yazarların annem haklıymış dediği anlar

genelde çok geç anlaşılan cümlelerdir. mesela ben 16 yıl sonra anladım haklı olduğunu

(bkz: 404 not found)

gözüm tutmadı deği kişi 3 gün kalmaz hayatımda

bi karar alınır,sonuçlanır ve bi bakarsınız anneniz haklıymış.

ne yazık ki hayatımızda çok fazla olan anlardır.
böyle sağlıksız beslenirsen hastalık sahibi olursun demişti doktordan dönerken o kadar içli annem haklıymış dedim ki görseniz ağlardiniz. *

kardeşim gibi gördüğüm dostumun bana ihanet ettiği an.
olay aslında şöyle, siz hayatınızdaki çoğu şeyi filtrelemeden annenize anlatıyorsunuz. dolayısıyla hayatınızdaki olayların net haline dış gözle bakabilen ve sizi doğruları söyleyecek kadar önemseyen tek insan anneniz oluyor. siz ise olayların içinde iken anlık duygularınızdan sıyrılamıyorsunuz. bu yüzden daha tarafsız yorum yapan annenin dedikleri çıkıyor.
eğer başka bir insana yine aynı güvenle hayatınızdaki her şeyi anlatsanız ve o insan da sizi anneniz kadar önemsese o da aynı tavsiyeleri verecekti belki de.
her şey bir yana anneler kutsaldır. sözü dinlenmelidir. ya da ikna edilmelidir. annenizin kalbini kırmayın dostlar.

yağmur yağacak şemsiyeni al ya da o ayakkabıları giyme dediği anlardır. şemsiyeyi ne zaman almasam ve yağmurlu havaya uygun olmayan bir ayakkabı giysem ıslanırım. sekmez bu. hiç.

çocuk doğurduğum günden bu yana yani 20 yıldır günde en az bir kere demişimdir.

annemin haksız olduğu anlar yoktur ve bunu bildiğim için gönül rahatlığıyla tavsiyelerini uygulamışımdır.

hangi birini yazayım.

lisedeyken annemin gitmememizi istediği yere ertesi gün arkadaşlarımla gitmiştim ve tabiri caizse başıma gelmeyen musibet kalmadı.

ilkokul 4. sınıftayım, annem; "öğretmenine karşı gelirsen seni asi bir öğrenci olarak görür. istesen de onun gözünde uslu çocuk olamazsın."
-ben öğretmenime karşı geldikçe kendisi iyiliklerimi bile unuttu. annem haklıydı.

ortaokul 3. sınıftayım; "arkadaşlarınla arana bir sınır koyman şart. daha yaşınız küçük. her şeyi anlatırsan sana itimatları kalmaz. bal edip yutma, zehir edip atma."
-her şeyimi anlatmaya, hepsini baş tacı etmeye devam ettim. eninde sonunda koca bir iftiraya kurban gittim.

lise 1. sınıftayım; "yeni bir ortama gireceksin, yeni arkadaşların olacak. herkesle hemen samimi olma."
-herkesle hemen samimi oldum, sonuç gene hüsran. sınırları bilemedim.

lise 2. sınıftayım; "bu çocuktan sana hayır gelmez. beni dinle! kalbin kırılınca ne demek istediğimi anlayacaksın ama ben kalbini kırmasını istemiyorum. bu ilişkiyi bitir!"
-aldatıldım. *

lise sondayım; "şimdiye kadar dediğim hiçbir şeyi dinlemedin. git, bakalım gittiğin yerde bu öğütleri duyabileceğin biri olacak mı?"
-olmadı.
••

genel itibariyle annemin en çok koyan haklı çıkmaları bunlardı. hepsinde de gerçekler kafama vura vura çıktı ortaya. bakayım kardeşlerimin başına ne gelecek? * allah vere de benim gibi mal olmasalar.

annelerin kız çocuklarına verdikleri her öğüt sonradan haklılık larini ortaya çıkarır.
erkek çocuklar için pek geçerli değildir.

çok kincisin derdi annem. yıllar geçti haklıymış.

atlet giymeyip üşüttüğüm anlardır.

hayır hasta oluyorum ve hasta oldum diyemiyorum çünkü ben demiştim tepkisiyle karşılaşıyorum.
atlet giymezsen öyle olur. ince giyinirsen öyle olur. ah anne yüreği.

fütursuzca para harcadığım için annem sık sık paranı tut birikim yap der. abimden 500 lira eksik alıyorum. o ev geçindiriyor bir de çocuğu var ben kira vermiyorum elektrik su doğalgaz vs ödemiyorum ve kendimi zor geçindiriyorum hatta maaşa 10 kala züğürdüm genelde.

arkadaşların hayatında çok yer kaplıyor, çok fazla arkadaş iyi değildir derdi, haklıymış gerçekten çok arkadaş demek çok para harcamak demek. az ve öz iyidir, şuan böyle ama hala diyor ara sıra.

baba olunca anlarsın derdi, bunu annemin söylemesi biraz garip ama; annem haklıymış.

hiç yanılmadı ki sağ olsun.

en çok arkadaşlarımı tanıştırdığım zaman ortaya çıkıyor bu durum. gözünün tutmadığı elbet bir yamuk yapıp "annem haklıymış" dedirtiyor