yalan söylediğini bildiğiniz insanı dinlemek

sen o yollardan giderken biz dönüyorduk diyebilirsiniz.

genelde dinlemiyorum. dinler gibi yapıp içimden manuş baba haberin var mı söylüyorum.

kendinizin ve karşınızdakinin bir tiyatro oyuncusu olduğunu düşünerek hareket ederseniz ve cevaplar verirseniz aslında eğlenceli bile olabilir. ama onu sıkıştırmayacaksınız. ve sürekli onunla oynayacaksınız. tavırlarınız öyle bir hal alacak ki karşınızdakine bana yalan söylemene gerek yok çünkü gözümde bir sinek kadar değerin yok söylediklerinin de bir sinek kadar değeri yok. ona değersizliği iliklerine kadar hissettireceksiniz. ama bunun yanında birden çok değerliymiş gibi de hissttireceksiniz. bütün duygularıyla oynayıp onu alt üst edeceksiniz sonra mutlaka lazım olacağınız olmazsa olmaz olacağınız bir durum tasarlayıp karşınızdakini size yalan söyleyeni o durumun en can alıcı ve sadece sizin uzatacağınız bir elle kurtulucağı noktada bir anda bırakıp uzaktan onu izleyeceksiniz. belki çok gaddarca bilmiyorum. belkide abartıyorumdur. tabi yalanı kimin söylediğine de bağlı bir durum
en iyisi mi bir ağız dolusu küfür edip onu yanınızdan uzaklaştırmak daha kolay ve kesin bir yol.

pek takılmıyorum ben, dinlerim. bir onur meselesi haline getirmem bunu. bazen insanlar hayatlarına dair pek çok detayı paylaşmaktan imtina ederler. o boşlukları doldurmak için yalan söylemeleri gerekir. toplumun çimentosudur yalan derim hep. bu yüzden karşımdakinin beni kandırdığını düşünmesine izin veririm. bundan bir kaybım yok çünkü.

eski arkadaşlarımdan biri insanları oldukları gibi değil olmalarını tercih ettiği gibi görürdü. hatta bunu bir adım öteye götürür karşısındaki insanın yaklaşımlarını ve arzularını bir kenara bırakırdı. o kişiyle konuşmaktan hoşlanıyorsa, o an onu bu mutlu ediyorsa kalan her şeyi önemsiz addeder, bir kenara bırakırdı. kişinin ne söylediği anlamsızlaşıyordu böyle olunca. onun tek derdi karşısındaki insanı kendi tatmini yönünde işe yarar kılmaktı. pragmatist bir bakış açısı fakat bu kişiyi hiçbir zaman bir kişi tarafından üzülmüş bir durumda bulmadım. yine de bu bakış açısını alıp kendi hayatıma uygulayabilecek kadar da radikal biri değilim. yine de bu kişiden hiç mi bir şey kapmadım? kaptım elbette. yalan söyleyen insanları büyük bir sakinlikle dinleyip bu durumla ilgili rahatsızlık duymadan devam edebilmeyi öğrendim. bu çok hayati bir yetenek. tam olarak hayal kırıklığına uğratılamaz biri haline geliyorsunuz. hemen her şeyi kolaylaştırıyor.

yalan iyidir, söyleyin. bunun bir de başka bir boyutu var. bu kısımda biraz deneysel davranıyorum diyebilirim. bazen yeni tanıştığım insanlara karşı koşulsuz bir dürüstlük sunuyorum. sosyal kuralları hiçe sayan bir dürüstlük bu. her açıdan dürüst olunca kişiliğimin kabul edilemez yanları ortaya çıkıyor. törpülenmeyince çok azımız ''iğrenç bir insan'' olmaktan kurtulabiliyoruz. o yüzden koşulsuz dürüstlük karşıdaki insanı çoğunlukla ürküten ve sizin gözünüzde kendini önemsiz hissettiren bir etki yaratıyor. pek az insan bu durumla barışık bir şekilde sizinle diyaloğunu sürdürebiliyor. o insanın sizi olduğu gibi kabul ettiğini bildiğiniz için gittikçe önem kazanıyor elbette. yine de herkesle yakalayabildiğim bir rahatlık değil bu. karşı tarafın sınırlarını zorlayıcı bir şey zira.