unutulmak

bir insanda bıraktığın izin bir başkası tarafından silinmesi olayıdır.

biri tarafından artık düşünülmemek ve zihninden kovulmaktır.

"bütünüyle unutulmaya kimsenin gücü yetmiyor. bir duvarda iki satır yazı, bir albümde soluk bir resim, bir hafızada silik bir hayal olarak kalıyor istemese de. bütünüyle unutulmak gibi acıklı bir oyuna kimsenin yüreği dayanamıyor"

kötü hatırlanmaktansa unutulmaya razıyım.

insan unutulmaz, sadece değersizleşir.

coco filminde ölen insanlar unutulduğunda diğer taraftan da tamamen silinip gidiyordu. diğer tarafta unutulmak ne kadar acı verir bilmem ama bu hayatta unutulmak fazlasıyla acı veriyor.

eger onceden cok sevilen 1 karakterseniz, cok uzucu ve aci verici olabilir.

en temel insan hakkı. bazen unutulmak istersiniz, hiç yaşamamış , sanki hiç var olmamış olmayı dilersiniz.
işte unutulmak bu gibi durumlarda hayati öneme haizdir.
unutulmak bir lükstür yani. herkese nasip olmaz.

soğuk

unutulmak var ama unutmamak da var.

ben küçükken bi keresinde bir eve misafirliğe gitmiştik. misafirlikten erken kalkan ve uğurlanan insanlar oldu. ben de peşlerinden dışarı çıkmıştım uğurlamaya(7-8 yaşındaydim bi de, edep sen ne guzel seysin). sonra beni evin dışında unutmuşlardı. zili çaldım duymadılar. seslendim ama şen kahkahalar eşliğinde yardım çığlıklarımı da bastırdılar. işte o an artık sokakta yaşayacağıma ama bunu başaramayıp soğukta ölüp gideceğime inanmıştım. neyse 3-5 dakika sonra birisi beni duydu ve içeri girebildim.
ama unutulmak çok kötü bir şeymiş, erken yaşta tadına baktım hep

insan ölünce değil, unutulunca yok olurmuş. seni tanıyan son kişi de öldüğü zaman, hiçbir zaman var olmamış olacaksın.

ancak iz bırakanlar, iz bırakanlar unutulmaz...