yazarların kendini sevmeme nedeni

şahsını kasten değersizleştirip sevmemek ağır bir öz güven problemidir. buraya gelip bireysel ve çevresel özelliklerini şikayet edeceğine, hayatımda neyi nasıl değiştirebilirim diye öz eleştiri yapmalısın. güçlü ve dirençli olmanın tek anahtarı budur. bu anahtarı bulup, sende var olan saklı özelliklerinin kilidini açarsan gücünün de farkına varırsın. şu aforizmayı hiçbir zaman unutma;

güçlü ol! çünkü etrafındakiler zayıflığınla, mutlu oluyor.

dümdüz malım ben.

yoktur efenimm yook.

sevgili arkadaşlar; kendinizi sevin, siz kendinizi sevmezseniz kimse sizi gerçekten sevmez. değer verin, her haltınızı da sevin. siz siz olun, kendinizi de öpüp bağrınıza basın.

değişir. eksikliklerine göre değişir, hayatına giren insanlara göre değişir, yaşınla birlikte değişir, görünüşünle birlikte değişir; baki kalan tek şey bunun da normal olabileceğidir. insan kendini hep sevemez ki çünkü. 7/24 kendinizi sevinci tayfaya sormak istiyorum, hiç mi özgüvensiz hissetmediniz? ben dönem dönem kendimden nefret ediyorum sonra geçiyor. olabilir böyle şeyler, geçer.

kendime çatmak istemediğim bir dönemdeyim ama başlığa denk geldik madem yazalım. öncelikle iş hayatına giremedim daha ne halt ettiğimi anlamıyorum, zamanın nasıl geçtiğini idrak edemiyorum, plansız programsız yaşıyorum sonra bir bakıyorum yıllar geçmiş aradan. kendimi çok kandırıyorum, beni sallamayan insanların düşüncelerini fazla önemsiyorum. hobim yok bu arada. saksıdaki çiçekler benden daha bilinçlidir yemin ederim. sanırım bu savrulma hali 20 li yaşların vermiş olduğu standart bir hal. duygularımı kontrol edemiyorum ve bir de lafımı çok esirgiyorum. biraz korkak mıyım diye düşünüyorum galiba yetiştirilme tarzı olarak biraz baskılanmış olduğum için fikirlerimin değer görmeyeceğini düşünüyorum. aşağılık kompleksine sahibim bir de galiba. yeter bu kadar aşağıda güzel bir hanım var onu izlemek iyi gelecek galiba.
edit: büyük sevgilisi var.
edit2: sevgilisi değilmiş gitti zaten başlık tavaf etmeye devam.

objektif olmam. insan kendisini severse eksikliklerini göremez.

kendinle soğuk bir ilişkin olmalı. ne çok seveceksin ne çok nefret edeceksin. aranız limoni olacak.
objektif olup kendini gözlemlemeli insan. kendini salak gibi seversen eksikliklerini tespit edememiş olursun.

ahahaha ne kadar bencilim ya kendimi seviyorum. ahahaha ne kadar öfkeliyim çok seviyorum kendimi.

tipsizlik ve mallık.

bu başlık 2 3 gündür sol tarafta. ne çok kendini sevmeyen insan varmış. hani hepimiz temiz kalpli iyi insanlardık ya niye kendimizi sevmiyoruz.

özgüvensiz ve içe dönük olmam.yeni tanıştığım insanlara karşı hemen bir duvar örerim,kimseye güvenmem...

kendinimi sevemiyorum çünkü inatçı,huysuz ve aksiyim.eğer ters tarafıma denk gelirseniz insanı ölüme sürükleyecek kadar sinir bozucu olabilirim.bazen farklı düşünür ve farklı algılarım vu yüzden çoğu zaman kendimi uyumsuz ve dışlanmış hissederim tüm dünya hep ben tek

sorun sevememek değil de, nefret etmek. sevmiyorsanız da katlanabilirsiniz kendinize ya da bir şekilde idare edebilirsiniz ama nefret ediyorsanız, kendinizi terk etmekten* başka çareniz yoktur. allah kimseyi bu yola düşürmesin.

kendimi çok çok seviyorum ve bununla mutluyum. o zaman bu başlığın altında ne işin var diyeceksiniz . naçizane belki birilerinde küçük farkındalıklar olmasını sağlıyabilirim. kendimi çok seviyorum fakat bu kusursuz olduğum anlamına gelmiyor. doğaya da baktığınızda aslında tek başına eksik, bozuk , yamuk görünen şeylerin bütüne odaklandığınızda mükemmel göründüğünü fark etmişsinizdir. yani ben ya da bizler tek parçadan ibaret değiliz yaptığımız hatalar da tövbe ettikten sonra üzerimizde birer etiket olmamalı. neden kendinizi sevmiyorsunuz dış görünüşünüz yüzünden mi maddi durum ya da karakter mi yoksa sorun ya da sevgiyi bilmediğiniz için mi sevmek kavramından korkuyorsunuz ? sözlerim size samimiyetsiz geliyorsa bu soruların cevaplarını yeterince kendinizde aramamışsınız. mesela siz olsanız size güvenir misiniz ya da en çok neyinizden şikayet ederdiniz . bir dış gözlemci olarak neyinizin değişmesini isterdiniz ya da değiştiremediğiniz şeyler için üzülmenin ve kendinizi sevmemenin size ne faydası var? bir kere daha düşünün çünkü sevgisizliğe alışmış olsanız da zamanla ruhunuzda bir kanbur olacaktır bu durum . bunu kendinize yapmayın. belki de şu an içinizden şunu söylüyorsunuz " vır vır vır konuşması kolay ama burası türkiye " inanın ben de bu ülkede yaşıyorum ve zor olanın ülkeye değil de önce kendimize adapte olmak olduğuna inanıyorum. aslında bir insan en iyi kendisini tanıması gerekiyorken kendisini sevemiyorsa kimi sevdiğinden emin olabilir ve gerçekten sevdiğinden söz edebiliriz. her şeyi bir kenara bırakıp kendinize bir kocaman sarılın ve canım kendim demeyi bilin o zaman böyle başlıkların altının boş kalmasına da adminin bile üzüleceğini sanmıyorum...

çok merhametliyim. allah belamı veriyor hep.

bugüne kadar kendimden nefret ediyordum. bugün bazı şeylerin farkına vardım ve artık en çok kendimi seviyorum.

öz anam sevmemiş beni, ben mi seveyim kendimi ?
sağlık desen yok, iş yok, güç yok, kim neylesin beni ? kimsenin sevmediğini ben nasıl seveyim ki? sevgi nedir ki?

öyle bir neden yok. böyle bir durum yok. hayranım kendime. canım kendim. şimdi de omzuma bi öpücük konduracagim. gerçekten harika bir kadınım, her açıdan. haha. bazen başa bela ama olsun artık o kadar da canım. haha.

bu tanimi yazarsam inasnalr benden sogur siz dusjnun okadardiki gereili gecerli bi nenden

kendimi neden sevmeyeyim yahu. çok seviyorum kendimi en çok kendimi hatta.

kendim olduğum için.

hiç beceremediğim şeylerden biridir ben ne kadar sevmiyorsam çevremde beni o kadar seviyor anlamsız