yaşayan ölü

yaşadıkları halde toplumun gözünün önünde olmayan ve üretimini durduran kişilere yaptığımız muamele.

bir senedir falan içinde bulunduğum durum. yaşayan bir ölüyüm hislerim yok oldu depresyon aşk sevgi bir sürü boktan olay. insanlar ilk başta üzüntünüze saygı duyuyorlar sonra zaman geçtikçe hala düzelmedi hala üzgün bu diye yadırgıyorlar. aileniz bile acınıza saygı duymuyor geçsin artık diyor bak bizde kötüyüz diyorlar haklılar. kendi kendinize düşünüyorsunuz neden yaşayan ölüyüm diyorsunuz insanlar evlatlarını sevdiklerini toprağa veriyor dayanıyorlar sen niye dayanamıyorsun diye soruyorsunuz kendinize. arkadaşlarınız alışıyor normal hayat yaşadığınızı düşünüyorlar haklılar. insanlar aşk edebiyatı yapıp aşk acısı çekenlere hadi kurtul kaç sene oldu diyorlar. hayata karışmanı onlar gibi olmanı istiyorlar. siz yaşayanların size verecek bir şey kalmadığını anlıyorsunuz. yavaş yavaş hisleriniz köreliyor her gün ağlamalarınız haftada bir oluyor. yaşayan ölü olmak öyle bir şey işte tarifi olmayan bir şey. uzun uzun cümleler kurup bir şey anlatamamak.

sayıları diğer insan sayılarından daha yüksek olan kesimdir. ruhu ölmüştür. yahut ruhunu bu çetin ortamda patronuna, paraya, sevgilisine herhangi bir yere satmak zorunda kalmıştır. bugün iddia ediyorum düşünüp sorgulamayan herkes ölüdür. bedenin canlı olması. uyuyan zihinlerin gündem olduğu bu devirde hiçbir şey ifade etmemektedir. absürt olan sorgulamaktan bitap düşmüş zihinlere ve kişilere yorgun olduklarından zaar yaşarken ölmüş derler. sokratesin, aristonun o kutsal davasına bugün ölü gözü ile bakarlar. ruhunuzu satmayın. eğer bedeninizi kaybetmeden önce dirilmek istiyorsanız ne yapın edin zihninizi sorgulayarak harekete geçirin.

sabah saatlerinde metrobüs, metro, tramway gibi toplu taşıma duraklarında bolca rastlanan kişilerdir.

nam-ı diğer canlı cenaze de denilir. bezginlik bıkkınlık had safhada ve hayattan keyif alamama durumudur.

dün akşam kalorifer peteğinin dibinde otururken bir an bir his geldi.aylardır evin içindeyiz,yiyoruz, içiyoruz alışverişe gidiyoruz ,ödemeleri yapıyoruz, çalışıyoruz filan ama ne bileyim sanki anlamsız bir yaşam savaşı var .neden ?? ölmek ve yaşamak arasında büyük bir fark kalmamış .çoğumuz yaşadığını zanneden ölülerden ibaretiz de sanki ağlayanimiz yok sadece.

bütün ülke bu durumda son zamanlarda.

travmatik bir hayatin iki kelimelik ozeti. mis gibi. bize biraz kendinizden bahseder misiniz kavga bey. yaşayan ölüyüm.

ümit yaşar oğuzcan'ın bir şiiri.

türkiye'de ki gençlik

metafor yerindeyse, artık yaştan mıdır, covid yüzünden mi bilmiyorum ama acayip uygun düşüyor üstüme. bir aktivite ola ki keyif versin. ama nerde. monotonluk bile benden sıkıldı. lanet olsun.

mecaz anlamda kullanılan bu cümle şu sıralar biz gençleri doğrudan açıklıyor. nefes alarak dünyadan soyutlanma eylemi.

ölülerin yaşamadığını kim söylüyor hacı siz koministmisiniz? dedirten başlıktır.

zombi

bedenen var olan ruhu göçüp gitmiştir bir bilinmeze, bir açmaza. arafta bedenin ölümünü bekleyen denebilir.

aa ben. her gün uyuyup "öffff yine mi uyandık" diye uyanıyorum. ama bence zaten türkiyede yaşayıp oh ne güzel uyandık diye uyanan insan sayısı iki elin parmağını geçmez.

türk genci.

biri bana mı seslendi ???

zombie. zombie.. zombie.

türkiye cumhuriyeti.