yazarları ağlatan şarkılar

belle

engin nurşani/ gülom.

kendisi öldüğü gün akşama kadar dinleyip ağladığımı hatırlıyorum.

"şimdi uzaklardasın" tabii ki zeki müren'den.

ferda anıl yarkın/ üzülme.
cem adrian/ mark eliyahu/ derinlerde.
sezen aksi/ firuze.
sıla/ boş ev.
ferdi tayfur/ her şarkısı.*

cem karaca, tamirci çırağı. her dinlediğimde trajedik bir roman tadı bırakır bende.

tanrım, beni ağlatan bir şarkı bile yok... düşünüyorum bi sn... ııı... yok.

sizler mi sulugözsünüz ben mi taş yürekliyim diye kendimi sorguluyorum şu an. siz sulugözsünüz tanrım şu sözlükte nereye baksam bir ağlaşma seansı görüyorum. ağlamaya yer mi arıyorsunuz naapıyorsunuz siz? nasıl bir duygusallıktır bu efenim inanılmaz boyutlara ulaşmış durumda.

bir başlık görüyorum giriyorum, biri bulgur pilavı yerken ağlıyormuş, öbürü bir şiirin dizelerini yazıp "yine ağlattı" filan demiş. öbürü "şunu okuyunca içim sızladı" diyerek ağlamak üzere olduğuna işaret etmiş. şimdi de ağlatan şarkılar öyle mi? tanrım, ağlamak için hususi şarkıyı fona mı açıyorsunuz napıyorsunuz? sözlük değil, adsız ağlayanlar buluşması sanki.

sinir bastı.
alın neşelenin la yıkıklar:

kafam bir şeye takıldıysa ve bu şey beni üzüyorsa bir de üstüne üstlük yalnız başımaysam bir mahmut tuncer şarkısı bile beni ağlatabilir.

her dinlediğimde ağlatan şarkılar var diyemiycem ama ilk dinlediğimde veya zaman zaman dinlediğimde ağlatanlar var;
ilk dinlediğimde günlerce mal eden; susamam, kül, derinlerde, acem kızı, kerkük zindanı, ayna-arkadaş
ara ara dinlediğimde ağlatanlar; ea-bu yağmurlar, bengü-unut beni, sen kal ölene kadar, mağusa limanı, ah bir ataş ver, ceceli-es, keklik gibi

sema moritz-hasret

alice müzikalinden kuzey yıldızı

son dönemde dinlediğim şarkılar içinde haluk levent & ziliia shumilina dueti "kara toprak".

iki sebepten dolayı gözlerimi yaşarttı bu türkünün coverı.

ilki, başkurd dilinde söylenen kısmı için. her ne kadar dili anlamasam da bizden olduğu o kadar belli bir yoğunluk içinde söylenmiş ki, fena duygulandım.

ikincisi ise, son birkaç saniyede üstad koca veysel'in sesi o kadar uygun bir geçişle eklenmiş ki şarkıya, sanki o da kalkıp gelmiş eşlik etmiş gibi olmuş. bu bölümde hakikaten bulgur bulgur döküldüm.
dinlemek isterseniz kara toprak haluk levent & ziliia shumilina
not:
bu hanımefendi birkaç yıl önce aynı eseri, tamamı başkurd türkçesi ile kendi ülkesinde kız kardeşi ile birlikte de yorumlamıştı. kapa tynpak bu hali ile de mükemmel ötesi.

şarkı mı ağlatan o kısmı bilmiyorum tam ama etkisi eşsiz
neset ertas- kurusa fidanın

misket bombalarından oyuncakların mı var!!!

günahsızdı gözlerim öfkesiz bakışlarım
hiç ama hiç kızmadım hiçbir insana amca
ağzımda mavi emzik minicik yüreğime
neden gözlerin öyle kana susamış amca

tankların namlusu mu? yoksa ellerin amca
çelik paletlerinde gözlerimin rengi var
misket bombalarından oyuncakların mı var
yıldızlar mı yağıyor ateş yağıyor amca

ah anneeeee
ana ben ölüyorum anneciğim anneciğim...
ana ben ölüyorum anneciğim anneciğim...
ana ben ölüyorum anneciğim.

telaviv'de kudüs'te çocuklar nasıl amca
yok, mu senin bebeğin sızlamaz mı yüreğin
boynunda mavi emzik umut dolu çiçeğin
hayata can verecek mavi emzikli bebek

sarah mclachlan, angel...

ilyas salman yorumuyla şu tepe pullu tepe (altını bozdurayım)
bir şans verip dinlerseniz davul ve zurnanın ne kadar hüzünlü de çalınabilen enstrumanlar olduğunu anlayacaksınız.

kimsesiz karanlıklar
derdime şifa verin
kalbimdeki yaralar
daha çok, daha derin...

zamanında ağladığım şarkı diyeceksiniz.

aslında bir sabahattin ali şiiridir.
...
dik yamaçların selisin,
sen benden daha delisin,
şimdi kimlerin kulusun?
başını eğemediğim!
...

zeynep bakşi karatağ - kıyamadığım

teoman - çoban yıldızı.* daima dağıtır beni.

hay tüküreyim. bok vardı açtım. insan bu kadar geçmişe özlem duymamalı. bunun bir sınırı olmalı. hani belirli bir insan da değil. ya da mekan da değil. bütün zihniyetimi özlüyorum. bıktık.

hayatın bana öğretisi, insan ağlamak istediğinde her şarkıda ağlayabiliyor. mesela ben arabada giderken “coolia- gangasters’ paradise”ile hıçkıra hıçkıra ağlamaktan görüşüm sıfıra indiği için sağa çekip orada ağlamak zorunda kalmıştım. yine de beni en cok üzen parça sebebini bilemsem de “yüksek yüksek tepeler” türküsüdür. ilk kim söylediyse fazla empati kuruyorum sanırım.