yaşlı insanlarla muhabbet etmekten keyif almak

akrabam degilse aliyorum evet.

yaşlı yerine yaş yönünden dezavantajlı birey desek daha iyi olmaz mı?

egekent izban'ın hemen girişinde hüsnü amca var. kart, simit, çakmak falan satıyor. harika biri, bazen sadece onunla konuşmak için yanına giderdim. sınavım kötü geçince, sevgilimden ayrılınca, param bitince hep hüsnü amcayla dertleştim, onunla konuştum. bana nasihatler etti, başımı okşadı. on milyon kere çay ısmarlamıştır. ne zaman izmire gidersem yanına gideceğim. allah uzun ömürler versin.

allah marruz bırakmasın. hiç sevmediğim aktivite.

yaşlı insanların hayat enerjisiyle şekillenen keyif tipi.

bir keresinde teyzenin biriyle yaşadığımız ilk diyalogta zaten sinirli bir şekilde odaya girmiş, işleri ters gitmiş, ardından bana memnuniyetsiz bakışlar atıp gözleri dolu dolu çıkmıştı odadan. herkes şaşırmıştı bu duruma, ben hiç oralı olmamıştım. tabi olduğum yer devamlılık arz ettiği için sonrasında tekrar gelmek zorunda kaldı, işte bu sefer daha bir mutluydu, sorular sordu, hemşehrisi olduğumu öğrendi, rahmetli eşinden bahsetti. ayrılmama yakın son gelişindeyse dışarıda insanlara şov yaparak içeri girip benim için işlediği el emeği göz nuru tülbentle ufak bir havlu getirmişti.

velhasıl mottomuz şu şekil yani.
bana anı anlatma bana patik ör.
*

ben de çok keyif alıyorum bu eylemden.
yaşıtlarımın muhabbeti sarmıyor.

ben çok severdim muhabbet etmekten. hele böyle oturduğunuz bankta gözünün içine bakan teyzelerle muhabbet etmek çok hoş, böyle insanın gözünün içine bakıyorlar ya hemen laf atarım konuşurum.
ama artık etmiyorum. bunun sebebide bir bey amcayla öyle yolculuk esnasında konuşurken yalnız olduğunu eşinin vefat ettiğini anlatmış sonrasında da küçük göz yaşları dökmüştü..
ardından acaba onunla evlenir ona bakar mıymışım da, çok güzelmişimde, parası ikimizede yetermişte.. 17 yaşındaydım bulunduğum yerden nasıl kaçacağımı bilemedim. o saatten sonra amcalarla konuşmuyorum teyzeler yeterli onlar en fazla torunlarının fotoğraflarını gösteriyor, zararsız tontikler.

eskiden keyif verirdi ama simdinin yaslilari artik z kusagi gibi. küfürlü konusuyorlar.anlayis ve empati yok.

eskiden rahmetli babaannem, dedem ve onların arkadaş ve akrabalarının sohbetlerini dinlemeyi çok severdim. gençliğinde yaşadıkları zorlukları ve onların üstesinden nasıl gelmiş olduklarını hikayeleştirip anlatırlardı. hani ununu eleyip eleğini asmış diyebileceğimiz içsel huzuru olan insanlardı. şimdiki yaşlılar öyle değil maalesef.. çoğu, halen hayat mücadelesi içindeler, parasızlık, dram, kaos vs hayatlarında ne ararsan var. o yüzden anlattıkları da hep bu minvalde olunca, ruhum daralıyor. artık yaşlılarla fazla muhabbet edemiyorum, bir fırsatını bulup yanlarından kaçıyorum. şikayet, gelin dedikodusu, hastalık muhabbeti vs dinleyecek kafa kalmadı bende.*

beni kızdıran gavurların deyimiyle old fartlarla temsili ben:

www.odatv.com/guncel/sokak-...

dedemle yaptığım uzun münazaraların tadını başka insanda bulamadım daha. yaşlılar, hele de hoş sohbetse müthiştir.