yazarların şu an bulunmak istedikleri yer

olmak istediğim yerdeyim, evimdeyim.

miami. sahile uzanıp kendimi kuma gömmek.

olmayı istediğim yerdeyim.
sonsuz şükürler rabbim.

bir ege köyü olabilir yahut sakin bir ilçe olabilir, hangisi bilmiyorum ancak göyüzündeki yıldızları görmemi sağlayan temiz bir hava, araba sesi yerine cırcır böceklerinin duyulduğu sakin bir yerde olmalıyım. bulunduğum yerde yaşadığım evin-odanın, artık her neyse, bir bahçesi olmalı ve ben de şuan bahçede oturuyor olmalıyım. saat yine bu saat olmalı. bulunduğum bahçede demir bacakları olan eski tip bir masa ve naylon bir masa örtüsü, masanın üzerinde gün boyu uğraştığım şeyler bulunmalı. 'şu saatte de bilgisayar açılmaz şimdi, küçük sinekler ekrana yapışır ve tiksinirim' diye düşünerek masanın üzerindeki sudokuyu defter ve kitaplarımın üzerine koyup bilgisayarı onun yerine bırakmalıyım. daha sonra biraz pimpirikli hissedip 'dur şu arkadaki boşluklardan böcek gelmesin.' diyerek bilgisayarı çantasına yerleştirmeliyim. bu esnada telefonumda sakince çalan şarkının sesini arttırmalı, çoktan soğumuş ve az kalmış kahvemi yudumlayınca 'en iyisi bir tane türk kahvesi yapayım' demeli, üşensem de niyetine önceden girmeliyim.
tam da şu an* frank sark-es una historia eşliğinde yavaş yavaş bahçede birkaç tur atmalı, çiçeklerden birisinin üzerinde gördüğüm karartıya gözlerimi kısarak odaklanmalıyım. daha sonra şarkıya uyumlu hareketlerle yavaş yavaş masaya doğru ilerlemeliyim. ardından başlayan micahel jackson-billie jean eşliğinde kahve yapacak ritmi yakaladığımı hissetmeli, şarkının sesini olabildiğince arttırarak mutfağa gitmek üzere evin içerisine girmeli ve girdiğim an dışarıda akşam serinliğinin hissedildiğini fark ederek sandalyenin üzerinde bıraktığım hırkayı da yanıma almayı düşünmeliyim. sesi az gelen şarkıyı bildiğim için içimden devam ettirmeli, kahveyi fincana doldurunca hırkayı kolumun altına sıkıştırıp hızlıca dışarı çıkmalı ve şarkıyla eş zamanlı gidip gitmediğimi görmeliyim. hafif önden gitmiş olmama rağmen yakın sözlerde olmanın verdiği denk geliş ve gökyüzünün verdiği keyifle etrafı izleyerek kahvemi içmeliyim. şuan oturduğum kahverengi koltukta değil, önceki yıpranışı üzerine güneşin de verdiği yıpranıklığın eklendiği ve bahçede yer alması uygun bulunan eski bir koltukta oturuyor olmalıyım.

dünya harici bir gezegen olabilir. buradaki her şey aynı çünkü.

senin yatağın. eğer kadınsan ve yaşın 18'den büyükse. ayrıca baban zenginse ve doğal sarışınsan (bu kısım zorunlu değil).ayrıca yaşın 45'ten küçükse.

birde güzel olman lazım.

birde yatağının rahat olması lazım

anlık bir ışınlansam fena olmazdı.

fethiye'de çalış plajı kordonunda çok beğendiğim salaş bir bar vardı. denizi izleyerek bir iki kadeh bir şey içip geri dönebilseydim şu an oturduğum koltuğa keşke.

hayatın molası olmalı.

eskiden şurada burada derdim de artık nuri bilge ceylan'ın şu sözündeyim:

"hayatımızdan memnun değilsek nerede olursak olalım, başka yerde mutlu olabileceğimiz avuntusu bize iyi gelir."

los angeles'ta bir villada sahile karşı olan evimde rahatça uzanarak yazmak isterdim şuan. her şey ne kadar elit ve güzel olurdu.

(bkz: yalıkavak)

masaj yatağı.

aslında yer önemli değil, kiminle olmak istediğimiz önemli.

deniz kenarı.*

evde ense yapmak isterdim.

#2155636 yine yeniden daima.

yaz/kış budapeşte

yollarda olmak istiyorum. bir yere gitmek değil yolda olmak fikri heyecanlandırıyor beni...

şurada; kurda kuşa, ota putrağa hayatımın "ey!.." diye başlayan tek perdelik oyununu sahnelemek isterdim.

ey!...

antalya'da sahile kenarı olan bir yalıda olmak isterdim.

likya yolu... hem de parkurun tamamını yürümek.