yazarların bir kişide ilk baktıkları yer

gözleri.

olumlu ya da olumsuz çok eleştiri alıyorum bu durumla ilgili. kimisi takdir ediyor kimisi rahatsız oluyor. bence biriyle konuşurken gözlerine bakmak gerekir. yanılıyor da olabilirim tabi.

gözleri

çünkü güzel bir bakış insanın aklını başından alır.

profili, sirayla: kişisel iletisi, madalyalı tanımları, nickaltı*, bir üstteki kadın yazar hakkındaki düşüncesi.

dedemin bana 6 yaşında verdiği altın değerinde bir öğüt vardır.
dede: " la zibidi, karşıdan bir kadın geliyor, onu ilk neresinden tanırsın?"
ben: " yüzünden??"

dede: " bilemedin eşek herif, farlarından!! "

far kısmı malum.. mekanı cennet olsun.

valla ben yer yurt ayrımı yapmam. komple bakarım. karşı cinsse de hemcinsimse de ilk karşılaşmada komple gözden geçiririm. çünkü insanların kullandıkları eşyalardan, giyim tarzlarına, saç modellerinden yürüyüşlerine her şey done verir.
ve biz bu donelerle profilleme yaparız. profilleme çok önemli bir hayatta kalma dürtüsüdür. önyargı diyebilirsiniz ama maalesef çok işe yarayan bir önyargı.

parmağında yüzük var mı yok mu?

yoksa izi var mı yok mu?

artık yakalayamazsak yoktur deyip devam.

aynnenn kimse döte, memiktolara bakmıyor aynnneeeennn hepiniz çok iyi eğitimli nezih insanlarsınız ayneeeennnnn

gözlerinin içi.

gözler asla yalan söylemiyor. belki sözler ikna edici olabilir, ama gözlerinden anlaşılıyor hemen yalan söylediği.