yazarların pişmanlıkları

ah benim akılsız başım sözünü sıkça kullanmama sebep olan.

okuyan araştıran kişiler zamanla çevresinde kendi kaleminde insanlar bulmakta zorluk çekmesi neticesinde yanlızlaşır. dolayısıyla bu hipoteze göre mutluluk cehalettedir hocam.
maalesef...

bugünlerde öğretmen olmak. 11 yıl oldu ilk kez bu sene pişmanım

vakti zamanında meslek liselerinin katsayı engeline takıldığı zamanlar öğretmenliğe burun kıvırmıştım. düşün meslek lisesinde elektronik bölümünü okumuşum bana diyorlar ki kanka elektronik mühendisi olamazsın sen ya. sen anlamazsın. aha bak şu düz liseli var ya, hayatında elektroniğin e'sini görmemiş adam, heh o senden daha iyi mühendis olur. o süper yapar bu işi. ama sen dört sene elektronik okumuşsun sen ne anlarsın elektronikten mal mısın dediler. sen öğretmenlik yapabilirsin sadece dediler. ben de "meh" dedim. şimdi pişmanım.

bu kitabı yazsam benden başkası okumak istemez.

pişmanlık duymadığım şeylerden bahsetmek daha az zamanımı alır.

çok geç başlamak

keşke daha fazla uyusaydım pişmanlığından başka pişmanlığım yok
ne yapmışsam oheş iyiki yapmışım

o eğitime gidecektim ya

hiç kavga etmeyecektim

artık çok geç

kendi işimi yapmaya daha erken girilmemiş olmam.

keşke okumasaydım. sanayide çıraklığa devam edip usta çıksaydım şu an deli para kazanıyordum.

keşke sınava girmek yerine akademik bir çaba verseydim. hala veriyorum ama zor olmuyor, yıpranıyorum.