yazarların pişmanlıkları

#2938662 benim böyle saçmalıklarla hiç işim olmadı. her zaman elimden gelenin fazlasını yaptım. kendimden her zaman memnunum. kendimden başka kimseyi memnun etmeye çalışmadım.

valla ne bileyim benim pişmanlığa ayıracak enerjim yok. verimlilik böyle bir şey. pişmanlığa ayıracağım enerjiyle eğer yeterince odaklanırsan mangal ateşi yakabilirmişim gibi geliyor.

pişman olma duygusunu hisedince hemen kendime telkinde bulunuyorum: an da kal! diye
'geçmiş yok gelecek belirsiz sadece şu an var ve şu anın gereğini doğru yap yeter' diyorum*

yapmak isteyip de yapamadıklarımdan pişmanım. meselam üniversitede beraber metal konserlerine gittiğim gotik çıtırlarla, beraber kamp yaptığım hippi hatunlarla grup seks yapamamış olmaktan pişmanım :_(

normalde çok tedbirli davranan bir traderımdır ama dünkü düşüşü ön gördüğüm halde yeni çıkan bir altcoinin bitcoin düşerken güçlü durmasına aldanıp 100 dolarla pozisyonu stop ettim... uzun zaman sonra ilk defa bir pozisyondan zarar etmenin pişmanlığını yaşıyorum şuan... genel stratejiye sadık kalmak her zaman en iyisi ve piyasa ile inatlasmamak gerek. normalde çok soğuk kanlı ve net kararlar alırım piyasada duyguya yer yoktur matematik tek geçerli olan şeydir. dünkü düşüşü herkes abd başkanı biden israile destek açıkladı diye yorumlasa da grafikler zaten öncesinde her şeyi söylüyor. neyse önümüzdeki maçlara bakacağız. bir ayda cüzdanı 2x yaparken iyiydi bazen de kaybedip böyle dersler çıkarmak güzel bir şey ama huyum kurusun ki kaybetmeyi sevmiyorum haftaya o 100 dolar kaybın acısını 1000 dolar karla çıkarmasını iyi bilirim *

heybeliada vapuruna binmediğim o sabah.

aklım halâ yapmadıklarımda

dün ucuz 50 inç bir televizyon aldım, kanal değiştirmek için kumandayla snipper gibi nışan almak gerekiyor

bazen çok aptal konular yüzünden çok çabuk insan harcıyorum.keske bu huyumu birakabilsem.

bazı pişmanlıklar anlatılmaz.

bazı gözyaşları paylaşılmaz.

konu çok net. bence.

şimdiye kadar yediğim tüm fazla yiyeceklerden pişmanım. şimdi onlar yüzünden açım.

keşke kafasını direksiyona gömseydim bey(!) efendinin. benim kırdığım burnu tamir ederdi o dört doktor. daha orijinal bir şey çıkardı hem ortaya.

yok bir pişmanlığım. ben genelde pişman olabilen bir yaratık değilim. bla bla.

zamanında inisiyatif almayıp girdaba sürüklenmek. insanları gerektiğinde kırmayı becerememek...

yanlış evlilik. allaha şükür olsun çocuksuz hasarsız nafakasız atlattı önümüze bakıyoruz.

adı çıkmasın ve kalbi kararmasın diye bir arkadaşı uyarmıştım ama o beni karşısına almaya niyetlendi. bir de ilginç bir biçimde karşı tarafı yalanlarla savundu.

eh eşeklik bende tabi.
bırak yaşasın görsün. sana ne be adam.

yüzüm dondu keşke peçemi taksaydım.

elalem ne der diyip youtube hesabı açmadım.

yaptıklarımdan değil, daha çok yap(a)madıklarımdandır.

(bkz: yapmayıp pişman olacağına yap öyle pişman ol)

(bkz: yediklerimden pişman değilim aklım hala yemediklerimde)

roberto baggio 94' dünya kupası finalinde 'o kaçırdığım penaltıdan sonra nerdeyse her gece rüyamda penaltıyı yeniden atıyordum ve gol oluyordu' der. bir düşünün sonuna kadar gitmişsiniz, takımı finale tek başınıza taşımışsınız ve kaçırdığınız bir penaltıdan ötürü eleniyorsunuz. oysa ne kadar kolay görünüyordu değil mi roberto için bu, hatta çocuk oyuncağıydı.. o günden sonra roberto'nun yaptığını hepimiz yapıyor, söylüyoruz aslında. roberto da santim santim ölçüyor kafasında, rüyasında. 'biraz daha topun alt kısmına değmeliydim belki de, ya da hafif köşeye atsam goldü' gibi muhasebeleri belki de binlerce kez kurguladı tekrar tekrar. bu bende de vardı, belki de son 2 aydır her gece o rüyayı gördüm. tıpkı roberto gibi, tıpkı pişmanlıklarında boğulan diğerleri gibi. kolay görünen borçlarımı temizliyor evime dönüyordum. istifa etmemişim, günler atlatılmış olay çözülmüş.. ben zamanında bunu, bu olayı tıpkı roberto gibi saplantı haline getirmiştim ve bu beni daha da dibe götürmüştü.

pişmanlıklar bizi eğitir, fakat çok şeyi de götürür. en sevdiklerimiz dahil.