üç kelimede istanbul

cüzdan nereye gitti.*

gezdim, gördüm, kaçtım....

gitmemek , görmemek , bilmemek

bu ne kalabalık.

"hayal kırıklıklarının başkenti..."

çok yordun beni

bambaşka bir aşk .

eşsiz ama leş

ama nasıl güzel

'' kaosun kalbinde kapitalizm.''

şairlerin ilham şehri

seni yeneceğim istanbul

kıtalararası karmaşık hayat

is-tan-bul diyormuşum. :):):)

istanbul bir fahişedir.

yazacak 3223423. aylak kentli şair zümresine göz kırpmak isterdim.

adamlar bodrum kattaki dairesinden, cumartesi şarabı içip, kız kulesine rahatlıkla 'kaç koyna girdin' kimbilir diye veryansın edebiliyorlar.

bu adamlar internet yaygın değilken, apır sapır şiir kitapları yazıp cafelerde satıyorlardı. internetle birlikte önce facebook duvar edebiyatı ve paylaşımı, oradan twitter derken instagram sayfalarına kadar nüfus ettiler.

iğrenç aforizmalar türedi.

-istanbul topuklu ayakkabı giymiş bir kız çocuğu bla bla.

böyle leşliklerden kusasım geldi bak yine.

hep aynı adamlar. bu adamlar 40 yaşında yetersiz beslenmekten köhne evlerinde geberip giderken, hemen başka bir ergen yetişiyor açılan boşluğa.

hemen başlıyor 'istanbul beni dışına kusuyor' bla bla.

illet illet.

dolu ama boş

gez gör dön.

kaos, beton, gürültü.

klasik bir istek ama karşı çıkmıyor ve ayak uydurmaya çalışıyorum…

kimsesiz, yorgun, umutlu.

ankara"ya dönüşünü severim.