yazarların unutamadığı çocukluk anısı

bilmem kaç yüz yaz ayı önce, annemlerdeyiz teyzelerim gelmiş kuzenler falan ma aileyiz kısacası, yaşımız 12 den küçük, içerlerinde en büyüğü benim minimum da 7 yaşında olan var, 5 çocuğuz bilirsiniz 2000 - 2008 nesli sokak kültürünü yakalamış bi son kuşaktır, sokak çocukları sorumluluk sahibiyse pazarlamayı ilk mahallesinde öğrenir, takı, toka, bi şeyler yapar satar, e ben de heves etmişim, babam da özgüvenim yerime gelsin bir şeyleri kavrayayım diye o zamanın parasını ile 50₺ lik bileklik malzemesi almış, çeşit çeşit boncuk, misine, klips, kargaburnu, yankeski, zincir, hediye paketleri, küçük poşetler, kutular, bildiğin 50₺ ile butik bi dükkan kurmuştu bana, adanadan almıştı, dedem de bize bi stand yapmıştı 4 ayak, hem dizilebilir hemde takı yaptığımız bir standdı, size zaten şöyle söylim, şuan anlattığım anıdan sonra bir araya aynı kadro geldik bu sefer yaşlar 21 ile 16 arası bi ekipti, hıh o yaşlarda bir araya geldiğimizde evde kıyamet koptu, neyse nerede kalmıştık anının, dedem bize yaptığı stand da kapının önünde satmaya başladık, hem yapıyor hem de satıyorduk, öğlen yemek paramızı da çıkartıyorduk, bir somun ekmek, evden ev yapımı salça sürülür ekmeğe yenirdi, o anın ekmeği, salçasının tadı şuan yok… yaz tatili bitimine kadar paramızı biriktirdik her gün üşenmeden satmaya çalışarak, mahalle butiklerine bile gidip pazarlıyorduk, orda bozuk olan varsa tamir edip 10kr alıyorduk, gülmeyin 10kra bir şeyler geliyordu… ya 50₺ ya da 75₺ tam rakamı hatırlamıyorum, kuzenler yaşadıkları yerlerine dönmeden 1 hafta önce paralarımızı alıp doğru kasaba önce, tüm tavuk, kanat, ciğer, kömür, ordan çıkıp bu sefer markete, orda da kola, gazoz bir de tatlı için bisküvi, puding, süt aldık, mahalle fırınından sıcacık ince tırnak pide bir kaç adet, alışverişi yapıp dedem gile götürdük… çok mutlu olmuştuk, bizimle gurur duyduklarını düşünüyorum hiç sormadım da, ölünce 7sn gözünün önüne geliyor ya, şu anının gelmesini istiyorum…