yazarların küçük hırsızlıkları

rahmetli dedemin annesi çok yaşlıydı ben çocukken. novalgin bağımlısıydı. kadının kocasından kalma emekli maaşı var. gözlerde görmezdi. allah affetsin bana çıkarırdı desteyi o günün en yüksek parası misal 200 lük parayı verirdi. hadi bana bi novalgin al gel diye. ben tabi bir kutu alırdım. içinden bir tableti çıkarır. para üstü diye iki parça 10 luk verirdim. 10 lirada novalgin 170 bana kalırdı. tabi bir tablette eksik verinci hap erken biterdi. o şekilde parasız kalmadım hiç. dedem rahmetli sorardi ara ara ana maaşı ne yapıyon diye. allah affetsin. çocukluk işte. tabi zararlarınıda gördük sigara falan erken başladık. 16 yaşında milli oldum. kapıdaki bekçiye rüşvet verdim. lan düşündükçe üzülüyom. nenenin emekli paraları pez.venklere gitti. off boşver ya keşke konu hiç açılmasaydı.

#3535683
emine pir zola'da çocukken imamın on kuruşunu çalmış da, halâ onu vicdan meselesi yapıyor.. (yahu o değilse bile öteki imamların, sadece son yirmi yılda şeettiklerini de düşünmüyor herhal.)
yahu 6-7 bakanlık bütçesinden büyük, kırk kaplan gücünde diyanet beslemiyor muyuz. bu neyin vicdan azabı, bu ne naiflik ne saflık..
(on kuruşu olan, onu da küçük bir çocuğa çaldıran imam da bana inandırıcı gelmedi ya hadi neyse.)

hırsızlığın küçüğü büyüğü olmaz, hırsızlık hırsızlıktır. vicdan mastürbasyonu için küçülten hırsızlar olur sadece. gerek yok. neyse o. ne eksik, ne fazla.