yalanlarla yaşayıp mutlu olmak vs gerçeklerle yaşayıp mutsuz olmak

gerçeklerle mutsuz olmak açık ara kazanacaktır.
yalanlarla, sahtekarlıklarla geçici süreliğine mutlu olmaktansa gerçeklerle mutsuz olup hayata bakmak gerekir.

c) yaşamamak

bu uzun zamandır düşündüğüm bir şey ve hala açıklığa kavuşturamadığım bir konu. aslında gün içinde küçükte olsa yalanlar söylüyoruz ve bu küçük yalanlar olmadan da dünya çekilmez bir hal alır ama bunun aksine herkes karşısındakinin kendine dürüst yaklaşmasını bekliyor ve yine bunun da aksine kimse doğruları ve gerçekleri ne görmeye ne de duymaya katlanabiliyor. yalanlar insana ne boyutta mutluluk verir bilmiyorum ama bazı gerçekler mutlu edip bazı gerçekler de acı verdiğine göre aynısı yalanlar için de geçerli olmalı. garipsediğim ve de henüz açıklığa kavuşturamadığım konulardan bir tanesi daha.

ikinci seçenek sonrası huzur.
kalabalıkla yalanlarla bağ kurmak kadar yorucu bir şey yok.
buna katlananlar kendi olamıyor. gerçekleri fark ettikçe sonra tektük iyi insanla uzun zaman dost kalabiliyorsunuz. dost kazanmak da biraz da girişkenlikle alakalı. yorulunca dinlenmek, kendini ifade etmeye üşenme evresi gibi şeyler varsa mola lazım.

kendine söylediğin yalanlarla mutlu olabilirsin belki ama hep bir burukluk, bir tatsızlık olur. gerçek kalabildiğinde, kendini ve dünyayı olduğu gibi görebildiğinde gerçek mutluluk gelir. henüz tecrübe ile sabit olmasa da böyle düşünmüşümdür.

17-18 yaşıma kadar romantik,hayalci biriydim.o zamanlar öyle gecti.hafif avare,kendi halinde,pek haylaz sayilmayan yarı ciddi yari neseli biri olarak kabul edilmistim.ne zaman ki üniversiteye girdim,işte o zaman tam manasıyla realizm her hücreme işledi.doğru mu yaptım bilmiyorum.hep hayalci mi kalsaydım.hayal kirikliği yasar miydim? onu da bilmiyorum.çalışma hayati da bna eklemlenen bu realizmi perçinledi.iki kat yapti.

illa ki tercih gerekiyorsa gerçekleri seçerdim.17 yasimi karsima alip onunla sahilde gezmek ve konusmak isterdim.mümkün değil belki..ya da belki bilmedigimiz baska evrenlerde (eğer varsalar) mümkündür.ona şu an dusunduklerimi,sağduyuyla anlatirdim.bni dinler mi bilmiyorum,ama gene de bir görev olarak gördügüm bu konusmayi onunla yapardim.gercekler mutsuz etse de dürüsttür.belki onlari secmemin nedeni de budur.bilemiyorum.kişisel birşey...

gerçekler sizi mutsuz ediyorsa sıkın bir yalan. hayat belirsiz bir zaman. belki 20 belki 60. bırakın yalan olsun her şey. siz mutlu olduktan sonra gerisini koyver gitsin.

müslüm baba bunun zamanında şarkısını söylemiş.

(bkz: haberimiz yok)

gerçeklerle yaşayıp mutsuz olmayı tercih ederim.

tozpembe hayal dünyasını istemiyorum, kalsın.

gerçeklerle yaşayıp mutsuz olmak evla, sonuçta mutsuz olunacaksa ertelemek anlamsız

ikincisi kank

gerçeklerle yaşamaya alışınca mutlu, yalanlarla yaşamaya alışınca mutsuz olursun.

gerçekler çok acı da olsa yalanlardan efdaldir.ancak bir hayvan yalanlarla yaşayıp kendini kandırabilir.

(bkz: gerçeklerin mutsuz ettiği sistemi değiştirmek)

kendi gerçekliğini yaratıp mutlu olmak daha hoş

gerçekler beni her zaman daha çok mutlu etmiştir. kandırılmak ,yalanlara tutulmak mutsuzluk sebebidir. acıtsa da kanatsa da gerçekleri tercih ederim. alışması uzun sürmez ,kabullenilirse çok fazla da acıtmaz.

gerçekleri mutlu olacak şekilde düzenlemek seçeneğiyle meydan okuduğum gerçek ve yalan çerçevesindeki mutluluk ikilemidir.
haydi bakalım şimdi onlar düşünsün.

doğrusu olan gerçeklerle yaşayıp mutsuz olmak, sizi sahte insanlardan duygulardan ve hislerden uzak tutar. hep yere çakılacak mıyım diye beklemektense o yerde yaşamayı tercih ediniz. gerçekler mutsuz etmez doğru pencereden bakmanızı sağlar

gerçeklerle yasayip mutsuz olmak daha dürüst geliyor bna.öteki kendini kandirmak sadece .