yalnız çok yalnız yapayalnız biri olmak

temelde hepimiz yapayalnızız. yalnız doğar yalnız ölürüz. kafamızın içinde, düşüncelerimizle de hep yalnız oluruz. paylaşmak bu yalnızlığı unutturur, daha katlanılır hale getirir. güzel bir yanılsamadır. bu seratonin kaynağına ulaşmak içinse hep yaptığımız gibi çaba göstermemiz gerekir. sizse yerinizde sabit ve stabil duruyorsunuz. herkesten beklentiniz aynı. birileri size uysun, iyi olsun, arasın sorsun, ilgilensin, sevsin, önemsesin istiyorsunuz. siz yalnızlık güzellemeleriyle dolup taşmışken kimse sizin için uğraşmaz. siz çok özelsiniz, değerlisiniz ama herkes de en az sizin gibi. beklediğinizi bulamayabilirsiniz, kazık yiyebilirsiniz, hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz. benzer şeyleri siz de yaşattınız, yaşatıyorsunuz. daha önce hayatınızda olup da şimdi olmayanların, sizinle ilgili duygu ve düşünceleri nasıl acaba? karşılıklılığı, denkliği öğrenemediniz gitti.

yalnızlık sadece kişinin etrafında başka insan olmaması durumu değil bence.

bir böyle yalnızlık var. tek başına olmak. çevrende kimsenin olmaması.

bir de diğer türlüsü var. kalabalıklar içindeki yalnızlık. etrafında bir sürü insan var ama hiçbiri senin için bir şey ifade etmiyor, kimsenin bir anlamı yok.

ama yalnızlık nasıl olursa olsun, mfö'nün de dediği gibi ömür boyu sürüyor galiba.

kafası aşırı rahat olan biri olmak, kimi kırmışım kimi aksatmışım derdin olmadan tamamen kendi isteklerine göre hareket etmek
not: dikkat bağımlılık yapıyor

tek başınalığın hasar görmüş haline yalnızlık denir. bir kontrol edin bakalım, hangisi sizsiniz.

efsaneye göre bu kişi deccaldir. veya diğer adıyla kabil. tanrı, ademi ve havvayı yeryüzünde terk ettikten sonra onlara ne yapmaları gerektiğine dair brifing verir. iblis ise onları görevlerinden saptırmaya çalışır. yeryüzünde görevinden saptırdığı ilk kişi ademoğlu çiftçi kabil'dir. tanrı düzenli olarak ademoğullarından hediye ister. çiftçi kabil, babası olan tanrıya güttüğü tarlanın mahsüllerini hediye eder. fakat mahsulleri seçerken iyi olmayan meyve sebzeleri özellikle seçer. habil ise hayvancılıkla uğraşır, güttüğü hayvanlardan en besili olanını tanrıya hediye eder. haliyle tanrı habili daha çok sever ancak kabil, kıskançlık vesvesesi yüzünden kardeşi habili öldürür. hikayeye göre yeryüzünde akıtılan ilk insan kanı bu şekilde dökülür. tanrı, kabile çok öfkelenir ve onun canını almaz. ona yaşatarak ısdırap vereceğini söyler. kabili bedenen oradan alır ve hiç kimsenin bulamayacağı kuzeyde bi yerlerde olan bir diyarda zindan eder. bi rivayete göre kuzey olarak tanımlanan bu yer göktedir. iblis ise düzenli olarak kabili ziyaret eder, onu manevi oğlu ilan eder. ona düzenli olarak bilgi aktarır, günü geldiğinde tanrının oğullarından mesih ile savaşması için bolca besler.

efsaneyi bilmem de yalnızlıktan kafayı yiyip mitlere falan saran mahsun bakışlı kızlara yardım eli uzatmayı vatandaşlık görevi bilirim.

canlarım benim. habil, kabil falan bunlar hep şeey zaten.

hem yalnız olmak istemezsiniz her zaman için hem de yalnızlık dışında bir şeye katlanamazsınız. birçok çözülmeyecek sorunum olduğu için içimden gelere mutlu vakit geçiremiyorum insanlarla. sürekli sorunlarını düşünen, asık suratlı biriyseniz de sosyal olmak zor. rol yapmak da yıpratıcı.

kimi insanların çok özlediği, kimi insanların da olmaktan nefret ettiği durumdur.
bu duygular, süreçlere bağlı olarak değişiklik gösterebilir.
yalnızlıktan nefret eden biri, toksik bir ilişkinin ortasında yalnız kalmak hevesiyle yanıp tutuşabilir.
normaldir.
hayattaki bütün duygularda olduğu gibi, bunlarda da ilk hedef "tecrübe etmek" ve tecrübenin devamında da "keyif almak" olmalıdır.
yalnızsanız, yalnızlığın değerini bilin.
değilseniz, çevrenizdeki insanlara ve yeni katılımcılara gülümseyin.

ben kabilden daha yalnızım dedirtendir. en azından şeytan bile ziyaret ediyormuş adamı ben bin yıl beklesem kimse gelmez kapıma.

sinemaya hayatın boyunca tek gidecek kadar mı yalnız?
diye sormak istediğim yalnızlık turnusolu başlık.
bazıları yalnız kalmasın diye bazıları yalnız bırakılır arkadaşlar.


birinin kalabalıklığı kesinlikle ötekini yalnız bırakır. bunu kabullenmek zorundayız.

biz o kadar fakirdik ki yalnızlığımız bile yoktu!
1:43

benim o. lisede bile arkadaşım yoktu.

bazen insan boş boş biriyle karşılıklı konuşmak istiyor

(bkz: buyrun benim)

kalabalıklar arasında yapayalnız hissetmek. onu anlayan birinin olmaması gibi ifade edilebilir.

kimseye karşı sempati besleyememek, en yakınınla konuşurken bile rol yapmak ve bulduğun her fırsatta kendi köşene kaçmak.

bu kadarı fazla olan yalnızlık biçimi. fazla yalnızlık iyi değil ama bazen de iyi geliyor yalnız olmak. sonuçta bir adada tek başıma kalmak istemezdim ama istediğim zaman kaçıp yalnız kalabileceğim, şehir dışında ve tenha bir yerde müstakil bir evim olsa fena olmazdı.

(bkz: dahi olmanın laneti)

yalnızlık kendini sevip tercih ettiğin bir şey olduğunda güzel. mecbur bırakılan bir his olduğunda değil.

asosyal, sürekli başkalarını suçlayan zavallıların sığındığı liman.

herkes suçlu, bir siz haklısınız. hayatın kaldırımları serin gelince hemen bahane üretiyorsunuz.

ortalama 80 yıllık ömre bu denli yıkıklık fazla.