ultras

italya'da ortaya çıkmış olan tribün felsefesi/kültürü. holiganlar gibi şiddet ve vandalizm dertleri yoktur. daha çok endüstriyel futbol, uefa ve polis ile sorunları vardır. gönül verdikleri kulübe yürekten bağlı olup sadece kulübe destek olur, köstek olmaz. o yüzden bedava bilet, belediyeden veya kulüpten verilen deplasman otobüsü(!) gibi verilen şeyleri kabul etmezler kendi ceplerinden ödeyip kulübe de destek olurlar.

türkiye'de eğreti duran kültür. yani bundan yaklaşık 5 sene evvel passolig diye bir şey çıktı. dünyada eşi benzeri var mı bilmiyorum. sözde cezaları kişiselleştirmek için her taraftarı bu şekilde kayıt altında tutacaklardı. pratikte hiç de öyle olmadı. bizim ultras tayfa şu an passolig ile tribüne gidiyor, arada siyahları çekip twitter'da poz paylaşıyorlar. oğlum sizin her yanınız ultras olsa ne yazar. daha bir araya gelip passolig protestosu yapamamış, boykot edememiş bir topluluksunuz la siz. anca gidin gece vakti rakip takım stadyumuna pankart asın. diğeri de aman pankart asılmasın diye gece nöbeti tutsun. kıçımın ultrasları.

bu isimde 2020 yapımı bir netflix yapımı bir italyan filmi var. green street hooligans filmi ile benzerlikler gösteriyor. aslında bu tribün denen illete bulaşan gençlerin günlük hayatta ne sıkıntılar yaşadığını, mutluluğu saçmasapan yerlerde aradığını görüyorsunuz.