza bakarak gezip belanın nereden geleceğini düşünerek yaşamak istemiyorsanız bu bölücü tiyatroya destek vermeyin.

yoksa her iki testi de kırılacak, kazanan yine perde arkasında tezgahı kuranlar olacak.

türk olan birine zorla türkiyeli dedirtmek kadar aptalca bir şey yok. açıkçası ben böyle bir şeyle hiç karşılaşmadım, belki etnik türk olmadığım içindir bilemiyorum. ama yapan varsa bunun adı da faşizmdir çok net şekilde. kendisini türk olarak tanımlayan kişinin etnik kökeninin ne olduğunun da bana göre bir önemi yok. mesela en yakın arkadaşlarımdan birisi yunan göçmeni, iki nesil öncesi kos adasında yaşıyormuş. ama kendisini türk diye ifade eder, ben de ona hayır sen türkiyelisin demem. bu türkiyeli ifadesi de çok eğreti bir kavram zaten.

fakat, bu ülkede çok uzun yıllar kürtlerin yok sayıldığı, dillerinin yasaklandığı ve zorla türkleştirilmeye çalışıldığı da bir gerçek. bakın türk olmak veya böyle tanımlanmak değil mesele, mesele bunun zorla yapılması. haysiyet sahibi herkes anasının babasının dilinin, kimliğinin yok sayılmasına itiraz eder. zorla başka bir kimliğe sokulmasına itiraz eder. meselenin çıkış noktası biraz burası bence. o yüzden ne kimseyi zorla türk yapmaya ne de türkiyeli yapmaya gerek yok. bana birisi türk deyince elbette zoruma gitmez, beni kardeşlerimin ismiyle anmaları hoşuma bile gider, neden rahatsız olayım ki. ama bana birisi hayır sen kürt değilsin, çünkü öyle bir ırk yok, diliniz de çalıntı eklektik bir dil aslında kürtçe diye bir dil yok, sen aslında türksün derse bu zoruma gider. erken cumhuriyet dönemi politikaları tam da bunu yapmaya çalıştığı ve ülkede uzunca bir süre bu politikalar açıktan veya zımnen takip edildiği için bu konu bir hassasiyet halini aldı. bu politikalarla ilgili de dürüstçe eleştiri yapabilmek gerekiyor diye düşünüyorum. bunun dışında ben de türkiyeli kavramını dediğim gibi çok eğreti buluyorum.

hay ağzın bal yesin.

atatürk’ün ne mutlu türküm diyene sözünü duyduğumda, bunun sadece bir etnik kimliği anlatmadığını biliyorum… bu söz benim için, bağımsız bir milletin parçası olmanın gururu, eşitliğin ve birliğin adı. türk kelimesi bana kökeni değil, cumhuriyet’in değerlerini, özgürlüğü, bu topraklara aidiyeti hatırlatıyor. mavi gözlüm aslında hepimize şunu söylüyor: kendini bu ülkenin bir ferdi hissediyorsan, bu değerleri yaşatıyorsan, işte senin mutluluğun da, onurun da burada…. ulusal kimliğimizdeki türk, kan bağı ya da soyla değil, türkiye cumhuriyeti’nin vatandaşlık bağıyla tanımlanır. yani bu topraklarda yaşayan, cumhuriyet’in değerlerine bağlı olan herkesi kapsar…
diyarbakır cezaevi’nin duvarlarına asılan yazılar hâlâ hafızalarda ağır bir gölge gibi duruyor. koridorlarda yankılanan sloganlar;
“türk, öğün, çalış, güven”
“türkiye türklerindir”
“ne mutlu türk’üm diyene”
“türkün türk’ten başka dostu yoktur”
ve daha niceleri…
bir yanda atatürk’ün eşitlik ve yurttaşlık temelinde söylediği sözler vardı; diğer yanda bu sözlerin anlamını çarpıtan, baskı ve işkenceye kılıf yapan bir zihniyet…
görüşme kabinlerinin üstüne yazılan, kalplere hançer gibi saplanan cümle:
“ türkçe konuş, çok konuş “
oysa orada insanların tek istediği, annesinden, babasından, eşinden birkaç kelime duymaktı. ama kendi anadilinde konuşmak yasaktı. insanlar dilleriyle değil, yürekleriyle susturuldu…
bu duvar yazıları, sadece bir cezaevinin değil; kimliğin, kültürün, insan onurunun nasıl baskılandığının simgesi oldu…
bu vatan üstünde yaşayan, önceliği insan olan herkes bu saptırılan ve ırkçılığa sürükleyen söylemleri vicdan dahilinde kabul edemez…

#3720746
dönem itibariyle normaldir, geçiniz.

yabancılardaki akımı aklıma getiren başlık.
(bkz: ı am not turkish but)

her yerde herkese söylemekten asla bıkmadığım savunmaktan asla geri kalmayacağım türklüğüm. kalbimde yazar kanımda yaşar ben türk'üm.
(ne mutlu türk'üm diyene!)