yalnızlığını tanımlamak

insan düşündükçe yanlızlaşır, yanlızlaştıkça düşünür.

sonuç delilik.

yalnızlığın sonuç değil, sebep olduğunu idrak ettiğimden beri kurcalamaya gerek duymadığım olgudur.

“hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.. bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu.”
orhan pamuk masumiyet müzesi

akla mfö'nün güzel bir parçasını* getiren eylem, durum.

buradan

kitleler içersinde sadece görsel olarak insanlar olup fiziksel olarak yanında olmayan derdinin paylaşamadığın dokunamadığın anlardır.

ruhuna dokunan kimseleri bulamamak, ya da onlardan fersah fersah uzakta olmaktır.

işte o ruha dokunan insanlar yoksa etrafta, ya da sohbetiyle, size hissettirdikleriyle, ve yahut sadece varlığıyla size kendinizi sevdiren ve özel hissettiren insanlar yoksa, onlar hayatınıza gelene ve bir yerde yollarınız kesişesiye kadar kendi güvenli alanınıza çekilmektir. zira samimiyetin, güvenin ve koşulsuz gerçek sevginin olmadığı yerlerde vakit kaybetmek ziyandan başka bir şey değil. onun yerine hem kafayı, hem kalbi hem de ruhumuzu kirletmemek adına yalnızlık iyidir.

en mutlu en üzgün anlarını bile paylaşmaya değerli görememek.

tercih edilen bir yalnızlık ile maruz kalınmış, mecburi bir yalnızlık çok farklı şeylerdir.
tercih edilen bir yalnızlık ruhun vücut bulmuş hali iken; maruz kaldığınız bir yalnızlık suratınıza inen şiddetli bir tokat gibidir. o tokat da yüzünüzü değil, ruhunuzu yaralar...

içindeki yalnızlık kadardır kalabalığın

insanı en iyi eğiten ve öğrenmesinin önünü açan güzelli varoluş şekli.
ha ayrıca tabii gelen mesajların sadece operatörden olması.
tuvaletin kapısının açık olup olmamasının öneminin olmaması.
herhangi bir ses açık olmadığı zaman mutlak sessizlik (sokaktaki bıdıkların sesleri hariç. bide kuş cırcır böceği vs.)
yıkanmanın tamamen zevk meselesine dönüşmesi ve bazen sırf zevk için günlerce girilmeyen duş.
herhangi bir yerde bıraktığın şeyin (kumanda vs.) toz tutuncaya kadar orada kalması.
kapıyı çalan kimsenin olmaması.
aynı sıkıcı muhabbetleri döngü halinde dinlemek zorunda kalmamak.
yazmak.
bol bol yazmak.
bide tabii bunu bu kadar uzun tutmama neden olan sıkıcılığı. arada bir geliyor. gider birazdan.

çoğu zaman ferahlıktır, ama sürdürülebilir değildir.

varoluşsal yabancılaşma..

kendi kendinizle kaldığınız anlar nadirse şayet yalnızlık mükemmeldir.. ama hep yalnizsaniz.. işte bir öküz oturur bogrunuze.. en nitelikli arkadaşınız olur..

kendi içinde boğulmak.

yalnız olduk, yanlış olmadık.

eve odaya sığamamaktır.

2020’li yıllarda , kahverengi bir vatkalı ceket giymek.

sevgiliniz olsa bile ilgisiz davranırsa, sizi anlamazsa ve sürekli tartışmaya başlarsanız kendinizi çok yalnız hissedebiliyorsunuz.
bir de bir şeyi ifade etmeniz engellenir, size karşı birlik olan arkadaş grubu, aile vs varsa orada olmak istemiyorsanız sırf sevdiğinizden kalıyorsanız kalabalıgın içinde yalnızlıgı buram buram tadıyorsunuz.

ben zaten yalnız daha iyiyim abi falan diyenler yalanınızı s*kerler. atmayın. yalnız kalınca boşluğa düşüp kim var kim yok gidiyorsunuz,arıyorsunuz bilmiyor muyuz ?

şu şaheseri birakayim buraya

14 bin tanım girdim.

ancak böyle tanımlayabilirim.