yazarların kendinde en nefret ettiği özellik

arada düşüşe geçiyorum sözlük. böyle yaşlılık çöküyor bedenime ruhuma , huysuzlaşıyorum. keyfim kaçıyor.sonra düzelince bomba gibiyim ama o düşüşler perişan ediyor beni. yataktan çıkmam lazım, yapmam gerekenler var ama ben malak gibi yatıyorum yatakta. bir de baş ağrısı eşlik ediyor bu huysuzluklara. evlerden ırak.

çok içmek.

yahu 19 tane hatun gitti bu yüzden.

neyi neye karıştırdım, kaç tane ney içtim, ne ben, ne de mekanlar hesap tutabiliyor.

ya allah aşkına tanıdık hoca varsa muska yazsın lütfen artık. onu götüme sokayım bitsin bu çildkeş hayat.

benim de sokasım mı varmış nedir bu cümle ya, lütfen.

nerden başlasam diye beş dakika düşündüğüm başlık. en çok duygularımı belli edemem olabilir 5 ay terapiye gittim bunun için ama hala yok olmuyor tıkanıyor bir noktadan sonra.

detaylara takılmak, ufacık şeylere büyük anlamlar yükleyip hayatımı mahvetmek

(bkz: öfke)
ama kendimi suçlayamam olan bitene karşı sakin kalabilen bir kişi dahi olduğunu düşünmüyorum ha varsa da kötülüğü yapan taraftadır.

fazla düşünmek, düşünmekten yaşamaya fırsat bulamadık ömür geçti...

doğuştan gelen bir hastalığım var, her gördüğümü insan sanıyorum.

her şeyle herkesle dalga geçiyorum. büyük konuşurum başıma hep gelir ama demekten de kendimi alamıyorum. sürünsem de her şeye gülmeye devam.

çoğu şeye karşı olan isteksizliğim.

hayatı gerektiği kadar ciddiye alamamak.

şıpsevdiyim.
lanet olsun.

sinirlerime hakim olamamak.

işkolikliğim, mükemmeliyetçiliğim, iyi niyetim. ayrıca maaş beklentim 16bin lira.

kendimde herhangi bir özellikten nefret etmiyorum ama bazen kendimi üzdüğüm için kendi kendime kızıyorum.

kan tutar. gerçi bizim ailenin genel özelliği. babam umreden geldiğinde babamlarda kalmıştık. gece uyurken mutfaktan bi gürültü geldi. telaşla kalkıp mutfağa gittim. bizim ortanca birader meyva soyarken elini kesmiş olduğu yere bayılmış. ben telaşla yanına geldim. yattığı yerden çevirdim bir baktım avucu kanıyor. kanı görünce üzerine düşüp bende bayılmışım. en son en ufak birader geliyor sese, baksa ikimizde yerde yatıyoruz. ne oldu bunlara derken görüyor biraderin elinden akan kanı hop oda bayılmış. kendime geldiğimde anacım bi ona bi ona kolonya çektiriyor bir yandanda gülüyordu. şimdi alıştım artık. bir yerimi kesince yanımdakilere dönüp bakın hiiiç telaş etmeyin ben birazdan bayılacam diyorum. onlarda alıştılar artık. kolonyayı hazır ediyorlar hemen. şimdi yazarken bile tuhaf oldum neyse yeter bu kadar.

mükemmelliyetçilik. yaptığım şeyi en iyi şekliyle yaptığıma ikna olmadan asla kendimi yapmış saymam. yeter ki birşey istensin, yeter ki bi görev alayım. akademide nerdeyse bu konuda sayko olarak anilirim. aynı zamanda meslek hastalığı. acaba şu nasıl? burası düzgün mü? bu cümleyi başka hangi kelimelerle de ifade edebilirim? acaba şöyle bir soruyla karşılaşırsam nasıl bir cevap verebilirim?.... liste uzar gider. asla rahat bir kafayla uyuyamam, ya eksik birşey varsa diye bitirdiğim bir çalışmayı 3-4 kez daha didik didik etmeden uyuyamiyorum. hele ki dipnot, kaynakça, intihal kontrollerimi hiç saymıyorum bile.

bazen düşünmeden hareket etmem kafama bir şey koyduysam sonu ve sonuçlarını pek düşunmem sadece yaparım işten çıksam mı demem çıkarım mesela.

bulamıyorum ya. yani 30'lu yaşlara doğrudan bugüne (şimdi 41'im) kendimde çok sevdiğim de nefret ettiğim de bir özellik kalmadı. cidden kalmadı. "bu benim." diye düşünüyorum 15 senedir falan. fiziksel olarak da aynaya baktığımda, kusurlarım ve iyi taraflarımla kendimi bütün olarak değerlendiriyorum. yani hülya avşar gibi "olgunlaşamamak" istemezdim. ben, benim. zaten herhangi bir özelliğim başkalarına kırıcı vs. geliyorsa kendime dikkat ederim sonrasında. ama önceden bilemiyorsunuz ki, kim neye bozulacak, kırılacak vs...

endişelenmek.

yarın için, bir hafta sonra için, bir ay sonra için. belirgin olarak değil ama böyle kuytu köşede, sinsice. konfor alanımın dışına çıkar mıyım, her şey yolunda gider mi, hep böyle mi olacak, ne olması gerekirdi, nasıl değişmeliydi. sırf bu yüzden kaçındığım ufak tefek şeyler birike birike tepecik oluşturdu.

bilinçli tüketici olmak da ayrı bir dert, kendini tüketici hatta.

başak burcu olduğun için söyleyeceklerim bu kadar